به نظر می‌رسد ضعف تدریجی مهم‌ترین گونه‌ی درختی جنگل‌های غرب کشور، اینک به دلیل پاشیدن گرد مرگ بر سر و روی‌شان شتاب گرفته است. خبرهای رسیده از ایلام حکایت از آن دارد که صدها هکتار از جنگل‌های بلوط استان در حال نابودی هستند و این نابودی ممکن است با افزایش معنی‌دار غبارآلودگی هوا در اثر رخداد ریزگرد و کاهش عملکرد فتوسنتز در رویشگاه‌های جنگلی مرتبط باشد.
اینک هومان خاکپور هم از رخدادی مشابه در طبیعت بختیاری خبر می‌دهد؛ هر چند که هنوز پژوهش جامعی در این خصوص انجام نگرفته و پندارینه‌های متفاوتی برای دلایل شتاب این مرگ پنهان اعلام می‌شود.
امیدوارم که همکاران سختکوشم در بخش تحقیقات جنگل و گروه حمایت و حفاظت مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور این موضوع را جدی‌تر گرفته و برای ریشه‌یابی دلایلش، بررسی‌هایی عاجل را در دستور کار خویش قرار دهند.

یادمان باشد:
مرگ بلوط‌ها به هر دلیلی که باشد، نشانه‌ای آشکار بر شتاب فرآیند ویران‌گر بیابان‌زایی در غرب ایران‌زمین است؛ در سرزمینی که مسئول تأمین بیش از نیمی از نیازهای آبی ایرانیان است و در صورت افزایش ضریب برهنگی سرزمین، بی‌شک میزان نفوذ و ذخیره‌ی آب در خاک کاهش یافته و امنیت غذایی ما به همراه پایداری بوم‌شناختی‌مان به مخاطره می‌افتد.