کمال‌الدین ناصری عزیز به بهانه‌ی آغاز هفته منابع طبیعی و روز درختکاری، دل‌نوشته‌ای ارزشمند و آهنگین را برایم ارسال کرده که با اجازه‌ی ایشان، آن را در مهار بیابان‌زایی منتشر می کنم.
به امید روزی که تمامی مدرسان دانشگاهی ما، به ویژه در حوزه محیط زیست و منابع طبیعی، اینگونه عاشقانه طبیعت را دوست داشته باشند و بذر عشق و امید را در بین شاگردان خود بپرورانند … اساتیدی که «درخت» را با عنوان «برادر» خطاب می‌کنند و از رنج و درد و زخم او، عمیقاً غمگین و پژمان می‌شوند.
کمال‌الدین عزیز:
روز درختکاری بر تو نیز مبارک و اندیشه‌ی سبزت بر فضای ایران عزیز همواره باقی و جاری باد.
و اینک دست‌نوشته‌ی منظوم دکتر کمال‌الدین ناصری خطاب به نگارنده:
… در فضای اندوهی که پس از شنیدن خبر قطع درختان کهنسال گیلان بر من و ما عارض شده بود، چند کلمه‌ای را بر کاغذی نوشتم که اکنون آنها را بر دیوار اتاق کارم آویخته‌ام و به آنها علاقه و اعتقاد دارم. برای بزرگداشت روز ملّی درختکاری آن را با شما به شراکت می‌گذارم:
برادرم درخت
شکوه رستن و حیات
سترگ و سربلند و سبز
فکنده پنجه در زمین
بر آسمان گشاده دست
به جستجوی نور و رنگ
رها میان بادها
نهفته راز زیستن
میان شاخسار و برگ
به پیکرش چه زخم هاست
ز رنج جهل و خشم و آز
ز رنج روزگار سخت
برادرم درخت
برادرم درخت
روز درختکاری گرامی باد
ارادتمند – ناصری
سلام روز درختكاري مبارك دلنوشته دكتر خيلي زيبا بود امروز براي اولين بار به رشته ام كه مرتع و ابخيز داريه بيشتر فكر كردم دلم به حال خودم و امثال خودم ميسوزه واقعا تو خوابيم.
تمايل زيادي دارم در اين زمينه (مرتع و ابخيز و حمايت از ان ) فعاليتهايي داشته باشم لطفا مرا راهنمايي كنيد منتظر پيشنهاد شما هستم.
ضمنا من دانشجو هستم و بي تجربه!
ممنونم
روز درختکاری به شما مبارک.شعر زیبایی انتخاب کرده اید.
من از دانشجو های آقای دکتر هستم .به نظر من اگه قرار بود دکتر انسان نباشند مطمئنا فرشته نگهبان طبیعت می شدند
درست مي گوييد … خوش به حالتان كه چنين استادي داريد.