جنگل‌زدایی – deforestation – یکی از فرآیند‌های نام‌آشنا در طول یک قرن اخیر بوده که نگرانی بسیاری از علاقه‌مندان به محیط زیست را برانگیخته است. اما امروز، افزون بر نگرانی‌های معمول، خطرات روزافزون جهان‌گرمایی –Global Warming – نیز سبب شده تا اثرات نامیمون جنگل‌زدایی بر کیفیت و دوام زیست در کره‌ی زمین به شدت مورد توجه نخبگان جهانی در اجلاس کپنهاگ قرار گیرد.
     برزیل، یکی از کشورهایی است که اغلب در شمار نخستین یا دومین کشور تخریب‌کننده‌ی جهان جای داشته است. تصویر نخست که منطقه‌ای از جنگل‌های بارانی  آمازون را نشان می‌دهد، توسط کشاورزان سویاکار – در منطقه  Novo Progreso, Para- به شدت از میان رفته و یک بیابان سبز دیگر روییده است. بزرگی این منطقه به 26130 کیلومتر مربع می‌رسد؛ منطقه‌ای که در طول 12 ماه در سال 2004 میلادی کاملاً پاک‌تراشی شد!

    اما تصویر دوم به مراتب گویا‌تر است؛ چرا که افزون بر تغییر کاربری اراضی جنگلی، مؤلفه‌های تهدیدکننده‌ی دیگری چون فشار بیش از حد دام و آتش‌سوزی را هم در یکی از ایالت‌های شمالی برزیل به نام Paral نشان می‌دهد.
    یادمان باشد که مسئول پاک‌سازی 75 درصد از دی اکسید کربن موجود در نیوار همین جنگل‌های بارانی برزیل است که اینک اینگونه در معرض نابودی قرار گرفته است! آیا می‌توان بدون ریه به زندگی ادامه داد؟ جنگل‌های آمازون، ریه‌های زمین هستند که دارند این گونه بی مهابای فرداها به تاراج می‌روند …
               چرا؟