در نهمین روز از اسفند ۱۳۸۷، پیامکی از یاسر انصاری دریافت کردم که در آن پرسیده بود:
قلابها علامت کدام سؤالند که ماهیان پاسخشان می‌شوند؟!
آن روز برایش نوشتم:
نمی دانم! اما امید فرا رسیدن روزی را برای خود محفوظ می دارم که پیش از مرگ آخرین ماهی، قلاب‌های خون‌ریز بشری بتوانند پاسخ پرسش‌های خود را یافته و بر آزمندی‌های خویش افسار زنند.
یادش گرامی باد آن جوان دوست داشتنی طبیعت وطن که به رغم کوتاه بودن طول زندگیش، عرضی به وسعت همه طرفداران محیط زیست ایران داشت … و اینک زودتر از همه ی ما می داند که قلاب ها واقعن علامت کدام پرسش هستند!
درود
روحش شاد و یادش گرامی .
بدرود.
سلام
تا چند روز پیش تمام پیامک های یاسر رو نگهداشته بودم ، پیامک هایی که برای تبریک ازدواجم یا به مناسبت های مختلف فرستاده بود ، ولی متاسفانه گوشیم رفت تعمییرگاه و همش پرید، از این بابت خیلی ناراحتم
پیامک هاشو وقتی نگاه می کردم حس میکردم همون لحظه برام امده
در مورد این پیامک زیباشم باید بگم که به دام افتادن یک ماهی هم در اندیشه های یاسر غم انگیز بود همون طور که برای مژگان هم هست و می بایست اعتراف کنم که فقط مژگان می تونست مکمل یاسر باشه و در حال حاضر مژگان یادگار قشنگی از یاسر برای ماست.
روحش شاد
خوشحالم که بالاخره دلت اومد و خواست که اینجا چیزی بنویسی
سلام، تصویر بسیار زیباست.
پاکی و معصومیت در این چشمان زیبا؛ موج می زنند و قلبی رئوف و تپنده را جنبش وا می دارند. ایکاش و صد هزار ایکاش اگر …. هم اکنون در بین ما حضور می داشت.
روحش شاد و نام نیکش تا ابد در جای جای طبیعت زیبای ایران؛ جاودانه باد.
با سپاس فراوان از جناب آقای مهندس درویش عزیز.
کاوه اشکشی
سلام
قلاب ها همیشه بهترین ماهی ها را صید می کنند
این عجب نیست که آهوی دلم صید تو شد
عجب این است که من عاشق صیاد شدم
کاش هیچ گاه مرگی در کار نبود اگر قرار بر این است که پس از هر مرگ قدر دوستان را بدانیم. چه حکایتی داره این مرگ که با بردن هر دوستی از بین ما، فقط خوبی هاش توی ذهن ما می مونه. شاید مرگ بدی های افراد را از ذهن ها دو ر می سازد. مرگ بدی ها……می بینی خوبی ها اسیر مرگ نمی شن.
خوبی ها همیشه جاودانه اند. خوبی ها مرگ ندارن. خوبی ها تا ابد زنده اند. مرگ فقط باسه از بردن بدی هاست. یاسر را نمی شناسمش. با وجود معروفیتش هیچگاه نشنیدم ازش قبل از وفاتش. ولی این روزها هر روز اسمش را می شنوم. مگه چند سالش بود. بخدا بریم دنبال یاسرای دیگه. قبل از اینگه مرگ خوبی هاشونا پدیدار کنه. اگه زنده بود طاقت بزرگ شدنشا نداشتیم. حالا هر روز بزرگش می کنیم. عجب مردمی هستیم ما. عادتمونه با بزرگ کردن رفته ها ،آدمای دور و برمونا نذاریم خوب دیده بشن. یاد و خاطره یاسر باسم عزیزه ولی تا کی می خواهیم زند ه هامونا بکشیم و بزرگشون کنیم. شاید نوشته هام شخصی را بیازاره ولی غرضی ندارم. به قول سهراب “چشم ها را باید شست ،جور دیگر باید دید”
خدایش بیامرزاد و روحش شاد
باسلام ودرود خدمت شما مهندس درویش!
بنده یکی از دانشجوییان جغرافی دوست هستم که همیشه سعی میکنم خبرهای در رابطه با طبیعت راپی گیری کنم وخیلی متاسفم که در لابه لای این اخبار مشاهده می کنم که ما انسانها با اعمال ورفتار ناآگاهانه خودمون داریم چه بلایی بر سرطبیعت وحتی خودمون میاریم.
وخیلی خوشحالم که شما بزرگوار دراین زمینه توجه نشان میدهیدامیدوارم که هم چنان سرافراز وپایدار بمانید
وبرای مرحوم یاسر انصاری مغفرت الهی وشادی روح ایشان وطول عمر بابرکت همراه با موفقیت برای شمااز خداوندمنان خواهانم.
بسیار باعث افتخار من است که از سال۷۶ با یاسر هم کلاسی و دوست بودم و بسیار مایه تاسف که از دغدغه های محیط زیستی او دور بودم و امروز تنها گم شده من یاسر است و تنها آرم بخش من سعی در ادامه دادن قسمتی از راهش…
سلام و درود بر همه دوستانی که نظرات ارزشمندشان را در دلنوشته های درویش انعکاس داده و می دهند …
می دانید بچه ها! پیامک یاسر یک پیام خارج از متن اما شاید پررنگ تر از متن هم دارد! این که سعی کنیم دست کم در بین ده ها و صدها پیامکی که می نویسیم یا فوروارد می کنیم و از بین آن همه دوست و آشنایی که مقصد پیامک های ما هستند، گاه واقعن حرفی برای گفتن و تلنگری برای اندیشیدن را نیز انتقال دهیم. کسی چه می داند، شاید نفر بعدی من باشم که باید بروم! نه؟
.
به محمد:
حرف حقی زده ای رفیق. فکر نکنم کسی را آزار داده باشی. امید که بزرگداشت رفتگان سبب نشود تا زندگان را فراموش کنیم.
درود …
معمولا قلاب ها علامت پرسش هایی هستند که پاسخ آنها مرگ است. کینه توزان قلاب را برای نابودی پرسشگران خردورز به کار می برند و خداوند نیز قلاب را برای گلچین شکار خود به کار می برد تا آفرینش را پاینده نگه دارد. این همان فرق میان شکارکش و شکارچی است.
همه ما شکار هستیم ولی خوش بر احوال کسی که صیادش شکارچی باشد.
موافقم! واقعن خوش به حالش …
درود بر آرش عزیز از سانفرانسیسکو یا آرش از سانفرانسیسکوی عزیز!
راستش یاسر انصاری از معدود کسانی هست که هم بودنشان و هم نبودنشان روی من اثر زیادی گذاشتند . واقعا هم گاهی از خودم میپرسم زمانی که به هر سو رو می کنی ،جز تلخی و زشتی نمی بینی . دقیقا آیا در همین هنگام بجز پناه بردن به یاران نقطه اتکای دیگری هم وجود داره ؟و یاسر با وجود آنکه من هیچوقت افتخار آشنایی با او نداشتم . از جمله همین یاران سبز بود . که من تنهایی ودغدغه محیط زیستی ام رو با او و تنی چند از دوستان دیگه حتی از راه دور قسمت کردم .
شاید علامت سوال قلابها نشانه برای سود بردن و بهره وری از گوشت ماهیهاست . خب تا اینجاش به تریش قبای هیچکس بر نمیخوره . ولی وقتی این علامت سوال رو به عنوان یک فلسفه زندگی تعمیم میدیم .آنجاست که باید گفت : توی این دنیا هستند آدمهایی که فقط یاد گرفتند ؛ صیاد باشند . و عده ای هم فقط بلدند مثل ماهی فقط به جرم زندگی خواهی به عشق نون شب خود و بچه هاشون به کرم سر قلاب نک بزنند ! و در پیشگاه خدایان سرمایه قربانی بشند ! یعنی اجازه یا موقعیتش رو نداشتند که چیز دیگه ای در زندگی یاد بگیرند . من دلم میخاد به یاسر این جواب رو بدم که قلاب علامت پرسشی هست برای این نا آگاهی ! چون فقط در سایه همین ناآگاهی از حق و حقوق طبقاتی یکسری از انسانهاست که اونها به سادگی و راحتی به کرم و طعمه سر قلاب نزدیک می شند و به دام می افتند . و هیهات که اگر واقعیات رو می دونستند . یک لحظه هم درنگ نمی کردند و براه و شنا کردن خودشون ادامه می دادند تا جیره شون رو از دریا بگیرند ، نه از قلاب صیاد نامرد
خدانکنه آقای درویش!
درود بر شما آقای درویش
بیست و یکمین جلسه تالار گفتگوی محیط زیست شهری با عنوان “بررسی معضلات محیط زیستی و بهداشتی استفاده از ظروف یکبار مصرف پلاستیکی و پلیمری در مراسم مذهبی” در تاریخ یکم آذر از ساعت ۱۷-۱۵ برگزار می شود.
مکان: خیابان کارگر شمالی، پارک لاله، سالن ستاد مدیریت بحران شهرداری منطقه ۶
خوشحال میشیم تشریف بیارید.
برگ در انتهای زوال می افتد و میوه در انتهای کمال پس بنگر که چگونه می افتی چون برگی زرد یا سیبی سرخ
درود بر شما و شاد باد روان سبز یاسر نازنین