اشک‌های طبیعت را که یادتان هست؟ وبلاگی که در طول عمر کوتاهش، ره صدساله را یک شبه پیمود و به سرعت بر محتوای فارسی وبلاگستان سبز – هم از نظر کمیت و هم کیفیت – افزود؛ اما به یکباره خودکشی کرد و رفت …
امروز اما او دوباره برگشته است و در خنکای نوروز 1389 می‌خواهد که این بار در قالبی حرفه‌ای تر، معجزه ای به نام زمین را حرمت نهد و به حیات خویش ادامه دهد.
امیدوارم مرضیه ناظری عزیز؛ خبرنگار سختکوش خبرگزاری ایسنا، این بار نشان دهد که اشک‌های طبیعت را هرگز پایانی نخواهد بود و آن قدر می‌بارد و می‌ریزد تا طبیعت وطن را دوباره باطراوت و سبز سازد.
درود بر همت بلندش که به راستی نخستین هدیه نوروزی وبلاگستان سبز را در سال 1389 پیشکش همه دوستداران طبیعت وطن ساخت.
سلام بر استاد عزیز
خیلی خوشحالم دوستان خوب محیط زیستی که می روند خیلی قوی تر و با دستای پرتر بر می گردند. باسه ایشون و همه دوستان در سال جدید ارزوی موفقیت و سلامتی می کنم.همیشه جای یک دایره المعارف در این حیطه را خالی می دیدم. کار ایشون تا اندازه ای اون حوزه را برام مجسم کرد. کار ارزشمندی است که با اندکی پخته تر شدن و ورود افراد تخصصی تر در زمینه های مختلف می تواند آینده بسیار روشنی داشته باشد. وظیفه افراد با تخصص بالا و صاحب اندیشه مثل شما به چنین نیروهای فعال و با انگیزه و خوش ذوق در این حیطه می تواند نتایج بسیار مفیدی برای محیط زیست کشورمون داشته باشد که مطمئنا همین گونه خواهد بود.مجددا سالی خوب و همراه با موفقیت و سلامتی را برای شما و همه دوستان خوب محیط زیستی ارزو می کنم.
یا هو
زنده باشی محمد جان. امیدوارم همانگونه پیش رود که تو پیش بینی کرده ای.
خوشحالم که اشک های طبیعت(و حالا معجزه ای به نام زمین) ثابت کرد فرزند خلفی ست برای مهار بیابان زایی و برادر خوبی برای دیده بان طبیعت بختیاری …
البته فکر کنم بیشتر از این که برادر خوبی باشه، خواهر خوبی باشه! نه؟
خوش حالم که میوه ی اشک های طبیعت ؛ معجزه ای به این زیبایی است.
امیدورام عمر این نوزاد طولانی باشد.
چه تعبير زيبا و هوشمندانه اي …
درود.