یک موفقیت دیگر برای مهار بیابان‌زایی!
بنا بر اعلام دبیرخانه‌ی مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، خوشبختانه تارنمای مهار بیابان‌زایی توانسته است با جلب نظر شرکت کنندگان در مسابقه‌ی «حقوق بشر در آیینه وبلاگ‌ها» و نیز هیأت محترم داوران این مسابقه‌ی بی‌سابقه، به عنوان وبلاگ برتر در رشته محیط زیست انتخاب شود.
ناگفته پیداست که اگر مهار بیابان‌زایی این گونه می‌تواند مورد توجه قرار گیرد، سهمی از این موفقیت را باید مدیون آن گروه از نویسندگان و کوشندگانی بداند که حاضر شدند از وقت گرانبهای خویش درگذرند و بخشی از آن را به روشن‌گری در حوزه محیط زیست اختصاص دهند. جریانی که می‌شود هویت تمام‌نمای آن را در اعضای گرین‌بلاگ مشاهده کرد؛ اعضایی که پیوسته بر شمارشان افزوده می‌شود و بدین‌ترتیب وزن محتوای سبز را در وبلاگستان فارسی ارتقاء می‌دهند.
درود بر آنان و همه‌ی ایرانیانی که عاشقانه طبیعت خویش را دوست می‌دارند و حرمت می‌نهند.
و اما بعد:
وقتی از اين حقيقت تلخ آگاه هستيم که زادگاهِ مشترک ما از منظر پايداری زيست‌محيطی در رتبه‌ی يکصد و سی و پنجم قرار دارد و پايتخت آن در ميان 215 شهر جهان از نظر امنيت عمومی، يکصد و پنجاهم و از نظر کيفيت زندگی، يکصد و شصت و هفتم است؛ ساده‌انگارانه خواهد بود، اگر بپنداريم که با توجهی که در دنیای مجازی به مقوله‌ی محیط زیست شده است، می‌توان امیدوار بود که این روندهای نگران‌کننده به سرعت شیبی معکوس بیابند. چرا که هيچ‌گاه نبايد فراموش کنيم: ما همچنان در سرزمینی زیست می‌کنیم که ساکنانش تنها 8 دقيقه در سال (به طور متوسط) مطالعه می‌کنند؛ سرزمینی که هرگز از منظر شاخص‌های توسعه‌ی انسانی حتا نتوانسته در شمار 90 کشور نخست جهان هم قرار گیرد! همان سرزمینی که برای هر شش نفر از ساکنانش فقط يک جلد کتاب وجود دارد – به نقل از محمّدحسين ملك احمدي، دبير هيأت اُمناي كتابخانه‌هاي عمومي‌كشور – که این میزان فقط يک پانزدهم نسبت جهانی آن است. بنابراين، به نظر می‌رسد برای دستيابی به آستانه‌ی تحوّل و توسعه‌ی جامعه در هر حوزه‌ای، نيازمند پرورش نسلی دانا، با صلاحيت، با کفايت و شديداً معتقد و پايبند به مراعات حدود و ثغورِ عادلانه (متعادل) در آن حوزه باشيم؛ نسلی که با تعريف و اجرای دقيق حدود آزادي‌ها و مسئوليت‌ها و کيفر دادنِ (در جای خود نهادن) کسانی که از حدود پا را فراتر بنهند، امنيت پايدارِ فردی و اجتماعی را – به عنوان نخستين شرطِ وجودی يک محيط بارور و پويا – برقرار و محافظت کنند.
سخنان خانم مري رابينسون، كميسر عالي حقوق بشر سازمان ملل متحد در اجلاس ژوهانسبورگ، مي‌تواند كلام سزاواري در اين جستار باشد: «فكر مي‌كنم در آينده‌ی نزديك جامعه‌ی جهاني به اين نتيجه خواهد رسيد كه مهمترين مسايل بشري عبارتند از: توسعه‌ی پايدار، حفاظت از محيط‌زيست و رعايت حقوق بشر. در واقع اين سه مسأله، اضلاع ضروري يك مثلث هستند كه سرنوشت بشر را رقم مي‌زنند. بدون هر يك از اين سه، بهبود وضعيت انسان‌ها و جوامع ناممكن خواهد بود. تحقق توسعه‌ی پايدار، مستلزم توجه به حقوق بشر و حفاظت از منابع طبيعي و محيط‌زيست است. از طرف ديگر، حقوق بشر آنگاه رعايت خواهد شد و محيط‌زيست آنگاه محافظت مي‌‌شود كه توسعه‌ی پايدار در تمامي جهان تحقق پيدا كند.»
آیا کسی هست که هنوز درنیافته باشد که چرا حفظ محیط زیست می‌تواند با حرمت‌نهادن به حقوق بشر مرتبط باشد؟
بار دیگر و به سهم خویش از اقدام سزاوارانه‌ی دست‌اندرکاران این مسابقه‌ی ارزشمند تشکر کرده و این امیدواری را برای خویش محفوظ می‌دارم که سرانجام بتوانیم روزی را درک کنیم که در آن نه فقط انسان که هر زیستمندی که در جهان فانی حضور دارد، بتواند از حرمت و احترامی درخور و سزاوارانه بهره‌مند شود.
سلام
به نوبه خودم اين موفقيت ارزشمند را به شما تبريك گفته و موفقيت هاي بعدي را برايتان از خداوند منان خواهانم ولي براي بخش دوم فقط بايد بگم متاسفم و يا نه بايد همه ما بگوئيم متاسفيم!
بدرود.
ممنون ابوحنانه عزیز … من هم متاسفم برادر!
درود بر محمد عزیز
این موفقیت مهم را تبریک میگم و برای استادم توفیق روز افزون در خدمت به این زیست بوم مقدس آرزومندم.
… مثل همیشه در بخش دوم غافلگیرمون کردی!
پاسخ:
زنده باشی رفیق … استاد دیگه کیه؟ نکنه همین درویش خودمون را می گویی؟!
خیلی مبارک باشه
براتون آرزوی موفقیت روز افزون دارم .
“و اما بعد” شیرینی این خبر را گس کرد!
سپاسگزارم. منظورتان را هم از شیرینی و گس نفهمیدم!
عجیبه که نفهمیدین!
منظورم گنجاندن یک متن تاسف انگیز در مورد جایگاه ایران در آمار های جهانی تحت تیتر “و اما بعد” بود .که شیرینی خبر برنده شدن وبلاگ شما را در کامم گس کرد!
به همین سادگی , به همین خوشمزگی!
پاسخ:
با قسمت خوشمزه ماجرا موافقم!
جناب درویش گرامی، تبریک! و البته آنچه فرمودید شاهدیست دیگر بر حجم کار پیش رو برای ساختن فردایی بهتر برای فرزندانمان در ایران عزیز…
پاسخ:
درود بر پورنگ عزیز. شاید همین عظمت حجم کارهای انجام نشده باشد که زندگی را شیرین می کند. به گمانم بعضی مواقع هر چه اهداف دور از دسترس تر باشند، شتاب به جلو بیشتر خواهد بود.
تبریک میگم جناب درویش عزیز
امیدوارم ثمره‌ی تمام تلاشی که در این راه می‌کنید را در بهبودی وضع محیط زیست‌مان بینیم که می‌دانم آن بزرگترین جایزه‌ای خواهد بود که انتظارش را می‌کشید و می‌کشیم.
من به سهم خودم از شما و دیگر دوستانی که در این زمینه غعالیت دارند و تلاش می‌کند ممنونم
با احترام
مینو صابری
پاسخ:
سپاسگزارم بانو … مفتخرم به تبریکتان.
سلام آقای درویش،
تبریک می گویم و این عنوان را کاملا برازنده ی این وبلاگ می دانم و قدردان زحمات بی دریغتان هستم.
ممنون که به ما سر زدید. امیدوارم چنان که گفتید باشیم و چنین که گفتید بشود.
همیشه خوب باشید.
ممنون نفیسه عزیز. اما من امیدوار نیستم! ایمان دارم که چنین خواهد شد.
سلام و هزاران تبریک به خاطر موفقیت های نو.
منم جایزه دلسوزترین یار طبیعت ایران رو به شما و به مهاربیابانزایی میدم…که البته به مهمی و معروفی جایزه هایی که تا الان گرفتین نیست –
امیدوارم مهاربیابانزایی همچنان و همیشه بیابان ها رو سبز، دلها رو روشن و ذهن ها رو بیدار کنه.
پاسخ:
جایزه را با کمال میل می پذیرم و عزیزش می دارم … قدردان دعای زیبایت هستم.
درود بر استاد عزیز
انتخاب شایسته وبلاگ شما را از صمیم قلب شادباش عرض میکنم
امیدوارم که این خبر خوش، خاموشی که بر جامعه زیست محیطی سایه افکنده را به کناری رانده و مجددا شاهد روزهای فعالیت گرم و پرحرارت دلسوزان طبیعت باشیم
پاسخ:
زنده باشی محسن خان. بیشتر مایلم تا محتوای فارسی وبلاگستان سبز از منظر کیفی و نرم افزاری ارتقا یابد.
تبریک میگویم جناب درویش، انتخاب بسیار بجایی است.کاش حقوق بشرچهارشنبه برای چند ساعت هم که شده (اعدام احسان فتاحیان)رعایت شود!
پاسخ:
ممنون. بیایید همه با هم برای پایان مجازات اعدام در روی زمین دعا کنیم. بیایید روزی را از پروردگار عالم طلب کنیم که آدمهایش یاد گرفته باشند نفرتشان را بر یخ بنویسند و بدون بهانه ای به روی یکدیگر لبخند بزنند.
به! که چه آب حیاتی است این ایمان!
ممنونم.
گاه می اندیشم در پس این کلمات، چه اندیشه بزرگ و کاربلدی حضور دارد … درست است نفیسه عزیز؛ آب حیات امروز و دیروز و فردای زندگی در بین آدم زمینی ها، همانا ایمان است و بس؛ فرآیندی که می تواند هر آن که بخواهد معجزه بیافریند.
جناب درویش سلام و عرض ادب.
از خواندن خبر موفقیت شما خیلی مسرور شدم. بدون شک این موفیقت حاصل تلاش شبانه روزی شما و عشق بی‌مانندتان به محیط زیست این کهن‌دیر می‌باشد. به امید اینکه تلاش سبزتان مستدام باشد و همچنین شاهد موفیقت‌های روزافزونتان باشیم.
زنده باشی ژوکر عزیز. سلام مرا به همه هموطنان عزیز دیار فردوسی کبیر برسان.
آقا خیلی خیلی تبریک
ممنون رفیق قدیمی.
گفتند و گفتيد: توسعه‌ی پایدار، حفاظت از محیط زیست و رعایت حقوق بشر
آرام و بي صدا درها را گشوديم،پنجره ها را بسته نگه داشتيم،احساس کرديم بسيار مي دانيم
آرام و آهسته ريشه ها را خشکانديم و در زيستگاه نهال غرس کرديم،احساس کرديم آبادگريم
چه بيصدا چشمه ها خشکانديم و سدها ساختيم و احساس کرديم توسعه يافتگي را
چه بي صدا کودکي را پشت سر نهاديم و احساس کرديم بزرگي را
چه مظلومانه تيشه را بر خود ديدند و به کودکمان اجازه دادند بنويسند:
آخرين درخت= آخرين انسان
چرا فقط و فقط نوع بشر
حفاظت از محيط زيست براي بهتر زيستن نوع بشر
يافتن راههاي توسعه براي پايداري و دوام اين دو پاي انديشمند!!
آنجا که عرصه را تنگ ديديم گفتيم:
محيط زيست را دريابيد تا شايد زمان بيشتري را دريابيم
تجربه کرده ايد قهر طبيعت را و فرو ريختن اينهمه توسعه يافتگي را
باور بداريد اگر اين لشگر سبز پا در زمين ميتوانست ريشه از خاک بکند،سرايي را در کره اي بسيار دور مي يافت که دست هيچ بشري به بهانه حمايت از محيط زيست،توسعه پايدار و حقوق بشر به آن نرسد.
چشم ها را بشوئيد
اين رودها تشنگي را بسيار ديده اند
چلچله ها سوکت را چشيده اند
و زمين بي مهري ساکنينش را بسيارتجربه کرده است
نگذاريد بميرد لبخند
زندگي خواهد مرد
پشت هر لبخندي سخني بايد گفت:
زندگي نقطه، سر خط ها نيست
زندگي يه بغل دوست داشتن هاي کودکانه است
زندگي صداقت سلامي است کودکانه
بيائيد آهنگ کودکي را در سرود
يار دبستاني من دوباره زمزمه کنيم
فردا خيلي دير است
شايد سلام دوباره اي نباشد
امروز تنها روزي است که بودنش را مي بينيد
فردا خيلي دير است
با سپاس از همكار عزيزم – عهديه كاليراد – كه ذهن روشن و نگاه ترش گهگاه خشكي مهار بيابان زايي را مي زدايد.
تبريك عرض مي شود. شك نيست كه اين موفقيت حاصل دقت نظر،آگاهي، نگارش قوي و دلسوختگي براي طبيعت مي باشد كه در خون و گوشت و پوست تو به بهترين شكلي طليعه يافته است. اي كاش چند نفر مثل تو در اين كشور دلسوز محيط زيست هم جزو مديران و مسئولين كشور بودند. موفق باشي.
در ضمن درويش جان شنيدم كه در حد فاصل تنكابن و رامسر هم در درياي مازندران كشند قرمز فعاليت خود را آغاز كرده است. به دنبال اطلاعات بيشتر باشيم.
درود بر امیر عزیز. سپاسگزار حمایت ها و دل گرمی هایت هستم.من همچنان می کوشم تا همکاران و پیشکسوتان این حوزه را ترغیب کنم حاصل پژوهش ها و مطالعات و تجربیات ارزنده خود را بر روی وب قرار داده و ذکاتش را بپردازند.در مورد آن خبر هم متاسفم اگر حقیقت داشته باشد …
سلام بر آقای درویش عزیز
گرچه کمی دیر شده اما به هر حال می گویند ماهی را هر وقت از آب بگیری تازه است پس من هم به نوبه خود تبریک میگویم.
در عین حال مصاحبه شما را با دویچه وله دیدم. این که در پایان گفته اید وبلاگ های سبز بیشتر احساسی هستند البته درست است اما این که به طور مطلق بگوییم متخصصان راهی این بخش از جهان -گیریم جهان مجازی- نشده اند می تواند مورد نقد جانانه باشد. مثال نقض در این میان بسیار است خود شما از جمله افراد متخصص این حوزه هستید و به علاوه چند نفر دیگر. پس می‌توان گفت که نگاه صد در صدی به موضوع کمی دور از واقعیت است.
باز هم تبریک عرض می کنم به امید روزهای خوش و سبز ایران عزیز
ارادتمند:س.خ
درود بر سام عزیز … ممنون از لطف و همراهی همیشگی ات. گویا دویچه وله می خواهد به زودی گزارشی در باره آن 5 وبلاگی که به مرحله نهایی مسابقه رسیدند، تهیه کند که یکی از آنها هم آتش نوشت است.
اما در باره مشارکت متخصصان و نخبگان حوزه محیط زیست و منابع طبیعی در دنیای مجازی، باید بگویم که متاسفانه وضعیت حتا بدتر از آن چیزی است که شرح دادم! بیش از 12 هزار پژوهشگر فقط در سازمان ترویج، آموزش و تحقیقات کشاورزی کار می کنند. فکر می کنید چند درصد از این فعالان تجربیات و یافته های خویش را در دنیای وبلاگستان سبز به اشتراک می نهند؟ ما چند عضو هیات علمی و پژوهشگر مستقل در دانشگاه ها و مراکز مرتبط با حوزه محیط زیست داریم؟ کدامیک از آنان صاحب خانه مجازی برای درج دیدگاه ها و ارتباط بی واسطه با دانشجویانشان هستند؟! حقیقت این است که شاید کمتر یک دهم درصد از توان علمی فعال در حوزه محیط زیست هم اکنون صاحب وبلاگ یا سایت هم باشند. این که درویش بشود متخصص این حوزه، خودش شاهدی است بر فقر بی امان محتوای وبلاگستان فارسی در حوزه محیط زیست. حالا هرکس که نداند، خودم که می دانم که هیچ نمی دانم! نمی دانم؟
درود …
تبریک به شما به خاطر این موفقیت و تسلیت به سرزمینم بخاطر این جایگاه!!!
پاسخ:
تبریک و تسلیتت را می پذیرم رفیق!
درود بر درویش و مهار بیان زایی او! پاینده باشید.
درود بر مرد کوهستان ایران عباس عزیز.
I would like to thank you for the efforts you have made in composing this article. I am going for the same best work from you in the future as well. In fact your fanciful writing abilities has prompted me to start my own blog now. Actually the blogging is spreading its wings rapidly. Your write up is a fine example of it.
Alcoholism Council of the Cincinnati Area-NCADD, promotes the prevention and treatment of alcoholism and drug addiction through advocacy and education.