گمان نبرم هیچ ایرانی را در هیچ نقطه از جهان بتوان سراغ گرفت که اهل اینترنت باشد و تاکنون در صندوق پست رایانه‌اش ایمیلی در دفاع از نام خلیج فارس و هشدار در برابر تحریف این نام باستانی دریافت نکرده باشد.
اغلب هم ما دریافت‌کنندگان این ایمیل‌ها، مشتاقانه وظیفه‌ی ملّی/ میهنی خود را انجام داده و فکر میکنیم با پر کردن فلان پتیشن یا شرکت در بهمان نظرسنجی اینترنتی توانسته‌ایم مشت محکمی به دهان یاوه‌گویانی که در صدد دزدی یا تحریف این نام اصیل و کهن هستند، بزنیم و به این ترتیب حرمت آبی‌ترین دریای وطن را در جنوب ایران‌زمین به جا آوریم.
اما حقیقت آن است که حرمت‌شکنی خلیج فارس فقط در تحریف نامش خلاصه نمی‌شود.
وقتی در سواحل هرمزگان برای چندمین بار شاهد قتل عام فجیع اهالی آبزی خلیج فارس و دریای عمان هستیم (و از تاریخ درس نمی گیریم)؛ وقتی در نایبند بی مهابای فرداها به خلیج فارس سم تزریق میکنیم؛ وقتی در بوشهر اینگونه با سواحل رؤیایی‌مان رفتار می‌شود؛ وقتی در ماه‌شهر سالهاست که کسی جرأت خوردن ماهی را ندارد و وقتی در اروند رود، به جای آب زلال چشمه‌سارهای سبزکوه و دنا، پساب مسموم و فاضلاب متعفن کارخانه‌ها و اراضی کشاورزی و سکونتگاه‌های انسانی را به باختری‌ترین مرز خلیج فارس هدیه می‌دهیم؛ دیگر نباید فقط از تحریف نام خلیج فارس نگران باشیم.
شما به من بگویید: فارس نامیدن آلوده‌ترین محیط آبی جهان چه فخر و وقاری برای ما دارد؟
واقعیت تلخ این است که ما خلیج فارس را به یک آبریزگاه عمومی و متعفن بدل ساخته‌ایم و بگذار نام این آبریزگاه هر چه می‌خواهد باشد!
تنها امیدی که دارم، تصویب ماده 173 در برنامه پنج ساله پنجم توسعه است که در آن دولت مؤظف شده است تا پایان سال چهارم برنامه اجازه‌ی ورود هیچ پساب و فاضلاب آلوده‌ای را به محیط‌های تالابی و سواحل کشور ندهد و همه‌ی سکونتگاه‌ها و مراکز صنعتی جنب این محیط‌های آبی، پسماندهای خود را با روشهای نوین و فناوریهای جدید «با اولویت روشهای ارگانیک از قبیل ورمی کمپوست» بازیافت کند.
به نظرم همت مضاعف برای اجرای درست ماده 173 و نظارت تمام و دقیق بر حسن اجرای زمان‌بندی‌شده‌ی آن، بهترین و سزاوارانه‌ترین نشانه است که گواهی می‌دهد: ایرانیان هنوز عاشقانه به حفظ حرمت خلیج فارس می‌اندیشند و حاضر به تحمل هیچ توهین یا تحریف و حرمت‌شکنی نسبت به آن نیستند.
در همین باره:
– سفرنامه‌ي بوشهر ؛ دردناك‌ترين گزارشي كه تاکنون نوشته‌ام!
– دلم می‌سوزد اگر مرجان‌ها در خلیج فارس دیگر نرقصند!
– تصاویری از مرگ حیات در کارون، خارک و نایبند به روایت ابوحنانه!
– لب کارون، دیگر گل‌بارون نیست!
از بحث محیط زیستی قضیه که بگذریم (و همه هم کاملا درسته) 500 ساله که این خلیج در تصرف نیروهای نظامی غربیه. اول پرتغالیا ، بعد اسپانیا و انگلیس و آلمان و آخر سر هم آمریکا. خوبه که به تاریخ خلیج فارس یه نگاهی بندازیم… حالا ما هی بزنیم توی سرو کله ی خودمون و مردم منطقه که اینجا خلیج فارسه یا عرب! اون طرف دنیا هم که ما رو به جون هم انداختن بشینن و به ریش ما بخندن.
با اجازتون مطلبتون رو تو فیس بوکم با ذکر منبع لینک میدم
از صبح که خواندمش ؛ یاد ِعکس ها و نوشته که می
از صبح که خواندمش ؛ یاد ِعکس ها و نوشته که می افتم ،
چشمانم نمدار می شود …
از این جمله تان لذت بردم:”
واقعیت تلخ این است که ما خلیج فارس را به یک آبریزگاه عمومی و متعفن بدل ساخته‌ایم و بگذار نام این آبریزگاه هر چه می‌خواهد باشد!”
درود رفیق
ایران عزیز ما …
:(
زنده باشی هومان جان …
به شقایق:
درود …
به مسعود:
اشک هم داره این عزیز …
به ایرانی:
بسیار ممنون از لطف و حمایت تان.
به احمد پازوکی:
خب تقصیر خودمونه رفیق! کی گفته باید ریش بگذاریم؟!!!
واقعاجای تاسف داره که بجای محافظت از خود خلیج فقط و فقط از نام آن طرفداری میشه که هیچ سودی نداره؛
ما هم دقیقا در موارد زیر زمین (غارها)همین مشکل را داریم،
مشکلاتی از قبیل توریستی شدن و توجه مردم بومی به مسائل صرفا مالی و برداشت بی رویه.
البته همچنان سعی خود را در اطلاع رسانی میکنیم،
ممنون از شما به خاطر این زحمات.
احمد رونقی
و اندر حکایت خلیج پارسی ….
این خلیج هم توی این بی آب و نونی شده برای ما یه پا دردسر!
داستان از اینجا شروع شد….
یکی بود یکی نبود…
یه پادشاه ایرانی بود که عربها رو آدم حساب نمیکرد
خب بیچاره ها توی کویر خشک و بی آب و علف بزرگ شده بودند
همین که مثل سومارهای کویر یا افعیای بیابون نبودن بازم جای شکرش باقی بود
ولی شاه قصه ما که از ابهت و جلال خودش خیلی خر کیف بود،
با خودش گفت هم یه درسی به این پدرسوخته ها میدم هم اینکه عرض اندامی هم خدمت بقیه میکنم
تا بدونن نژاد والای ایرانی یعنی چی
اقا جونم برات بگه که خلاصه عربای بیچاره بخاطر یه ناخونک زتی به گاو و گوسفندای خوشمزه بلاد ایران
مورد غضب قرار گرفتن و جنگ شد….
چه جنگی مثل نبرد بین شاتل فضایی و ماهواره امید…
خب بازنده از قبل مشخص شده بود
نوبت به شاپور ذوالاکتاف که رسید داد شونه همه عربهای اسیر رو سوراخ کردن و به بند کشیدن تا همه ابهت و جبروت نژاد برتر ایرانی رو بشناسن
ولی امان از کینه شتری….
پیغمبر مسلمونا که مرد خلیفه وقت که همچین حس محترم کشورگشایی و جهانگیریشون هم گل کرده بود، دستور حمله به بلاد ایران رو که اتفاقا پادشاهاشم شروع کرده بودن به رسم محترم و باستانی برادر کشی،صادر کرد
اقا چشمتون روز بد نبینه…
یکشبه همه ایران هوس کردن عرب باشن
پاچه خواری و از این حرفا
خب طبیعیه وقتی رئیس ها همه عرب باشن افتخارا هم همه عربی میشه دیگه
تا رسید به حکومت محمد رضا شاه پهلوی….
این مرد هم که جو شاهنشاهی و هوای اجداد به سرش زده بود توی جشنهای 2500 ساله امیر فعلی امارات رو دعوت نکرد که اتفاقا دانشجوی داشنگاه در ایران هم بود
خب اقا من و شما هم باشیم عروسی همسایه چند هزار ساله دعوتمون نکنن به پزمون بر میخوره
ایشون هم چون هنوز مراحل طفولیت را میگذراندند عقده حاصله را قورت فرمودن و اکنون بصورت یک سرطان درحال پس آوردن هستن
القصه که دعوا سر لحاف ملاست
عرب از پان ایرانیسم میترسه و ایرانی از پان عربیسم
و هر دو نمیدونن چقدر خر تشریف دارن
اونوقت چهار تا کشور مارموز که خودشون از این جور کمال بندی جمالبندیها ندارن و نبضشون دست همین دوتا کله پوک هست بخاطر آب سیاه و تجارت اسلحه هر دو تا نژاد رو بسمت تنش هدایت میکنن تا یه هیتلری ، صدامی چیزی دربیاد و بازار سکه بشه
حاصلشم رفاه بچه مارمولکهاست تا صدها سال دیگه
میگی نه برو توی برج ساعت لندن ببین الماسهای بزرگ دنیا کجاست
و رفاه اجتماعی یعنی چی!
و اما نری فرودگاه دوبی چون علاوه بر اینکه مثل یه جانی فراری باهات برخورد میشه ، چشماتم اسکن میکنن و بعدش تازه ممکنه هر چی سوراخ توی بدن و خارج بدن داری به بهانه یه کدئین بگردن تا بگن دیدی ایرانیا همه قاچاق فروشن!
تو هم که از بیعرضگی فقط شعار بده و توی اینترنت بمب گوگلی پخش کن که آی دنیا خلیج فارس نیست و پارسه
آی عرب خره گاو منه و از این حرفها…
خلیج نه عرب هست و نه پارس
خلیج لذت یک لاکپشت عارف از شنا در آبهای نیلگون و شادی کودکانه یک دلفین از مسابقه با کوسه هاست
خلیج مال کسانیست که عاشقانه دوستش دارند
خلیج مال نژادپرستان نیست
خلیج مال کسانی که بی محابا کینه و عداوت را فریاد میکنند نیست
خلیج متعلق به پیروان صلح و دوستی و برادری است
برای تو میگویم که میدانی حریف دشمنت نیستی و چون میدانی دست عرب به تو نمیرسد شجاع شده ای و همه غیرتت اینجا شکفته است تا شاید خلیج بمثابه مولوی نشود
بگذار بشود
مگر خلیج برای تو چیست جز سیلاب اشکهای کودک پابرهنه روستایی؟
مشکل خلیج انسان است
فقط انسان
و آنچه نیکو بود، اخلاق ایرانی بود ، منش ایرانی بود
نه نژاد ایرانی
و من سالهاست که یک ایرانی ندیده ام
یه سری به عکسای جدیدی که از جنگلهای منطقه حاشیه شمالی لوت گرفتم بندازین تا وخامت اوضاع جاری رو بیشتر درک بفرمایین
فیس بوک گالری
چند جنگل عظیم و قدیمی طاق خاک شدن
اگر دردم یکی بودی چه بودی اگر غم اندگی بودی چه بودی
همه چیزمان به هم میآید متاسفم