امروز بيست و چهارمين روز از دوّمين ماه سوّمين فصل ششمين سال دهه‌ي هشتاد هجري شمسي است؛ روزي كه مي‌توانست مثل خيلي ديگر از روزهاي سال و پنج‌شنبه‌هاي آخر هفته باشد. امّا نيست! و گمان برم هيچ كس جز عالي‌ترين مقام جمهور وطنم، يعني دكتر محمود احمدي‌نژاد نداند كه چرا نيست! همان مقامي كه در سمت بالاترين قدرت اجرايي كشور، مسئول حسن اجراي قانون اساسي و تحقق آرمان‌هاي بلند سند چشم‌انداز 20 ساله جمهوري اسلامي ايران است؛ سندي كه امروز، نخستين روز از پنجمين سال حياتش را مي‌گذراند!
راستي كه چقدر زود دير مي‌شود … انگار همين ديروز بود كه در پيش از ظهر 23 آبان ماه 1382، رهبري نظام، سند چشم‌انداز را به رؤساي قواي سه‌گانه‌ي كشور ابلاغ كرد و حتا دوسال هم به دولتيان فرصت داد تا زمينه‌چيني‌هاي لازم را براي آشنايي و درك بدنه‌ي خويش با ملزومات سند تدارك بينند تا هنگامي كه رسماً – يعني از آغاز برنامه‌ي پنج ساله‌ي چهارم ( 1384) – اين سند كليد مي‌خورد، ديگر هيچ مقام خواب‌رفته‌ي دولتي نگويد: كي بود … چي بود … من نبودم!
راست آن است كه بي‌ترديد، سند چشم‌انداز بيست ساله‌ي كشور – ايران 1404 – پس از قانون اساسي، مهم‌ترين سند جمهوري اسلامي محسوب مي‌شود؛ چرا كه نتيجه‌ي هم‌انديشي و هم‌افزايي بيش از 400 نخبه‌ي مملكتي بوده و مهم‌تر آنكه براي نخستين بار در آن به ايرانيان وعده داده شده در يك مقطع زماني مشخص – سال 1404 هجري شمسي – شهروند كشوري خواهند بود توسعه‌يافته با جايگاه اول اقتصادي، علمي و فناوري در سطح منطقه، الهام‌بخش در جهان اسلام و با تعامل سازنده و مؤثر در روابط بين‌الملل.
مقام رهبري حتا اين را هم – در ملاقات با دانشجويان دانشگاه‌هاي همدان – اضافه كرد: «اگر کسى دقت نکند، ممکن است خيال کند افرادى نشسته‏اند و انشاء نوشته‏اند؛ ولى نه، بدانيد انشاء نيست. کلمه کلمه‏ى اين چشم‏انداز – با تأکيد مى‏گويم – محاسبه شده است. اينکه ما گفتيم در بيست سال آينده مى‏خواهيم کشورِ اول منطقه در اين خصوصيات باشيم و اين شاخص‌ها را داشته باشيم – که در سند دو صفحه‌اىِ چشم‏انداز ذکر شده – کلمه کلمه‏ى اينها بررسى و محاسبه و کارشناسى شده است.»
امروز امّا دوازده و نيم‌درصد از از زمان اجراي سند چشم‌انداز سپري شده است و ما حق داريم از مجريان و متولّيان اين سند بخواهيم تا به اندازه‌ي همان 5/12 درصد برايمان توضيح دهند كه چه گام‌هاي اساسي براي تحقق اهداف بلند سند برداشته‌اند و چند درصد از راه را رفته مي‌پندارند.
آقاي احمدي‌نژاد!
سخنان مقام رهبري را در ملاقات اعضاي دولت مهرورزي‌تان در همين شهريورماه گذشته به ياد داريد؟ آنجا كه فرمودند: «چشم‌انداز به عنوان برنامه كلان 20 ساله كشور، سندي فرادولتي و محصول كار متراكم و صحيح كارشناسي است و بايد به عنوان يك ميثاق در همه قانون‌گذاري‌ها، برنامه‌ريزي‌ها و فعاليت‌ها مورد توجه كامل قرار گيرد و هر برنامه و فعاليتي كه در جهت سند چشم‌انداز نيست، اصلاح شود.»
اينك به ما حق دهيد تا از شما گزارش پيشرفت و عملكرد مطالبه كنيم. به ما حق دهيد تا از شما بپرسيم چرا در حالي كه سومين سال از دوره‌ي رياست جمهوري خود را مي‌گذرانيد، هنوز حتا يك خط گزارش به ملت در خصوص سندي كه بيش از 32 ماه از عمر اجرايي‌اش سپري شده ارايه نداده‌ايد.
ما حق داريم كه بدانيم در اين مدّت چه اقدامات روشن، مشخص، اجرايي و عملياتي شده براي رسيدن به اهداف سند چشم‌انداز انجام داده‌ايد.
ما حق داريم كه بدانيم چرا هنوز هيچ گزارش مشخصي در باره اقدامات و نتايج بدست‌آمده از سوي شما و ديگر مقامات ارشد حكومتي ارايه نشده است؟
و ما حق داريم بدانيم چرا نتوانسته‌ايد آرمان‌هاي كيفي و اهداف كلي اين سند ارزشمند را تبديل به معيارها و شاخص‌هايي كمي و قابل اندازه‌گيري كرده تا امكان نظارت و داوري در باره‌ي آن تصريح شود؟
كلام آخر آن كه:
براي نيل به اهداف سند چشم‌انداز 20 ساله، بايد آرمان کلان جامعه در خصوص استقلال، توسعه اجتماعي، توسعه سياسي، توسعه اقتصادي و خودکفايي، محيط زيست و حفاظت از منابع طبيعي، آزادي و توسعه انساني و رشد مورد توجه خاص قرار گيرد و اين مهم تنها هنگامي تحقق خواهد يافت كه برنامه‌هاي برآمده از سند – علاوه بر جامع و متحول‌كننده بودن – بتوانند مشوق مشارکت ملّي، فارغ از ملاحظات بخشي، منطقه‌اي و قومي نيز باشند.
پرسشم اين است كه آيا مي‌توانيم ادعا كنيم: درجه‌ي مطلوبيت محيط زيستي كه در آن زندگي مي‌كنيم، در سومين سال از آغاز اجراي سند چشم‌انداز 20 ساله، وضعيتي بهتر و پايدارتر از سال 1383 دارد؟!