هفته گذشته در ايستگاه انجدان، واقع در منطقه‌ي حفاظت شده هفتاد قله در استان مركزي بودم. ارتفاع منطقه از سطح دريا، 2100 متر ، واقع در غرب منطقه لته در (35 كيلومتري جنوب شرقي شهرستان اراك) است. درمنه، استيپا و آستراگالوس نيز، تيپ غالب گياهي مراتع منطقه را تشكيل مي‌دهد.
در آنجا «او» را ديدم كه در كمترين فضاي ممكن، آرام گرفته بود … وقتي محو تماشايش بودم، به ياد جمله‌ي بزرگي افتادم كه مي‌گفت: « درست است كه بايد به افكار بزرگ انديشيد، امّا اين دليل نمي‌شود كه از شادي‌هاي كوچك لذت نبريم.»
به نظر مي‌رسيد كه زمين ناپايداري را براي ماندن انتخاب كرده است … اما يادم رفته بود كه او پرنده است! و پرنده حتا مي‌تواند بر پرتگاه آشيان بسازد.
آمده بودم تا در معيت گروه ارزشيابي مؤسسه تحقيقات جنگل‌ها و مراتع كشور(آقايان دكتر طبايي عقدايي، دكتر حسين سردابي و دكتر قادر كريمي)، از نزديك در جريان ميزان پيشرفت طرح‌هاي تحقيقاتي مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي استان مركزي قرار بگيريم. اما به دليل سرماي شديد سال گذشته، خشكسالي امسال، عدم تخصيص اعتبار لازم و نيز نبود همكاري جوامع محلي منطقه و تجاوز به منطقه‌ي محصور شده طرح، پيشرفت محسوسي مشاهده نشد.
خوشبختانه مشاهده‌ي او و صبوري‌هايش، درد پژوهش را – در اين زمان – برايم تحمل‌پذير كرد … هم اويي كه يادم انداخت، شادي لحظه‌ها را در «لحظه‌ها» درك كنم و به فردا نياندازم.
طبيعت درس‌هاي بزرگي براي ما دارد، به شرط آن كه مجال شنيدن و ديدنش را به خود بدهيم.
سلام دوست گرامي
از اين جمله: “درست است که باید به افکار بزرگ اندیشید، امّا این دلیل نمی‌شود که از شادی‌های کوچک لذت نبریم.” ياد يه عبارتي افتادم كه خيلي دوستش دارم: در ميان جوي‌هايي كه به دريا مي‌ريختند، جوي كوچكي بود كه هيچ ميل به سرازير شدن نداشت، وقتي از او علت را پرسيدند گفت: من گمنامي گم نشده را بيشتر ازشهرت گمشده دوست دارم.
فكر مي‌كنم اين شادي‌هاي كوچك و لذت بردن از آن همون گمنامي گم نشده است من طبع كمال طلب بشر رو نفي نميكنم ولي بعضي وقتا شادي‌هاي كوچك خيلي خوشحالم مي‌كنه مثل همين پرنده‌ي كوچولو و نازنين شما. ببخشيد از مطلب پرت افتادم. واقعن نوشتارتان را مي‌پسندم.
… نه تنها درويش‌ها بلكه تمام انسان‌ها جور ديگري مي‌بينند و همينه كه نوع بشر و كنش و واكنش‌هايش رو جذاب مي‌كنه.
موفق باشيد
kheily ziba minevisid
سلام و درود
خوشحال مي‌شم از ديدگاه زيبا و ارزشمند شما استفاده كنم. فرصت كرديد سري بزنيد.
درود
كسي كه اين قدر با طبيعت مانوس است بايد هم اين قدر زيبا نيما و سهراب را روايت كند.
پاينده باشيد
طبیعت همیشه بزرگترین آموزگار است.
سلام و درود
همين يكي دو روز اخير مطلبي از شما خواندم در خصوص ميزان تحقق سند چشم انداز امروز آمدم كه دوباره بخوانم ديدم آن را برداشته ايد. مي خواستم به لينك هايي هم كه گذاشته بوديد سري بزنم
سلام
امید که دوران استعلاجی سر آمده و با نیروی جوانتر به سر کار بازگشته اید !
سلام آقای درویش.چند روزی بود که به یادتون می افتادم.گفتم بیام و عرض ادبی کنم .عکسها فوق العاده است روزم رو ساختین.ممنونم.
اروند نازنین رو ببوسین و سلام برسونین.
سلام استاد
ممنونم به وبلاگ گریوان تشریف آوردید. این کمترین امکانی است که من دارم برای دوستی باطبیعت. ازراهنمائی‌های شما استفاده خواهم کرد.
سرور گرامی جناب درویش
سلام،
عرض ادب و احترام دارم. من کاری نمیکنم و نکردم جز انجام وظیفه و تشکر وظیفه ماست در قبال زحمات سرکار.
برقرار باشید و شاد.
شهرام
درود
خوشحالم كه مثل شما به كشورمون علاقه دارم
و مثل شما براي سرسبزيش هر كاري از دستم بر مي ياد انجام مي دهم
فكر مي كنم
اون پرنده و گونه هايي زيادي هستن كه با وجود كم محلي هاي ما هنوز شكيبا منتظرند و از حال لذت مي برند و به آينده اميدوارند
طبيعت هميشه درس هايي به ما مي ميده كه شايد يادآوري باشه ولي هميشه برامون لازمه
از اظهار لطفتونم بسيار سپاس گزارم
پيروز باشيد
بدرود
در روزي كه خودم نيز در دامان طبيعت ناب آذرماه بودم، ديدن و لمس اين چند عكس و آن توضيحات بر روي عكس ها خيلي چسبيد… شايد براي نزديك شدن بيشترم با طبيعت و حظ بردن از آن بيش از سه سال است كه شاگردي مي كنم و همچنان لذت قلم استاد را مي برم.
آن دردانه را ببوسيد [گل]