مطابق وعده‌اي كه داده بودم، فايل شنيداري چهاردهمين برنامه “گفتگوي داغ سبز” در 57 دقيقه و 52 ثانيه هم اكنون در اين نشاني بر روي سايت راديو اينترنتي ايران صدا قرار گرفته است.
شنيدن اين برنامه را به آن گروه از دوستاني كه نتوانستند، به صورت زنده برنامه را ببينند، توصيه مي‌كنم؛ زيرا دلاور نجفي پرده از واقعيت‌هاي تلخي در اين گفتگو برداشته است كه بسيار تأمل‌برانگيز و در عين حال، شايان تحسين است.
در انتهاي اين گفتگو، وقتي از ايشان راهكار پيشنهادي‌اش را براي جلوگيري از تخريب پارك ملّي كوير پرسيدم، وي گفت: يكي از سه راهكاري كه مي‌توان پي‌گرفت، آن است كه طرفداران محيط زيست مطالبات خويش را به صورت تجمع و همايش به گوش مسئولين برسانند. در اين لحظه به وي يادآور شدم كه از قضا دوره افول فعاليت تشكل‌هاي مردم‌نهاد محيط زيستي برمي‌گردد به همان زماني كه شما مسئوليت محيط طبيعي سازمان حفاظت محيط زيست را برعهده داشتيد! او نيز با شجاعت كم‌كاري و اشتباه خود را به سهم خويش پذيرفت كه صداقتش قابل تقدير است.
افزون بر اين، دكتر نجفي براي نخستين بار به ماجراي تصرف 14 هزار هكتار از اراضي پارك ملي نايبند توسط نيروهاي نظامي مستقر در منطقه اشاره كردند و گفتند: در آن زمان موضوع را به آگاهي مقام معظم رهبري رسانده و ايشان، طي حكمي دستور دادند تا اين تصرف به پايان رسيده و اراضي به محيط زيست بازگردد. نجفي اين را هم اشاره كرد كه دولت نهم مي‌خواست آزادراه شهيد بابايي را از دل پارك ملي خجير عبور دهد و حتا 5 ميليارد تومان اعتبار هم در سفر استاني به آن اختصاص داد؛ اما ما باز هم به كمك رهبري نظام، توانستيم از اين كار ممانعت كنيم.
وي گفت: به نظر من اهميت پارك ملي كوير از هر دو منطقه يادشده به مراتب بيشتر است و مي‌توان در اين مورد هم از چنين روشي سود برد.
فقط مي‌ماند يك پرسش:
چرا نبايد همه دربرابر قانون خود را پايبند بدانيم تا ديگر لازم نباشد براي جلوگيري از هر حركت طبيعت‌ستيزانه‌اي از عالي‌ترين شخصيت نظام مدد گرفته شود؟
و چرا نهادهاي نظارتي ما از قدرتي درخور و بازدارنده براي مواجهه با چنين قانون‌گريزي‌هاي طبيعت‌ستيزانه‌اي برخوردار نيستند؟!
درود
يكي از شنوندگان اس ام اس زده و از دوستداران محيط زيست دعوت كرده تا در مراسم تولد هزار سالگي سرو كهنسال در روستاي ايراج شركت كنند. سه شنبه 25 آبان ماه.
درود
يكي از شنوندگان به 110 سبز اس ام اس زده و از دوستداران محيط زيست دعوت كرده تا در مراسم تولد هزار سالگي سرو كهنسال در روستاي ايراج شركت كنند. سه شنبه 25 آبان ماه. روستاي ايراج، نايين.
اگر واقعا اینگونه باشد درود بر ایشان .
داستان پارک کویر و جنگل ابر و باغ اکولوژی نوشهر همانند سنگ محکی است که زر ناب و سره را از مسوار غش دار و ناسره جدا می کند .
تا کنون که خداوندگاران المپ نشین دانشگاهی و پردیسانی ما خوش ندرخشیدند
تا اخرین تیر ترکش چه باشد
البته ایشان گفتند رهبر در مورد این 14 هزار هکتار تصرف شده توسط سپاه در نای بند دستور داد ، اما نگفتند آیا سپاه اراضی را پس داد یا نه ؟ چون واقعیت این است که نه تنها این 14 هزار هکتار پس داده نشد حتی بی شرمانه تر اینکه برخی مسئولان استانی اصلا این محدوده را جز پارک ملی هم دیگر نمی دانند و میگویند مال سپاه است.( من 4 ماه قبل نای بند بودم)
بین خودمان باشد اصلا چرا با توجه به شرایط منطقه نایبند را با بوق و کرنا نخستین پارک ملی اعلان نمودند؟!
آیا این روزها قابل پیشبینی نبود ؟
فکرش را بکن حالا که پارک ملی اعلام کردند، این شد! وای به حالی که منطقه آزاد تجاری می نامیدندش!!
به مژگان جمشیدی:
عجب! یعنی به دستور رهبری هم توجه نکرده اند؟ موضوع را پیگیری خواهم کرد. ممنون که خبر دادید.
به احمد پازوکی:
.
.
آن درخت رعنا را در شهریور 1385 دیده ام … خوشحالم که می خواهند برایش جشن تولد بگیرند. باشد که فرزندان فرزندان اروند هم بتوانند در جشن تولد دوهزارمین سال حضورش در ایران شرکت کنند.
درود …
گرفتن اینگونه مراسم یادبود شاید مانعی برای قطع این درخت به عنوان مبارزه با نماد ها و یا توسعه بی برنامه باشد .
با سپاس از جناب پازوکی ، سن درخت چگونه تخمین زده شد ؟
اولین گام در افکندن درختان کهن ایران ، نابود کردن و خشکاندن و آنگاه قطع چنار کهن سال امازاده صالح تهران بود .
منطقه نایبندآب های ساحلی عمیقی داشتهع و فاصله کوه با دریا اندک می باشد . در اوایل سال 1357 حفاظت شده اعلان گردید .آن روزگاران جیرفتی و قوچ و پازن و جبیر و پستانداران دریایی گونه های عادی منطقه بودند .
اکنون از 300 راس جبیر دهه گذشته شابد 6 راس مانده باشد و مضحک تر از همه اینکه با آب و تاب اعلان نمودند که محیط بانان نایبند به باتون برقی برای مبارزه با متخلفان مجهز گردیدند .
خود گویی و خود خندی
عجب مرد هنرمندی !
در 3 سال گذشته مرد رندی پیدا شده بود که در این آشفته بازار خیال انتقال تعدادی از آهوان کوهی جزیره فارور را به نایبند داشت .
در صورت مناسب بودن شرایط زیستگاه هیچکاه نیازی به معرفی یک گونه غیر بومی نمی باشد و می بایست با جمعیت بومی و احیای زیستگاه شرایط را بهبود بخشید .
آهوان کوهی جزیره فارور به احتمال زیاد در چند صد سال گذشته از مسقط به این جزیره معرفی شده اند .
و در مسقط حدود 300 راس وجود دارد .
بله شاید برگزاری چنین مراسمی بتواند درخت کشندگان بی مروت را شرمنده کند.
درود …
آن مرد رند نام هم دارد؟!
اسم این مرد رند را نمی دانم ولی باید یکی از آرسن لوپن های آن منطقه در محیط زیست باشد که به عنوان جابجایی گونه ، پولی هم بجیب بزند.
با کمی تحقیق می توانید نامش را هم بیابید .
حالا گیرم که بجای آهوی کوهی فارور ، جبیر هم آوردند در کجا می خواهند رها سازی کنند ؟
بله … مشکل اصلی زیستگاه است که با روندی از همیشه شتابناک تر رو به قهقرا دارد …
فکر کنم نام آن فرد شمس. الف بوده باشد! نه؟
بین خودمان و حاج آقا باشد ها .
حالا که بندری ها رنگ بندری زدند و آمدند و خوردند و گرفتند و بردند و ماندند و گرفتند ….
… تنها مدافع انها از جنس دکتر بهزاد بود و بس .
طفلک چه تاکیدی داشت که اسن من بهزاد است .!!
نام خانوادگی ایرانی هم برای خود دست و پا کرده بود .
یاد دکتر های سبیلوی طاغوتی برنامه های کودک و نوجوان در دهه شصت می افتم
چشم! بین خودمان می ماند … خیالت راحت!!
اطاعت امر شد.
ممنون امیر جان …
امید که 110 سبز، با کمک همه ما روزی بتواند به نجات طبیعت وطن کمکی مؤثرتر ارایه دهد.
داستان محیط زیست کم کم داره میشه مثل داستانهای غم انگیز ولی یه فرق میکنه که تو اون داستانها بالاخره یه اتفاق خوب میافته که خواننده خوشحال از داستان میاد بیرون ولی داستانهای محیط زیست ایران انقدر بد و بدتر میشه که خواننده کتاب و میندازه تو اتیش و از خیرش میگذره.
اما مهم اینه که ما بتونیم نویسندگان این داستانهای غم انگیز را پیدا و رسوا کنیم.
تشبیه تآمل برانگیزی را ارایه دادی محمد جان …
با این وجود من همچنان امیدوارم که پایان داستان محیط زیست در ایران مثل انیمیشن های دوست داشتنی والت دیزنی در خاطره کودکی هامان دلنشین و پرطرب و امیدوارکننده باشد …
استاد گرامی
ممنون از همت والایتان
اگر خیلی ها به طبیعت و محیط زیست شان مینازند ما هم به شماها مینازیم . موفق و پاینده و سرافراز باشید.
جناب حسن زاده شرمنده مي فرماييد … كاش درويش مي توانست آن گونه كه دوست داشت دينش را به طبيعت وطنش ادا كند …
سرفراز باشيد.
واقعن اگر روزی نهادهای متولی محیط زیست و منابع طبیعی نخواهند و یا نتوانند صدای شان را به گوش عالی ترین مقام نظام برسانند تکلیف چیست؟ واقعن قانون اینقدر عاجز است؟
درد همينجاست هومان جان …
اين كه چرا همه ي راه ها بايد به رم ختم شود؟!
درود .
sweet
با سلام جناب آقای درویش
جشن نمادین هزار سالگی سرو ایراج با زیبای وشکوه هر چه تمام تر برگزار شد جشنی که با پیشنهاد بنده وپیگری بچه های ایراج صورت گرفت یکی از اتفاقات خجسته برای طبیعت و طبیعت دوستان ایران زمین بود . در این جشن تعداد زیادی از گردشگران خارجی و داخلی نیز شرکت داشتند که از طرف هتل به این جشن دعوت شده بودند در کمال تعجب خبر وتصاویر این جشن از 4 شبکه صدا وسیما به تصویر کشیده شد بسیاری از سایت های خبری این رویداد خجسته را انعکاس دادند
از جنابعالی هم که این خبر را در سایت خود گذاشتید بسیار سپاس گذارم
سخنی زیبا از یک گردشگر خارجی برای سرو
یکی از گردشگران خارجی که در مراسم شرکت داشت مطلبی زیبا در مورد این مراسم بیان کرد
او گفت : این سرو امروز اگر می توانست تا زمین به احترام مردم خم میشد
سرو ایراج بر خود بالید و دانست هنوز هستند کسانی که قلب شان برای فرهنگ و تمدن کهن سرزمینشان می تپد
..
آفرین به شما
با سيمين بانو موافقم.
به نظرم راه نجات طبيعت از دل اكوتوريسم علمي مي گذرد. اميد كه شما در اين را بيش از پيش موفق باشيد.
عکسهای جشن تولد سرو ایراج را در وبلاگ بچه کویر ببینید
خسته نباشید و ممنون.