🔻گزارش گفتگو با فعالان محیط‌زیستی در خوزستان🔻 بخش دوم و پایانی:
🇮🇷: @darvishnameh
۵️⃣ در سال ۱۳۴۹ زمان شکل‌گیری نخستین کنوانسیون محیط‌زیستی جهان در ایران (کنوانسیون رامسر) که بسیاری از تالاب‌های کشور ثبت شد، هورالعظیم در این معاهده بین‌المللی ثبت نشد! چرا؟ #اسکندر_فیروز رئیس وقت سازمان حفاظت محیط زیست، اگر چه به دلیل کهولت سن بسیاری از وقایع را به خاطر نمی‌آورد، اما می‌گوید که مسایلی در این زمینه وجود داشته که مانع این کار شده است و این مسایل تاکنون گریبان هورالعظیم را گرفته است، به طوری که هورالعظیم اکنون با جاده‌سازی‌ها و دیوارکشی‌ها دیگر یک تالاب واقعی نیست. سازمان حفاظت محیط‌زیست در زمان فاطمه واعظ جوادی، واگذاری بخش‌هایی از هورالعظیم برای استخراج نفت را مشروط کرده بود به رعایت هفت شرط، اما به گفته #دلاور_نجفی، معاون وقت محیط‌طبیعی سازمان، وزارت نفت هیچکدام از این شرط‌ها را رعایت نکرد، اما دلیل این اتفاق در واقع نبود آگاهی و حمایت از سوی مردم و تشکل‌های مردم نهاد بوده است. سیل تاریخی امسال شرایط فوق العاده و رویایی را می‌توانست برای هورالعظیم به همراه داشته باشد اما در عمل دیدیم که به دلیل ممانعت نفت، حوضچه‌های ۴ و ۵ تالاب کمتر از نیم متر آبگیری شده است، زیرا حوضچه‌ها به شکلی درست شده که هیچوقت نمی‌تواند آبگیری کامل داشته باشد و طبیعی است که این مکان با کمترین وزش باد خشک‌شده و به کانون گرد و غبار دوباره تبدیل شود.
۶️⃣ با نگاهی به پیشینه‌ی موضوع طرح‌های انتقال آب درمی‌یابیم که هیچکدام از این طرح‌ها عملاً نه‌تنها نتوانسته مشکل حوضه‌های مقصد را حل کند که بر مشکلات حوضه‌ی مبدا هم افزوده است. زیرا این طرح‌ها شبیه مسکن است و ممکن است در کوتاه مدت، مشکل کم آبی را مرتفع کند اما در طولانی مدت این مشکل همچنان پابرجاست. در #سمنان حدود ۵۰۰ میلیون مترمکعب هدررفت آب داریم که بیش از ۲ برابر مقدار طرح انتقال آب از #کاسپین است، از سوی دیگر سرانه آب مردم سمنان بیشتر از میانگین کشوری است. اصولاً انتقال آب باید به عنوان آخرین گزینه و بعد از مدیریت مصرف آب در حوزه‌های شرب، کشاورزی و صنعت اتفاق افتد.
۷️⃣ برخلاف اتهامات مخالفان، فعالان محیط‌زیست با خودکفایی در کشاورزی مخالف نیستند و معتقد هستیم باید محصولات استراتژیک مثل گندم، جو، ذرت و برنج به اندازه نیاز کشور کشت شود؛ اما در کشوری که با تنش آبی مواجه است و میانگین ریزش‌های آسمانی‌اش یک‌سوم میانگین جهانی است نباید با افتخار از صادرات آب مجازی دفاع کرد و میزان صدور محصولاتی چون هندوانه، سیب، انار و … را به رخ کشیید. درواقع مشکل کم آبی در کشور ریشه در «خشکسالی مدیریتی» دارد. چراکه میزان آب قابل استحصال در کشور ۱۰۰ میلیارد مترمکعب است و نیاز آب شرب کشور با هشت درصد آن تامین می‌شود، بنابراین مشکل آب در ایران با کشوری همانند عربستان که به طور طبیعی با تنش آبی مواجه است و در مقابل سه میلیارد مترمکعب نیاز آب شرب، تنها یک میلیارد مترمکعب آب قابل استحصال دارد، متفاوت است.
۸️⃣ حتی در استانی مانند گیلان که ریزش‌های آسمانی‌اش چهار برابر نیاز آبی است، به بهانه تامین آب شرب، طرح‌های سدسازی در حال اجراست، زیرا به دلیل ورود شیرابه زباله و زهاب‌های کشاورزی به سفره‌های زیرزمینی و رودخانه‌ها، منابع آبی استان با افت کیفیت مواجه هستند، این در حالی‌است که برای حل مشکل کیفیت آب، به سراغ گران‌ترین و مخرب‌ترین گزینه، یعنی سدسازی می‌روند.
۹️⃣ موضع‌گیری‌های فعالان محیط زیست باید علمی و فارغ از ملاحظات سیاسی و قومیتی و استانی باشد. به فعالان محیط زیست اصفهان گفته‌ام تنها زمانی جامعه به آنها اعتماد می‌کند که با طرح انتقال آب #بهشت‌آباد همانطور مخالفت کنند که با طرح #بن‌بروجن مخالفت می‌ورزند، زیرا طرح‌های انتقال آب در هر جایی مخرب است. فعالان محیط زیست باید به یک زبان مشترک برسند. آنها باید صرفنظر از مسائل منطقه‌ای و بخشی و محلی نسبت به طرح‌های مخرب محیط زیست موضع گیری علمی و یکسانی داشته باشند. به طور نمونه سمن‌های خوزستانی باید اگر می‌خواهند برنجکاری در #لنجان اصفهان یا #لردگان چهارمحال و بختیاری و یا #کامفیروز فارس را محکوم کنند، باید قبل از آن، سه برابر شدن برنجکاری در جنوب کرخه را محکوم کنند، زیرا توسعه و افزایش برداشت آب، حقابه هورالعظیم و زیست‌پالایی کرخه را کاهش می‌دهد.
#نه_به_مالچ‌پاشی
#نه_به_صادرات_آب_مجازی
#نه_به_انتقال_آب
https://t.me/darvishnameh/8840