حدودای یک بعدازظهر روز یکشنبه – 3 آبان 1388 – بود که این درخت اسرارآمیز را دقیقاً در جایی که نباید باشد و بروید، دیدم و به راننده – آقای ذوالفقاری – گفتم که بایستد …
دور تا دور این نهال نوپای سرو سیمین سنگچین شده بود و در درون آن هم یک بطری خالی یک و نیم لیتری به چشم می‌خورد. انگار فرد یا افرادی آن را تیمار کرده و کود و آب می‌دهند تا در سخت‌ترین شرایط ممکن به حیات خود ادامه دهد و خشک نشود.
ما (من و پژمان رودگرمی و آقای ذوالفقاری) نیز چنین کرده و ظرف آب موجود در خودرو را به پایش ریختیم.
خیلی دوست دارم بدانم که انگیزه‌ی آن هم‌وطنی که این سرو سیمین را در کنار آسفالت بی روح محور خجیر به پارچین کاشته و تیمار می‌کند، چیست؟ دکتر رودگرمی هم که در همان حوالی کار می‌کند، ماجرا را نمی‌دانست و البته قول داد که در این باره تحقیق کند.
شاید آنجا یادآور مکانی مقدس یا خاطره‌ای فراموش نشدنی برای اوست و البته شاید هم آن درخت اتفاقی آنجا سبز شده است…
هر چه که هست، برای همه‌ی انسان‌هایی که از کنار این درخت عبور کرده و آبش داده‌اند و می‌دهند، آرزوی سبزترین زندگی را دارم. همان «زندگی» نابی که به سال‌های عمرشان می‌افزایند و نه مثل اغلب ما که صرفاً سال‌های عمر را به «زندگی» می‌افزاییم. آنها زندگی کردن را آموخته‌اند و ما زندگی ساختن را.
باشد که همه‌ی ما یاد بگیریم که زندگی کردن برتر از زندگی ساختن است و هر لحظه زندگی می‌تواند یک موقعیت ناب و ناهمتا باشد.
بازتاب: مهار بیابان زایی » بایگانی » خجیر را همچنان می‌خراشند و آب می‌اندازند!
آخیش .. چه حس خوبی داشت این مطلبتون.. حس زندگی بخشیدن که این روزها خیلی نایاب شده.. ممنون
درسته … همین حس ناب بود که مرا به خود فراخواند … حسی که امیدوارم در وطن بیش از پیش توان تکثیر شدن بیابد.
درویش خان مطمعن باشید که کاشت و از ان مهم تر داشت این سرو کار یک فرد عادی است فردی که در رشته منابع طبیعی نه دکتر است و نه مهندس
جالب است که در………..ما این قبیل افراد علاقه مند خاری در چشمان ابر متخصصان ما هستند این را جدی می گویم چیزهای عجیبی من درین دانشگاه دیده ام
دقیقا کلمه اش همین بود , اسرار آمیز!
چقدر این پست و عکس هایش روح نواز است ,سپاس .
خواهش می کنم … ممنون که همراهید …
خیلی جالبه …
درود بر هومان عزیز …
سلام
مطابتون رو خوندم.
به نظرم یک نفر آنجا خاطره‌ای دل‌انگیز داشته است.
مثلاً در این‌جا از محبوب‌اش خداحافظی کرده.
و یا اصلا با او آشنا شده است.
ممنون در هر حال
پاسخ:
اگر اینگونه باشد که دیگر محشر است. همه ما وظیفه داریم تا به نهال عشق آب کافی برسانیم.
پشت هر لبخندي
يا گلي کاشته اي سرخ و سپيد
يا که لبخند ز زردي گل نوميدي است
پشت اين سرو،يقين رازي هست
راز را بايد گفت
راز او بودن نيست
راز او راز گذار من و توست
من اگر مي گذرم
تو اگر در راهي
عشق بايد آموخت
زندگي بايد کرد
زندگي عاشق يک نيم نگاه من و توست
راز ما دلتنگي است
راز ما گم شدن اندر راهيست که چه بي پايان است
سرو هم ميداند
زندگي بايد کرد
راز او روشني راه من و گم شده هاست
راز را بايد گفت
زندگي بايد کرد
پاسخ:
درود بر شما خانم کالیراد عزیز … چقدر زیبا و به جا بود … آیا از قبل ماجرا را می دانستید یا همه چیز در لحظه رخ می دهد؟!
تلنگر زیبایی بود . اینکه یادت بیفته حتی در بدترین شرایط یک نفر حواسش به تو هست و مراقبته .
چقدر می چسبه درک اون لحظه و اون دانستگی شیرین … این که تنها نیستی.
WWW
سلام میخواستم بگم … ادم اهل معاشرتی نیست….ولش کن اون درخت حدود 4ساله که با من نیز اشنا اغلب اوقاتیکه من میرم بهش اب میدم من هم وقتی دیدمش خیلی کوچیک بود ولی من نکاشتمش منم چون دیدم اونجا در اومده دورشا سنگ چین کردم و هر وقت گذرم میافتاد بهش اب میدادم شاید به خاطر حس دلسوزی یا اینکه اونجا هم زندگی جریان داره ویا…درخت درست بعد سر بالایی ورودی خجیر سمت راست واقع شده شما هم اگه گذرتون افتاد بهش اب بدین حس خوبیه.
بازتاب: مهار بیابان زایی » بایگانی » رسم خوشایندی که هومان خاکپور ادامه خواهد داد!
شاید هم نمادی از مقاومت طبیعت در برابر تجاوزهای ماست …
درختی که برای حراست از مرزهای طبیعت با تمام وجودش در لبه ی جاده ی غیرقانونی خجیر ایستاده است و از ماشین هایی که بی تفاوت از کنارش می گذرند، سیلی می خورد …
تعبیرتان هوش ربا و تامل برانگیز است.
ممنون آقا مهدی عزیز.
راست میگین
تعبیر جالبی بود
میگم چرا صفت سیمین برای این سرو بکار رفته است؟ ایا سیمین نام نوعی سرو است؟
آخه سیمین به معنی نقره ای و کنایه از سفیدی است و چه ارتباطی به سبزی دارد؟
بله نوعی سرو است به نام علمی:
Cupressus arizonica Greene
و البته اگر این سروها را ببینید، پاسخ پرسش تان را خواهید یافت.
درود …
عکسش رو که دارم می بینم. سبزه دیگه، مگه نه؟
رنگ برگهای سرو سیمین هر چه که درخت بزرگ تر می شود از سبزی فاصله گرفته و به نقره ای میل پیدا می کند. در دانشکده منابع طبیعی کرج یک جنگل سرو سیمین وجود دارد.
کجا میشه این نوع سروها رو دید؟ فقط دانشکده منابع طبیعی و همون سرو کنار جاده ای که در بالا گفته اید؟
جالب شد. باید برم درخت هم نام خودم رو ببینم.
اصلاً نمی دونستم درختی به این نام وجود دارد.
بهترین جا دانشکده کرج است. زیرا فکر کنم قدیمی ترین جنگل دست کاشت سرو سیمین هم در ایران به حساب بیاد.
با سلام
این درخت الان بزرگتر شده
هر روز می بینمش توی مسیر رفت و امدم و همیشه می بینم که راننده اتوبوس ها برای این درخت با بطری اب میارن و این درخت خود رو بوده و کسی نکاشته اش ولی بعد روییدنش راننده سنگین های منطقه پارچین بیشتر مراقبش بودن و هواشو داشتن