عالي‌ترين مقام متولّي منابع طبيعي كشور، در تازه‌ترين اظهارات خويش كه هم‌اكنون بر روي تارنماي همشهري موجود است، گفته‌اند: «هر جا بيابان باشد، فقر هم هست.»
پرسش اين است كه پس چرا در كشورهايي چون امارات متحده عربي، بحرين، قطر، عربستان سعودي، كويت، تونس و … فقر ديده نمي‌شود؟! كشورهايي كه قريب به 100 درصد از وسعت آنها در قلمرو سرزمين‌هاي خشك و بياباني جاي گرفته است!
جناب دكتر فرود شريفي عزيز!
هر جا بيابان باشد، فقر نيست، امّا هر جا بيابان‌زايي شدت بگيرد، يكي از شناسه‌هاي آشكار فقر خود را نمايان ساخته است. بار ديگر تأكيد مي‌كنم: وجود يا عدم وجود بيابان، نه مي‌تواند دليلي بر محروميت و فقر يك كشور و ملّت باشد و نه دليلي بر ثروت آنها. همان طور كه هر جا جنگل هم باشد، دليلي بر ثروت مردم آن كشور نيست (روزگار سخت معيشتي مردم بنگلادش و بسياري از مناطق برزيل و آرژانتين و …، دليلي بر اين مدعاست). اين نوع مديريت حاكم بر سرزمين است كه مي‌تواند يك كشور و مردم را ثروتمند سازد يا فقير. اينكه مديريت يك كشور، چگونه و با توجه به چه ملاحظات راهبردي بر منابع خود نظر انداخته و از هنر تبديل چالش به فرصت بهره‌مند است يا خير؟
اگر مي‌بينيم كه اتحاديه‌ي اروپا به صرافت سرمايه‌گذاري 50 ميليارد يورويي در صحراي سوزان آفريقا مي‌افتد، اگر مي‌خوانيم كه درآمد ايالات متحده‌ي آمريكا از مناطق بياباني خويش (از جمله گراند كانيون)، به مرزهايي نجومي رسيده و سيل گردشگران همچنان به سوي ديدن چشم‌اندازهاي ناهمتاي بياباني در آمريكا، چين، تونس، الجزاير، مراكش، امارات متحده‌ي عربي و … سرازير است؛ همه و همه نشان دهنده‌ي اين است كه چنانچه بتوانيم مزيت‌هاي نسبي سرزمين مادري را درست تشخيص داده و چيدمان توسعه‌ي درازمدت خويش را بر اين بنياد طراحي و پياده كنيم، آنگاه ديگر نه خواهيم گفت: «هر جا بيابان است، فقر هم هست!» و نه بدتر از آن! ديگر تكرار نخواهيم كرد: «رعايت ملاحظات زيست‌محيطي، به معني توقف كامل توسعه است!»
مشروح گزارش همشهري را اينجا بخوانيد. البته گزارش كاغذي و كامل‌تر اين گفتگو در شماره‌ي شنبه آينده – 12 مرداد ماه – بر روي پيشخوان روزنامه‌فروشي‌ها در دسترس خواهد بود.
ممد عزیز
کلمه به‌کلمه و جمله به‌جمله این مطلب عین حقیقت است، چه من خود در حین سفر به‌دور دنیا، حسب شغل و کار دریایی، دیدم آفریقا، آسیا، آمریکا را… آری هم استرالیا را، که تقریبا همه جایش کویر است ولی یکی از پیشرفته‌ترین ممالک دنیاست. آری دیدم کشورهای سرسبز گابون، کامرون، نیجریه… و … و فقر آنها را، که – هرچند سالها از پایان استعمار می‌گذرد – اتگر هنوز سفیدپوستان امور مملکت را در دست نمی‌داشتند، ملت از این هم بدبخت تر و فقیر تر بود.
دستت درد نکنه ممد جان
با اجازه لینک داده شد.
هرگاه فرصت دست می‌دهد و می‌توانم لحظه‌هایی در اینترنت باشم، به وبلاگت هم سر می‌زنم، هربار مشاهده می‌کنم نه تنها از محتوای نوشته‌ها کسر نشده که افزون گردیده است. برای اطلاع عموم و برای آگاهی هر چه بیش‌تر هموطنان به‌طور مرتب به نوشته‌های بسیار پر بار و ارزشمندت در بلاگ نیوز لینک خواهم داد، البته با اجازه شما.
قلم‌ات همیشه جاویدان و روان باد.
هرجا مدیریت نباشد فقر هست !
عجب….هر جا بيابان باشد، فقر هم هست..چه جالب…خودشان سبب فقرند…خودتان هم نوشتید جناب درویش…”اين نوع مديريت حاكم بر سرزمين است كه مي‌تواند يك كشور و مردم را ثروتمند سازد يا فقير….”
می بینید دیگر….چه بگویم دیگر…گفتنم مگر فایده ای دارد؟!
موفق باشید :)
http://www.kargozaaran.com/ShowNews.php?23813
چند سال پبش سفری به آریزونا کردم، سرزمین کاکتوس‌ها. هیچ وجه تشابهی میان آن منطقه‌ی بیابانی و مناطق بیابانی خودی نبود. منکر ثروت و تکنیک آمریکا نمی‌شود شد ولی آگاهی مردم و اطلاع رسانی دولت و انجمن‌های مردمی غیردولتی را نیز نمی‌شود فراموش کرد.
سلام خسته نباشيد دوست عزيز وبلاگ پر محتواي داريد اگر مايليد با هم تبادل ليتک داشته باشيم لينک ما را با نام اخبار ايران در وبلاگ خود اضافه کنيد و لينک خود را براي ما بفرستيد
با تشکر