بعدازظهر دیروز به دیدنش رفتم؛ دوستانش گروه گروه به منزل کوچکش در نواب می‌آمدند تا برای این اسطوره‌ی کوهنوردی ایران آرزوی سلامتی و موفقیت کنند.
این کوهنورد 39 ساله‌ی ایرانی، در کارنامه‌ی افتخارات ورزشی‌اش، تقریباً به هر چیز که خواسته رسیده و هیچ مانعی نتوانسته وی را از تحقق آرزوهای بلندپروازانه‌اش بازدارد.
او نخستین زن ایرانی بوده که طولانی‌ترین غار نمکی دنیا (غار نمکدان در جزیره قشم)؛ مرتفع‌ترین غار جهان (پراو در بیستون کرمانشاه) و مخوف‌ترین کوه جهان (نانگا پاربات در پاکستان معروف به سلطان کوهها) را درنوردیده و سرپرستی کرده است. افزون بر آن، لیلا سیاهه‌ای دیگر از ترین‌ها و نخستین‌ها را هم یدک می‌کشد. مانند صعود زمستاني دماوند از 3 مسير مختلف، صعود مستقل ديواره‌ي علم‌كوه و صعود يخچال کسری سبلان و دره‌‌ي يخار كه از بزرگترين يخچال‌هاي ايران است و …
و اینک می‌خواهد در صعودی استثنایی و به تنهایی خود را تا 8611 متر بالا کشیده و در دومین نقطه‌ی بلند زمین، جایی که از آن با عنوان چکاد آرزوها یاد می‌شود – مرز بین چین و پاکستان – به آسمان سلامی دوباره کند.
از او پرسیدم که هدفش از این هنجارشکنی بی‌نظیر و جسورانه چیست؟
پاسخم داد: دوست دارم جاده صاف کن همجنسانم باشم؛ می‌خواهم به خودم و دیگران ثابت کنم که فرقی بین زن و مرد در تحقق آرزوها وجود ندارد …
او ساعت 18 امروز از فرودگاه امام خمینی به سوی اسلام‌آباد پرواز می‌کند تا در یک صعود شصت روزه و حرکت برای قرار گرفتن بر بلندای یکی از دشوارترین قله‌های جهان، بکوشد تا آرزوی دیرینه‌اش را تحقق بخشد؛ مهم نیست که در ارتفاع 8611 متری می‌ایستد یا خیر، مهم‌تر این است که به عنوان یک زن، نهایت تلاش خویش را می‌کند تا به هدف و آرمانش عینیت بخشد. این نفس حرکت و نترسیدن است که اهمیت دارد.
برای این عزم و شهامت کم‌نظیرش احترام قایلم و امیدوارم که چون همیشه با موفقیت و سرفرازی در اوج بماند و از آن بالا بالاها به مشکلات حقیر آدم‌زمینی‌ها بخندد …
پس پشتیبانش باشیم و دعایش کنیم تا این سرمایه‌ی ارزشمند انسانی وطن به سلامت بازگشته و بتواند تجربیات گرانبهای خویش را در اختیار آنانی که دوست دارند چون او به مشکلات بخندند، قرار دهد.
امیدورام به سلامتی بروند و افتخار آفرین باشند .
پاسخ:
آمین.
فقط همينقدر وقت دارم كه بنويسم خوشحالم كه اولين نفر براي اين پست كامنت مي ذارم . بقيه حرفها باشه براي بعد از جلسه ام .
خب شقايق كه از خودمونه و من و شقايق نداريم .
😉
خوشم می آد که این آبان ماهی ها هرگز کم نمی آورند! می آورند؟
نمی آورند !
درود …
درود …
چه روحیه ایی
خدا حفظش کنه 🙂
پاسخ:
آمین.
نهایت هر آنچه که یک آرزوی دست یافتنی می تواند باشد برای این شیر زن.
چه آرزوی قشنگی …
درود بر امیر عزیز .
من هم خیلی خوشحالم، اما دل شوره هم دارم، از کوههای پاکستان متنفرم. محمد اوراز یادتونه؟
بدتر از یخ کردن ش تو کوهها یاد اون خفت بعدش میفتم که یک هفته تو بیمارستان پاکستان بود و یه دکتر از ایران حاضر نشد بره ویزیتش کنه!
و مُرد هرچند یادش تو دلهای ما زنده ست که چه همه ایران رو بزرگ و عزیز میداشت.
امیدوارم لیلا اسفندیاری سلامت برگرده همه براش دعا کنیم!
برای همین است که کارش ارزشمند است و مهم تر اینکه تنهای تنها دارد به این سفر خطرناک می رود …
درود …
صادقانه بگم كه به همت و شهامت ايشون غبطه خوردم . اي كاش من هم مي تونستم روي اون پرچم ، يادگاري از خودم به جاي بگذارم كه بر فراز قله آرزوها به اهتزار دربياد .
اميدوارم سرفراز و سلامت بازگردند .
راستي! ايشون آباني نيستند ؟ البته فرقي نمي كنه . همين كه بانويي افتخارآفرين هستند براي سرفرازي ما كافيه .
كم نمياريم كه …
خیلی ها – از زن و مرد – به ایشون غبطه می خورند …
نمی دانم متولد چه ماهی هستند، اما مسلماً آبان ماهی نیستند!
درود و خوشحالم که کم نمی آورید!
درود
این بانوی عزیز ایرانی اگر هم در ارتفاع 8611 متری نایستد بر قله ی افتخارات زنان ایرانی ایستاده است.
با آرزوی پیروزی و بهرزوی
پاسخ:
امید که این قله افتخارات را حدی و آستانه ای نباشد.
درود …
روحیه گرفتما..
ایشالله به سلامتی برگردن ..
واقعا از صمیم قلب براشون دعا خواهم کرد
پاسخ:
خوشحالم که روحیه گرفتی … مسلماً لیلا هم روحیه گرفته است.
درود …
به این بانوی ایرانی افتخار می کنم و برایشان موفقیت و پیروزی آرزو دارم.
بله … واقعاً افتخار آفرین هم هستند.
درود …
امیدوارم به سلامتی برگردند
حتما بخوانید
غروب اخلاقیات پزشکی
http://sajjadrahimimadiseh.blogfa.com/
ممنون از توجه تان به موضوع صبا کوچولو …
برای سلامت و موفقیتتان دعا می کنیم
پاینده و پیروز باشی ای بانوی افتخار!
ممنون از همراهی و همدلی ات ساسان عزیز.
درود …
معرکه اس خدایی من کم آوردم! هرچی گشتم ارسال پیغام خصوصی پیدا کنم نبود برا همین اینجا گذاشتم
اگه به وبلاگ من سر بزنید منت سرم گذاشتید و خوشحال میشم
راستی با اجازتون شما رو لینک میکنم.
پاسخ:
ممنون از لطف تان و حتمن.
این هم یکی از چکادهای آرزوهای تمام نشدنی ایران و ایرانی در راه سربلندی و افتخار آفرینی برای وطن است.
بی صبرانه منتظرم تا دستهای افتخار آفرین خانم اسفندیاری پرچم ایران را بر بلندای کی دو به یادگار بنشاند.
گام هایش پرتوان
با امیدتان همراه هستم و آرزو می کنم آن تصویر جاودانه و غرورانگیز را تا دو ماه دیگر همه بتوانیم ببینیم.
درود …
همچنین خبرهای رسیده از پاکستان حکایت از آن دارد که تاکنون همه چیز مطابق برنامه پیش رفته است.
ممنون از پورنگ پورحسینی عزیز.
من هم برای لیلا خانم, آرزوی سلامتی و موفقیت در کلیه ی کارهایش منجمله صعود به یکی از سخت ترین قله های دنیا را دارم.
لیلا واقعن کار بزرگی را می خواهد انجام دهد. کاری که برای انجامش به یک گروه کامل نیاز است و دست کم 70 میلیون تومان باید هزینه کرد. اما او با فروش برخی از لوازمش و تهیه فقط 17 میلیون تومان – به تنهایی – می خواهد این کار را انجام دهد.
خدا پشت و پناهش باشد.
درود …
درود بر محمد عزیز
خوشم می آید که از هیچ نکته ی ریز و درشت زیست محیطی و همچنین از اخبار طبیعت مردان و طبیعت زنان غفلت نمی کنی!
زنده باشی عباس جان.
حالا این نکته ریز بود یا درشت؟
و اگه درشت بود، خودت چرا اشاره نکرده ای؟!
بهشون افتخار می کنم و برای موفقیت شون دعا…
همه باید دعا کنیم …
ممنون از همراهی ات.
بیا به وبلاگم . نیم ساعت فرصتم بده تا حرفم تموم بشه .
شاید بتونیم همدیگرو تحمل کنیم . شاید هم چیزی بیشتر از تحمل …
روحش شاد یادش گرامی باعث غرور و افنخار بود و هنوز هم هست!
یک ابر زن بود … افسوس که در زمان زنده بودن، همه می خواستند انکارش کنند …