حر منصوری را همه‌ی محیط‌زیست‌چی‌های میانکاله‌رو می‌‌شناسند … یکی از تورلیدرهای عاشق طبیعت ایران که البته شیفته‌ی canon هم هست و فکرکنم تنها ایرانی باشد که در وصف یک دوربین، شعر سروده باشد! نه؟
او اخیراً یک فتوبلاگ هم راه انداخته که تماشای این قوی گنگ – cygnus olor – در آن برایم لذت‌بخش بود.
گفتم: شما هم نگاه کنید تا هم میانکاله را بهتر بشناسید، هم حر را هم حال‌تان در این صبح جمعه خوش‌تر شود! کار بدی که نکردم! کردم؟
عجب زیباست این قو .
میشه با دیدنش همه ی غصه هاتو فراموش کنی.
برو بالاتر …
می شه با دیدنش احساس خوشبختی کنی!
از این که او هست و تو هم هستی و می توانی چنین زیبایی شکوهمندی را از نزدیک درک کنی …
درود.
کار خوبی کردی
دستت درد نکنه درویش جان
فکر کنم تو هم با حال و هوای دلگیر جمعه نا آشنا نیستی
حال و هوای مان تا حدودی عوض شد .
راستش دنبال عکس های زیبا از ایران بودم
ممنون لینک خوبی معرفی کردی
قابلی نداره نیما جان.
هر چند من تو همه روزهای خدا می تونم شاد باشم … چه جمعه باشه و چه پنج شنبه!
چه اسم خوبی دارد!
حر…
آدم اسمش را که کنار عکسش می‌بیند و آن قوی بسیار منحصر به فرد، یه جور حس خنکی ته دلش حس می‌کند، پروازش می‌آید آدم!!!!
همین شکلی که گفتم…
عکس این قو بی نظیره و
چه غرور سرخوشانه ای دارد که آدم را سر صبح ِ شنبه (!) سرخوش می کند…
ممنون بابت معرفی آقای منصوری .
خواهش می کنم. خوشحالم که توانستم به سرخوشی صبحگاهی تان بیافزایم.
درود …
ممنون که ما رو در لذت تون سهیم کردید.
خود سهیم کردن برای من نوعی لذت ناب است.
درود بر مونترای عزیز.
در این پست ابهت و جلال خاصی نهفته است . عظمت لنز دوربین و زیبایی و غرور شکوهمند این قو آدم را به مکث وادار می کنند .
لحظه ای که حر شکار کرده است، حقیقتن جادویی است و مکث هم لازم دارد!
درود …
بقیه عکس‌های فتوبلاگش هم زیباست. دیدن آن حس سفر را در درون آدم زنده می‌کند.
درسته …
حر آدم طبیعت است … طبیعت میانکاله …
خدا حفظش کند.
من ساعت ۲۳:۲۲ دقیقه ی یکشنبه با تماشای اون قوی نازنین ، حالم خوش شد ، چه برسه به اونهایی که جمعه این عکس رو دیدن
ممنون که شادی هاتون رو با ما قسمت می کنید … ممنون …
سایتتون “یک ساعت” دروغ می گه …
و …. یادم رفت بگم :
دست آقای منصوری عزیز واقعن درد نکنه که ما رو مهمان اون عکس ها ی فوق العاده می کنن…
ادبش می کنم این دروغ گو را …
قوی سفید چقدر زیباست
بیاد دارم اولین اتومبیلی را که شوهر جان برایم خرید نامش را هم قوی سپید گذاشت 🙂 اما این قوی با احساس سرشار از زندگی کجا و آن قوی ماشینی بی احساس کجا !
خوش بحال این آزاد مرد که ظاهراً نامش هم برازنده اوست .
در ضمن شک نکنید مهندس جان اصلن اشتباه نکرده اید 🙂 متشکر
ممنون از لطفتان و قوت قلب دادن تان.
در ضمن آن قوی سپید اهدایی هم می تواند بسیار ارزشمند باشد؛ زیرا تحفه عشق است! نیست؟
درود …
درست است مهندس جان ، قدر تحفه عشق که بوق عشق را برایم میزند را بخوبی می دانم 🙂
درود و روز خوبی داشته باشید
زنده باشید و همیشه عاشق بمانید …
درود بی پایان بر استاد محمد درویش . بعد یک ماه این پست شما رو خوندم . مرسی . راستی این لنز توی عکس لنز من نیست لنزم یه پنجاه پانصد زیگماست .خیلی فقیرانه تر از این لنز اما چرا خواب این ششصد فیکس سری ال کانون رو همیشه میبینم . چه لذتی می برم از دیدن پرنده ها در پشت دوربین .
امیدوارم به زودی صاحب بهترین دوربین پسامدرن عالم شوی حر عزیز …
درود.
ممنون استاد درویش عزیز …
بیشتر سر زدم بگم
حر فرزند زمین است مادرش طبیعت و پدرش میانکاله
انقدر حر پاک است که میانکاله نیز شرمنده اوست …
باز هم ممنون …..
درود بر جناب علایی عزیز. آدم باید خوب باشد تا دوستان خوبی چون محمد علی علایی داشته باشد.
سرفراز باشید …