متأسفانه خبر رسیده است که شامگاه دیروز، آقای سعید پرهام – محیط بان اداره کل محیط زیست خراسان شمالی – در جدالی نابرابر با شکارکُش‌های از خدابی‌خبر که سالهاست به حرفه‌ی قاچاق گوشت شکار در جنگل‌های اطراف منطقه حفاظت شده گلول و سرانی – شیروان مشغولند، جان به جان آفرین تسلیم کرده و به دلیل اصابت گلوله‌ی مهاجمان به سرش، شهید شده است. برای بازماندگان این جوان 28 ساله که یک ماه از مراسم نامزدی‌اش نگذشته است، آرزوی صبر می‌کنم و امیدوارم شمار شهدای طبیعت ایران هرگز به عدد 120 نرسد.
شایان ذکر آن که منطقه حفاظت شده گلول و سراني 18 هزار و 144 هكتار وسعت داشته و در فاصله 85 كيلومتري شمال شيروان و در منتهي‌‌اليه حد شمال خاوری استان خراسان شمالي واقع شده است؛ جایی که حد شمالی‌اش به طول 30 کیلومتر با كشور تركمنستان هم مرز است.
از مهم‌ترین گونه‌های جانوری این منطقه‌ی زیبا باید به قوچ و ميش اوريال، پلنگ، گربه وحشي، گراز، سمور سنگي، خرگوش، داركوب قهوه‌اي، سهره سياه و كبك دري اشاره کنم.
باشد که آه زیستمندان بی‌نظیر این زیستگاه رؤیایی، بتواند کاری کند که دیگر هیچ انسانی به خود اجازه‌ی شلیک گلوله در این منطقه را ندهد.
از همین نویسنده و در همین باره:
بسیار ممنونم آرش جان.
حالا بیشتر و بهتر میشود عمق فاجعه را در زیست بوم وطن دریافت.
درود …
در جام جم آنلاین مورخ 18 مرداد 88 (که لینکش رو گذاشتید) گفتید که امسال تعداد 5 نفر محیط بان کشته شده اند. یعنی اینکه طی همان 5 ماه اول سال 88 تعداد 5 نفر کشته شده بود؟ یا طی یک سال منتهی به آن تاریخ؟
و نوشته بودید که 110 محیط بان در ایران به قتل رسیده اند. این هم مشخص نیست طی چه مدت زمان؟ طی سی سال گذشته؟ طی چه مدتی؟
اگر مدت زمان مشخص باشد میشه مقایسه کرد چون آقای آرش نوشتند که در طول 83 سال گذشته 15 محیط بان در آمریکا کشته شدند. (بخاطر حادثه نه قتل)
هر چند که همینجوری هم میشه مقایسه کرد چون آمار قتل در آمریکا صفر است و در ایران به نظر میاد که رو به افزایش است!
تعداد شهدای محیط زیست در ایران از سال 1361 تاکنون است که با مقایسه با تعداد رنجرهای آمریکایی کشته شده در طول 83 سال گذشته درخواهیم یافت که طبیعت ایران در حقیقت مسلخ گاه محیط بانان جهان است! نیست؟
امیدوارم خدا به نامزدش صبر بده
آقای درویش عزیز اینها همون کسایی تو خیلی از جاها دم از حفاظت از محیط زیست میزنن مثل همین کشورای استعمارگر که دم از حقوق بشر میزنن به نظر من تنها جایی که میشه دنبال قاتل این سرباز طبیعت گشت همون دور وبر محل کارشه (موی دماغ یه سری از دوستان شده از شرش راحت شدن)یاوه نگفتم از قدیم الیام اینطور بوده وخواهد بود باتشکر
آمار ایران فاجعه انگیز است.
کاش می دونستیم بدترین کشور از این نظر کجاست و با چه آماری. اقلا” خودمون رو با بدترین مقایسه کنیم شاید کمی تسکین بخش باشد!
نکنه بدترین خودمون هستیم! هیچ بعید نیست!
از آنجا که از نظر پایداری محیط زیستی در شمار 10 کشور ته جدول هستیم؛ هیچ بعید نیست که به قول شما در آخرین رتبه های جدول از این منظر هم جا گرفته باشیم.
امشب در این باره بیشتر خواهم نوشت …
درود و ممنون که حساسیت به خرج می دهید.
به مرتضی:
من هم امیدوارم صبر بده … هرچند که خیلی سخته … خیلی …
از خانواده این پاسدار طبیعت می خواهم ما را هم در غم از دست دادن عزیزشان شریک بدانند …
در درگیری با متخلفان در جنگل بوده ام البته درگیری بدون سلاح گرم و تا حدودی می توانم نابرابری های این جدال ها را حس کنم. محدودیت های قانونی، پشتیبان نداشتن، ناامیدی از برخوردهای قاطع قضائی و …
به نظرم این جدال ها شبیه به شرکت در مسابقه ای است که برنده ندارد! دارد؟
یک جدال تلخ و غم انگیز باخت – باخت
اگر در ایران به یک بانک دستبرد زده شود و رئیس بانک و یا کارمندان مقاومت نکنند بعدا در دادگاه مورد سوال قرار می گیرند که چرا با دزدها مقابله نکردند. ولی در امریکا برعکس است و هیچ کدام از کارمندان بانک اجازه ندارند کوچک ترین مقاومتی از خودشان نشان دهند و اگر هم چنین کاری بکنند از کارشان اخراج خواهند شد. علت این است که اولویت اول جان آدمیزاد است و بیمه عمر و یا سلامتی آدم ها بسیار بالا است. حتی با حساب و کتاب مادی هم صاحبان بانک ترجیح می دهند که اموال بانک غارت شود ولی خراشی به کارمندانشان وارد نشود زیرا بانک آنها بیمه است و بیمه پول آنها را خواهد داد در صورتی که اگر یک نفر تیر بخورد و حتی دستش زخم شود باید پول کلانی را به او پرداخت کنند.
در مورد محیط بانان هم وضعیت به همین گونه است و آموزش هایی که آنها می بینند برای این است که در مرحله اول از خودشان دفاع و مراقبت کنند و سپس نیروهای پشتیبانی را از محل وقوع جرم مطلع سازند. طبیعتا به علت وسعت زیاد مناطق حفاظت شده در امریکا, شکار غیر مجاز در آن صورت می گیرد و حتی در برخی نواحی مرزی می تواند محل مناسبی برای اختفای قاچاقچیان مواد مخدر و یا انسان باشد. ولی هیچ محیط بانی اجازه ندارد که جان خودش را به خطر بیاندازد و به تنهایی به جنگ آنها برود. شاید به همین علت کمتر شاهد کشته شدن آنها در کشورهایی مثل امریکا هستیم.
در حالی که در ایران اگر یک محیط بان فرد متجاوز به حریم طبیعت را ببیند یا باید به کل بی خیال او شود و یا به جنگ او برود که طبیعتا جان خود را هم از دست می دهد. چون نیروهای پشتیبانی مسلح سرشان به جاهای دیگر گرم است و فرصت کافی برای دفاع از محیط بانان تقریبا بی دفاع را ندارند.
البته به نظرم در آن سوی آب، کمتر پیش می آید که یک شکارچی غیر مجاز برای فرار از قانون دست به قتل محیط بان ها و تیراندازی به سوی آنها بزند!
ضمن اینکه فقر آموزش و عدم تدارک کافی را کاملا تایید می کنم.
درود بر آرش عزیز …
امیدوارم قانون جهت دفاع این عزیزان از خودشان تغییرات مهمی کند و کشته شدن این عزیزان خللی در قاطعیت همکاران ایشان در برخورد با شکارچیان بیشرم نباشد.هدف شکارچیان ایجاد وحشت و هراس در دل محیط بانان است و محیط بانان باید ساپورت خوب و مناسبی از طرف بالادست شوند.
دوستدار حفظ محیط زیست و حقوق جانداران. امیر فراهانی
باسلام خدمت جناب آقای دکتر درویش عزیز :
در حالی این مطلب را مینویسم که بغض گلویم را میفشرد.
خبر شهادت همکار عزیزمان محیط بان سعید پرهام- با گذشت حدود 40 روز از گرامیداشت روز محیط بان و میلاد ضامن آهو – همه ، بویژه عاشقان طبیعت رااندوهگین و غمگین ساخت .به امید دستگیری و مجازات قاتلان این شهید و سایر شهدای ممحیط بان که نه تنها به انسان که به هیچ جانداری رحم نمیکنند و نخواهند کرد . . .
این ضایعه را به خانواده محیط زیست کشور -همکاران محترم در استان خراسان شمالی و خانوداه شهید بزرگوار تسلیت عرض مینمایم.
راهت را ادامه خواهیم داد . . .
توکلی- محیط زیست کاشمر 13/9/89
درود بر جناب توکلی عزیز
من هم این رخداد مصیبت بار را به شما و همه سلحشوران بی ادعای طبیعت وطن تسلیت می گویم …
درود بر شما امیر فراهانی عزیز …
البته ما به جز لکنت های قضایی، لکنت های دیگری در حوزه های فرهنگی، اخلاقی، مدیریتی و دانایی هم داریم که سبب شده است تا شنیدن و دیدن چنین حوادثی آن گونه که باید وجدان جامعه را متاثر نکند!
باید پی گیری کنند وقتی گرفتندش با تیر جلوی همه بزنند توی مخش که کسی دیگه این کار را نکنه
خسته نباشید!
تا کی خون در برابر خون و چشم در برابر چشم؟!
چرا به گزینه ی سومی نیاندیشیم و ریشه ها را نشانه نرویم امین جان؟
بعد از خواندن مطالب مختلف اين سايت، از ايراني بودن خودم خجالت مي كشم فقط همين…
متاسفم که چنین حس تلخی در وجودتان ریختم …