سال گذشته، روزنامه فرهیختگان در اقدامی ستایش‌برانگیز تصمیم گرفت تا با اجرای یک نظرسنجی گسترده از بین مخاطبان خویش، محبوب‌ترین چهره‌ها در هفت حوزه‌ی سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و هنری، دانشگاهی، اجتماعی، ورزشی و محیط زیستی را انتخاب کند؛ اقدامی که به ویژه در حوزه محیط زیست با استقبال خوب دوستداران طبیعت ایران مواجه شده و سرانجام، استاد عبدالحسین وهاب‌زاده با کسب 5369 امتیاز به عنوان فرهیخته ممتاز سال 1393 در حوزه محیط زیست انتخاب شدند. منتها به جای آنکه منتخبین طی مراسمیدرخور با حضور دوستداران‌شان مورد تقدیر قرار گرفته و لوح سپاسی به آنها اهدا شود؛ قرار بر این شد تا برخی از صاحبنظران آن حوزه، چند خطی را در باره شخصیت فرد منتخب بنویسند تا در ویژه‌نامه نوروزی فرهیختگان منتشر شود. با این وجود و شگفت‌آور آنکه همین وعده هم انجام نشد و ظاهراً دلیلی که برایش ذکر شده بود، کمبود جا یا پرشدن صفحات با آگهی‌های تجاری بوده است! سندی دیگر در مظلومیت محیط زیست ایران. غم‌انگیزتر آنکه خود آقای وهاب‌زاده هم به رغم آنکه انسانی بسیار فروتن هستند، اما در گفتگو با نگارنده از چنین برخوردی ابراز ناخشنودی عمیق کردند.
امیدوارم در سال آینده فرهیختگان بتواند تعداد کارت‌های سبزش را با کارت‌های قرمزی که امسال گرفت، معاوضه کند. حضور چند ژورنالیست حرفه‌ای دوستدار محیط زیست که اخیراً به کادر آن روزنامه وزین اضافه شده است، این امیدواری را در محمّد درویش دوچندان می‌سازد.
اینک توجه خوانندگان گرامی مهار بیابان‌زایی را به یادداشتی که به بهانه‌ی انتخاب استاد وهاب‌زاده به عنوان چهره محبوب سال 1393 نوشته بودم، جلب می‌کنم. باشد که قدر وهاب‌زاده و وهاب‌زاده‌ها را بیشتر و شایسته‌تر بدانیم و خدمات‌شان را سزاوارانه ارج نهیم.
