نمونه‌ی هموطنی که برخوردار از سواد محیط زیستی است …
بحران آب، هرگز اینگونه نفس‌گیر تاروپود حیات در جامعه‌ی ایرانی را نشانه نرفته بود، کشور ما اینک حتی بر بنیاد تازه‌ترین آمارهای رسمی، از مرز تنش آبی هم گذشته و متوسط آبی که هر ایرانی در سال می‌تواند از آن بهرمند باشد، به کمتر از 1500 متر مکعب کاهش یافته است. با این وجود به جای آن که نشانه‌ی قدرشناسی و مصرف بهینه‌ی آب را در استان‌ها و سرزمین‌هایی ببینیم که خود از رانت آب برخوردارند و رونق اقتصادی‌شان مدیون سدهای بزرگ مخزنی و طرح‌های انتقال آب بین‌حوضه‌ای هستند، این نشانه را در سرزمینی دیدم که مردمان سختکوش و شریفش، هرگز با کابوسی به نام کم‌آبی یا بی آبی روبرو نبوده‌اند! چرا؟
رفته بودم به دامنه‌های شاهان کوه در مرز سیاسی سه استان اصفهان، لرستان و چهارمحال و بختیاری؛ کوهستانی که حجم آورد آبی سالانه‌اش به حدود 2 میلیارد متر مکعب می‌رسد و از این منظر شاید یکی از پرآب‌ترین کوهستان‌های وطن باشد (مقایسه کنید با آورد طبیعی زاینده‌رود که از 800 میلیون متر مکعب در سال تجاوز نمی‌کند). با این وجود، وقتی نحوه‌ی شستشوی لباس توسط این بانوی هموطن عشایری را دیدم که با کمترین آب ممکن، می‌کوشید تا عملاً نشان دهد که ارزش آب را تا چه اندازه درک می‌کند، دریافتم که مردمان شاهان کوه، چون نام بلند کوهستان‌شان، قدر سرزمین بهشتی‌شان را نیک می‌دانند و موهبت‌های بی‌نظیرش را پاس می‌دارند. دقت کنید که این بانوی عزیز ایرانی، ترجیح می‌دهد دشواری شستشو را بدین شکل بپذیرد، اما به کنار چشمه نرفته و سبب آلودگی آب نشود. در حالی که برخی از ما شهرنشینان به راحتی با آب گوارای لوله‌کشی و پاک، اقدام به شستشوی خودرو شخصی‌مان می‌کنیم! نمیکنیم؟
شاخصی که آشکارا نشان می‌دهد سواد محیط زیستی این بانوی زحمت‌کش، به مراتب بالاتر و والاتر از بسیاری از آنهایی است که شاید از امکاناتی به مراتب بهتر برای فراگیری دانایی و خردمندی و انصاف در زیستن برخوردار بوده‌اند.
برای مطالعه بیشتر:
چشمم به ديدن دلنوشته ها روشن استاد !
خداوند نگهدار ِ‌اين نگهدار ِ آب باشد !
آمین و چشمان تان پرفروغ تر باد …
بازتاب: فرد خبر » در ستایش بانویی از دیار شاهان‌کوه!
بازتاب: در ستایش بانویی از دیار شاهان‌کوه!
بازتاب: در ستایش بانویی از دیار شاهان‌کوه! | پایگاه خبری 40کلاغ
فکر میکنم به اندازه کافی به همه ما در این زمینه آموزش داده شده
اگر رعایت نمی کنیم بابت سرسختی خودمون در ایجاد تغییرات جزیی در زندگی مون و عدم پذیرش آموزش توسط ایرانی هاست که فکر میکنم تا حدودی در رگ و ریشه مون هست این مورد
بابت اسراف در مصرف آب به حدی از مردمان سرزمینم شاکی هستم که به خدا حد ندارد
به هیچ وجه رعایت نمیکنیم و دل نمی دهیم به نکات کوچکی که رعایتش باعث تغییرات بزرگی در حجم آب مصرفی است .
کاش حداقل سیستم شهری لوله کشی این اجازه را میداد که برای هر خانه دو نوع آب در نظر گرفته شود کی آب تصفیه شده که فقط به مصرف شرب برسد ویکی آب غیر قابل شرب که برای آبیاری و کارهایی که نیاز به آب شرب ندارد مورد استفاده قرار گیرد استفاده از آب غیر قابل شرب هم قبضی جدا با هزینه ایی به مراتب کمتر می داشت و البته نیاز به لوله کشی ایی کمتر که با اتصال یک لوله به لوله آب شهری و اتصال به خانه و یک شیر آب کفایت می کرد چون نیازی نبود این لوله کشی به همه جای خانه انتقال یابد
نمی دانم راهکارهای بهتری هم هست که می شود در نظر گرفت
یک نوشته شاید غیر مرتبت :
درویش جان به شخصه بابت دید محیط زیستی ایی که داری بسیار به شماعلاقه مند هستم ، امید که همیشه پاینده باشی
مدتی است در فیس بوک نیستی دلیلی داره آیا ؟
درود بر نیمای عزیز. متاسفانه در حین اسباب کشی به منزلی دیگر، کامپیوترم آسیب دیده و فعلا فرصت مرمت آن را نکرده ام.
بازتاب: در ستایش بانویی از دیار شاهان‌کوه! | پرشین هالیدی
با سلام جناب آقای درویش . مدتیست که در فیسبوک و وبلاگتون مطلب نمیگذارید . فکر میکنم محیط زیست ایران این روزها حامیان خودش رو کمرنگ میبیند . سبز پرس متوقف شده .. شما هم دیگر فعالیت نمیکنید .. هیچ حمایتی از محیط بانان صورت نمیگیرد و فرهنگ سازی و اعتراض متوقف شده .. انگار جامعه در یک خواب مرگ آور فرو رفته باشد .. خواهش میکنم اجازه ندهید که این اتفاق بیفتد .. امیدوارم فعالان سرسخت محیط زیست ایران که میدیدم روزگاری عاشقانه فعالیت میکردند از پای ننشینند .. آمین
جناب آقای درویش،
سلام
امروز مطالب شما را در باره اهمال و عدم توجه به مسائل زیست محیطی در منطقه پارس جنوبی را در برنامه اصل 50 دیدم. همانطور که فرمودید متاسفانه ما ایرانیها به شدت که نه، اصلا توجهی به محیط زیست خود اعم از زمینهای کشاورزی، مراتع، جنگلها، کوهها، بیابانها، سواحل و غیره نداریم. همین باعث شده ثروتهای غیر قابل تصوری از این کشور از بین برود. در این امر هم مردم و هم مسئولین و مدیران با هم شریک هستند و اینکه کدام بیشتر مسئولند را بنده نمی توانم قضاوت کنم. هربار که بنده به ساحلی یا جنگلی در شمال یا جنوب کشور سفر می کنم بع غیر از قصه و تاسف چیز دیگری عایدم نمی شود. واقعا حیف است که ما با ثروتهای خداداد خود به این شکل رفتار می کنیم. متاسفانه سهم افراد توانا و برخوردار جامعه هم از این تخریب محیط زیست بیشتر است با اینکه معمولا تصور می شود این قشر سواد و سطح تحصیلات بیشتری هم داشته باشد.
در هر صورت روشهایی که تاکنون اعمال شده نه تنها موثر نبوده بلکه روز به روز هم محیط زیست بیشتر تخریب شده است. باید به روشهایی نو تر و موثرتر و مردمی تر اندیشید.
جناب آقای درویش عرض سلام و احترام
با توجه به مسئولیت شما در سازمان خواستم بدانم آیا برای افرادی که نه تنها سواد محیط زیستی ندارند، بلکه در جهل محض و در خرافه به سر می برند و بیشترین تهدیدها و آسیب ها به محیط زیست از سوی آنها ایجاد می شود برنامه ای دارید یا نه؟!
آیا می توان طرحی مانند سپاه دانش را برای این دست جوامع به اجرا گذاشت؟
لطفا لینک زیر را ببینید:
http://www.iew.ir/1393/07/11/29667