اردیبهشت سال گذشته، وقتی که به اتفاق چند تن از همکاران و دوستانم (بهمن ایزدی، رامین ندافی و حمیدرضا عباسی) در مسیر زواره به انارک با این جاده متروکه روبرو شدیم، توجهم جلب شد …
همان طور که شما هم در این تصاویر می‌بینید، به نظر می‌رسد رغبت گیاهان و علف‌های یک ساله موجود در منطقه برای روییدن بر سطح سخت و آسفالت شده‌ی جاده به مراتب بیشتر از سطح نرم و گسترده اطراف آن است! چرا؟
در اصطلاح پیکرشناسی زمین (ژئومرفولوژی) به این منطقه پوشیده از ریگ، reg یا دشت ریگی می‌گویند؛ دشتی که شناسه بارز یک منطقه برداشت در فرآیند فرسایش بادی است.
اینک شما برایم بگویید که چرا رغبت گیاهان برای روییدن بر روی آسفالت داغ این دشت، بیشتر از اراضی اطرافش بیشتر است؟
پاسخی که البته به روایتی شاید کلید حل بسیاری از مشکلات منابع طبیعی و محیط زیست در ایران و جهان باشد!
برای آگاهی بیشتر:
– بیابان‌زایی در انارک ؛ شهری که از درون در حال پوسیدن است!
درود بر درویش نازنین
علت آن است که در آن زمین شنی و ریگ زار امکان نگداری دانه گیاه وجود ندارد وباد عامل مهم فرسایش مانع از رویش گیاه میگردد اما در این زمین سخت و آسفالته دانه گیاه در شکاف ها و ترک های بین آسفالت از گزند باد در امان می ماند و امکان رویش پیدا می کند ………….
البته این دانش ما از تجربیات حضرتعالیست
درود بر جناب پولادی عزیز.
از دیدن عکس های این صفحه به وجد آمدم
خاکهای مورد نیاز برای زیرسازی جاده به دلیل ضرورت های لازم برای استحکام مهندسی آنها، اغلب از مناطق دیگر حمل شده اند و چه بسا برای رویش گیاهان نسبت به ماسه بادی و شن بیابان مغذی تر و مستعدتر باشند. تصویرها رویش بوته ها در شانه راه را مشهودتر نشان می دهد. مصالح بکار رفته در شانه راه اغلب درشت دانه هستند که وزش باد نمی تواند باعث جابجاشدن آنها شود به همین خاطر پس از قرارگیری دانه در منافذ شانه راه امکان رشد برایش فراهم می شود.
قرارگرفتن بذر های گیاهان در داخل شکاف ها به آنهاکمک می کندتا در برابر شرایط سخت دمایی و جابجای و از بین رفتن محفوظ بمانند. از طرفی بخاطر غیرقابل نفوذ بودن محیط اطراف بارندگی های فصلی نیز از اطراف به این نقاط سرایزیر شده و در شکاف ها نفوذ کرده و در محدوده ریشه ذخیره می شود. قسمت سخت آسفالت به نوعی پوششی (مالچ) است که باعث می شود از تبخیر آب از سطح خاک در این ناحیه جلوگیری شود . در مجموع بارندگی ۱۰۰ میلیمتر منطقه با تجمع در یک منطقه خاص از خاک به نوعی (افزایش بارندگی) آب بیشتری درآن قسمت از خاک دراختیار گیاه قرار می گیرد. تجربه ای این چنینی در مناطقی از دنیا با استفاده از شیب بندی و پاشیدن موادی(پکتات کلسیم) که از نفوذ آب به خاک جلو گیری کرده و بارندگی این ناحیه را به قسمت خاصی از زمین هدایت کرده تاگیاهان مرتعی در آن ناحیه قابل نفوذ پذیر رشد و گسترش پیداکنند.
درود
به نظرم عامل اصلی، جع شدن رطوبت در زیر اسفالت و هدایت شدن آن به سمت شکاف هایی است که تصادفا ایجاد شده و در آن ها بذر گیاه جای گرفته است (رطوبت یا بخار، به دنبال سوراخ فرار است و به سمت شکاف ها می رود). اما، در ریگزار، رطوبت به شکل یکنواختی از زمین تبخیر می شود و در نقطه های معینی تجمع نمی یابد.
سلام بر دوست خوب زمین.بنظر بنده هم زیر آسفالت جای خوبیه برای حفظ رطوبت از تبخیر وگرمای بیابان
سلام. جناب مهندس بی صبرانه منتظردیدار شما هستم در سرزمین طلای سرخ
محمود درویش عزیز و بزرگوار
حیف که شما ریاست سازمان محیط زیست رو بر عهده ندارید! حیف
واقعا چرا؟؟ 🙁