زن از نخست بود رکن خانه‌ی هستی ؛  که ساخت خانه‌ی بی پای بست و بی بنیان؟
                                                                                                                             پروين اعتصامي

      سيامك معطري عزيز در دور روزگارانش – كه اين روزها چرخشش تندتر و وزنش بيشتر هم شده است – تصويري گويا از همه‌ي آن چيزي كه مي‌خواستم در باره‌ي «مادر» و «زن» بنويسم، منتشر كرده است …
     مادران، شايد يگانه موجوداتي باشند كه محبتي ناب و افلاطوني و بي كوچكترين چشم‌داشتي را به جهان مي‌افزايند؛ به جهاني كه هر روز بيش‌تر از روز قبل طعم تلخ جنايت، كينه‌ورزي، آزمندي و خيانت را مي‌چشد …
     اميد كه تا زنده هستند، قدر حضورشان را در كنار خويش بدانيم و يادمان باشد هيچ چيز براي مادر بيشتر از اين نمي‌ارزد كه بعضي وقت‌ها … فقط بعضي وقت‌ها، بستني شكلاتي‌مان را در كنارش بخوريم و طرح لبخندي حاكي از قدرشناسي نثارش كنيم.
                              كاش اين آموزه‌ي كوچك را تا ديرنشده بياموزيم …

      كلام آخر آن كه

      استيونسون مي‌گويد: «وسعت شخصيت يك مرد به اندازه گنجايش قلب او است.»
      مي‌گويم امّا: «گنجايش قلب يك مرد را، از كيفيت منزلگاهي مي‌توان دريافت كه او براي اين ركن خانه هستي درقلبش تدارك ديده است.»

    پيوست

       ما دشمن کم نداریم. ما می‌توانیم دشمنانی مثل جهل، ایدز، گرمایش زمین، گرسنگی، فقر و بی عدالتی را جایگزین دشمنی بین ملت‌ها، فرهنگ‌ها، مذاهب و دولت‌ها کنیم. ما می‌توانیم دریک تلاش جهانی میدان کارزارهایمان را تغییر دهیم.