ايران در كمربند خشك جهان واقع در حوالی عرض 35 درجه شمالی قرار گرفته است؛ هر سرزميني كه در چنين كمربندي جاي گيرد، بايد بداند كه اگر خواهان پاسداری مطلوب از اندوخته‌هاي ژنتيكي و سرمايه‌هاي گياهي و جانوري‌اش است؛ نیاز به توجه و حساسیتی بيشتر از ميانگين جهاني دارد. مردمان ايران زمین بايد بدانند كه طبيعت کشورشان به آنها امكان جبران اشتباه را مانند مردمان ساكن در عرض 60 درجه شمالي و جنوبي نداده است.
پرسش اين است كه چند درصد از ايرانيان به اين دانستگي رسيده‌اند و مهم‌تر آن كه چند درصد از آنها كه به فهم آب رسيده‌اند، حرمتش را پاس داشته‌اند؟
نقشه‌هاي مربوط به پراكنش خطر بيابان‌زايي در جهان، پاسخي مأيوس كننده به ما مي‌دهد، زيرا به گواه اين نقشه‌ها، خطر بيابان‌زايي در 80 درصد خاك ايران بسيار شديد است و در آن 20 درصد ديگر هم كه عمدتاً اشاره به كويرهاي مركزي كشور دارد، اصولاً توان توليدي وجود ندارد كه بخواهد كاهش يابد! به دیگر سخن، ما در کشوری زندگی می کنیم که از منظر خطر بیابان زایی در صدر جدول قرار گرفته است.
اين ها را گفتم تا يادآوري كنم، اگر امروز به داد اين طبيعت خسته و بيمار و مجروح نرسيم، فردا ممكن است بسيار دير باشد.
ما اجازه نداريم به هيچ بهانه‌اي تن رنجور اين طبيعت را باز هم بخراشيم و خونش را بمكيم. طبيعت ما به هواي تازه نياز دارد، اين طبيعت در شرايط كنوني تحمل پذيرايي از 74 ميليون و 849 هزار ايراني را ندارد؛ آن هم ايرانياني كه هر يك 17 برابر ثروتمندترين مردمان جهان پرت انرژي دارند!
بحران سوختن بی‌سابقه‌ی جنگل‌ها، شمارش معکوس برای بدرودی تلخ با دریاچه ارومیه، نشست زمین در اردبیل، کمیابی ماهیان خاویاری در دریای مازندران، قرار گرفتن در شرایط بحران آب، مرگ فله‌ای ماهی‌ها و لاک‌پشت‌ها در خلیج فارس، نهمین کشور آلوده کننده محیط زیست و سقوط آزاد در دیگر شاخص های محیط زیستی و سرانجام نفس‌تنگی کم‌سابقه در پایتخت ایران و چند شهر بزرگ دیگر کشور تازه‌ترین شواهدی است که نشان می‌دهد: طبیعت ایران دچار بیماری و فرسودگی شدید شده و اگر دستش را نگیریم، دیگر تحمل ایستادن و ماندن را ندارد.
و اگر زمین بخورد و روح درختان و دیگر زیستمندانش برای همیشه به آسمان پربکشد، اگر پلنگهایش مجبور شوند به دکلهای برق پناهنده گردند تا بمیرند، اگر بهشت آبادش را جهنم آباد کردیم، و اگر پرهام هایش چاره ای نداشته باشند تا در خون خود بغلتند تا ندای مظلومیت طبیعت را سردهند؛ شک نکنید که این گناه نابخشودنی نسلی است که اینک در فضای سرزمینی به نام ایران نفس می کشد؛ همان سرزمینی که دارد شادابی خود و مردمانش را گام به گام به قهقرا می برد … زنهاری که افزون بر یک هزار سال پیش، فردوسی بزرگ به ما داده بود! نداده بود؟
که گردون نگردد بجز بر بهی ؛ به ما بازگردد کلاه مهی
در همین باره، گفتگوی نگارنده را با مونا قاسمیان در سبزپرس بخوانید.
وقتی همه ی این تلخی ها که خرد خرد خوانده و شنیده ایم و هر بار تکه ای از دلمان سوگوارش شده است ؛ کنار هم جمع می آیند و
به یک باره خوانده می شوند ،
جان را چنان به شعله می کشد که :
“شراب تلخ می خواهم که مردافکن بود زورش”
تا بتوان تحملش کرد .
گاه حتا از شراب تلخ هم نمی توان انتظار داشت که از خیس شدن گونه های مان در سوگ پرپر شدن طبیعت وطن ممانعت کند …
این زخم ها مرا به فکر چاره می اندازد درویش چکار کنیم ؟من نوعی فقط می توانم به کودکم آموزش دهم تا با درختان جز نوازش برخورد نکند آب را هدر ندهد .
و خرید یک گلدان و گماردن او به حفظ و داشت آن . چه کار دیگری می توانم بکنم؟
من فکر می کنم مانند طرح همیار پلیس باید طرح همیار طبیعت راه انداخت شاید جواب دهد؟
یکی از مهم ترین کارها که دوامی دراز مدت دارد، همین پرورش و آموزش درست کودکان است. باید محیط زیست به عنوان یکی از دروس اصلی وارد مقاطع ابتدایی شود.
فقط می ترسم تا این کودکان بزرگ شوند و نمایندگانی محیط زیستی به صحن بهارستان فرستاده و کار را در دست گیرند؛ دیگر طبیعتی نمانده باشد!
بیایید همه دعا کنیم که طبیعت برای یک نسل دیگر به ما زمان دهد …
آقاي درويش عزيز
كاش مي شد كاري كرد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
دلم مي خواهد ايمان داشته باشم به اين جمله كه:
“زندگي زنجيره اي از آغازهاست…
تا به روياهايمان رنگ واقعيت بخشيم.”
روياي سرزمين سبزي كه همه چيز آن پاك است و ناب و نيكو .
به نظر من اگر مردم بخواهند، هنوز می شود طبیعت را نجات داد و به رؤیاهامان رنگ واقعیت بخشید …
ممنون که همراه هستید …
بیایید فکر کنیم چه کارهایی از ما برمی آید
ممنون می شوم اگر راهکارها و پیشنهادهای خود را قلمی کنید.
درود …
محمد جان می بینم شدیدا و در اوج می نالی. جای پای دایی جان را می خواهی بگیری. نه عزیزم نه قربانت بروم دایی جان جایی ندارد که برود همینجا پیش توست. تو هم پیش او. ولی آیا واقعا به این نتیجه رسیده ای که این مردم می خواهند؟
ارادتمند
اینقدر سایه ات در وبلاگستان سنگین شده که گفتیم گاه جایت را خالی کنیم دیگر رفیق!
.
در ضمن پاسخت گاه منفی و گاه هم نامنفی است! ولی البته هنوز مثبت نیست.
درود …
با سلام مجدد ماشا.. چه زود جواب دادید ها راستی سیستم نظردهیتون کمی پیچیده ایت مثل بلاگفا راحت نیست.
من مدتی در عرصه کوهنوردی فعال بودم بعد که به محیط زیست استان قزوین به استخدام در آمدم سعی کردم به محیط زیست ایران هم مطلب یا گزارشات بگذارم ممنون از حسن توجه تان به من بازم به من سر بزنید
در ضمن لینکتون کردم
محمد جان وبلاگستان را پیگیری می کنم اساسی ولی حقیقتش درگیریهای کاری شدیدی داشتم که در حال کم شدن است. بعدا برایت تعریف می کنم. الان فعلا توی فکر هستم دو سه ساعتی را با هم باشیم. دنبال ساعت خالی می گردم. بعد تعطیلات اگر خدا بخواد.
زنده باشی امید جان.
منطقه حفاظت شده باشگل را در استان قزوین می شناسم. امیدوارم بتوانی به محیط بانی مؤثر و افزاینده کارایی سرزمین در طبیعت زیبای قزوین بدل شوی.
درود و ممنون از لطفت.
به امیر سررشته داری:
عاشورا در پلنگ چال می چسبد ها! نمی چسبد؟
در پلنگ چال با تو همیشه می چسبد ولی به شرط اینکه من به سمت اشکار نروم.
منظورم در تعطیلات پیش روست.
خب … البته با اشکار ظاهراً بیشتر می چسبد!
خوش بگذرد …
بدون شک، مردم نيز در آلوده کردن محیط زيست نقش دارند، اما چگونه می توان از مردمی که از ساده ترين آموزش در اين مورد بی بهره اند توقع داشت که به فکر محیط زيست خود باشند؟ من حتی ديده ام که وقتی با بسياری از اشخاص تحصيل کرده در ايران درباره ی محیط زيست صحبت می کنيم در می يابيم که آنها در مورد محیط زيست و ميراث طبيعی فقط به «زيبايي مناظر» توجه دارند.
در عين حال، در مدارس و رسانه های عمومی، خبرهای مربوط به آلودگی محیط زيست نيز، همچون خبرهایی از لحاظ سياسی خطرناک، سانسور می شوند و رسانه ها فقط حق دارند درباره ی مسايلی مثل شکار غير قانونی يا انواع حیوانات و يا، حداکثر، از ارتباط آلودگی هوا با ترافيک سخن بگويند. در واقع، به ندرت نشريه ای می تواند از وضعيت کارخانه های خصوصی و دولتی گزارش کرده و نشان دهد که چگونه اين تأسيسات متعلق به سردمداران حکومت مذهبی پساب ها و سموم مختلف صنعتی را در آب و خاک می ريزند يا هوای آلوده را به حلق مردم می کنند.
تازه دولتی که خود روزانه هزارها تن زباله ی ادارات و بیمارستان ها و پساب های صنعتی را بر آب ها و زمين های پاک کشورمان رها می کند چگونه می تواند به مردم آموزش دهد که ریختن زباله در رودها و دریاها کار بدی است؟
و این هم شعری در ستایش از دوستی انسان با طبیعت. ولی اگر در قسمتهایی از ان دیگر خیلی روی این دوستی تاکید شده.لطفا انها را سانسور کنید.
بر پنجره ای که دور دست آسمان لایتناهی را بر چشمانم
تصویر می کند نگاه می کنم
من از وادیه های تنهائی این دنیای از خود بیگانه ومنزوی
گذر کرده ام
ولایتناهی عشق را در مردمکهای چشمانم
تصویر نموده ام وایماژ های لطیفی
از عشق به کهکشان وخورشید را
با عشق به انسان پیوند داده ام
ودوستی با طبیعت ودریا را هر روز
بادوستی به بشریت نو آمیخته ام
من سحری خونینم
وکجاوه ام از انار وسیب وگلهای اطلسی
پر است وآواز بلبلان وقناری های مرداب را
بگوش سیاهترین انسانها می رساند
ورنگ را برچشمان آفتابیت نقش می کند
رنگهای رنگیمان اندیشه وتفکر در نا خودآگاه تو
تا از تو ابدیتی بسازم که دریا باانسان آشتی کند
ومغزم فولاد را آب کند
تا عشق را بر ای تو ودر سفرهء تو بگستراند .
بی تو مهتاب غمگین است
وگاو های روستا های گیلان کم شیرند
وزمین تشنهء مرداب است
وقمری ها پریشانند
وماهیان کنار مرداب رژه نمی روند
وسینهء این خاک از گل شقایق های وحشی خالیست
وقورباقه هادر شفقی خونین در شالیزاران
که پر از خزه های رنگین اندآواز وحرمانهای غم انگیز را
در مردمکهایشان نقش می کنند
باورم کن شفق با تو بیگانه می شود
وقتی به خورشید توهین کنی
ویاسهای آبی نگاهت
با مروارید های خزر جوانه نخواهند داد.
باید از این دنیا گذر کنی باید سهم تو مرداب های پرگل
وچنارهای ستبر
وقر قاولان رنگین وآسمانی آفتابی
واندیشه های انسانی باشد
باید از این زندان از خود بیگانی وشکار انسانها
وخرافه های زمستانی قطبهای یخی قرنهای سلاخی
پرواز کنی وبه جرگهء مرغابی های جوان
آسمانها پیوند خوری
وچنار ها را ستایش کنی
تا هوای تنفسی ات را برایت مهیا کنند
باید در فکر مرگ کوه های کلیمانجارو والبرز باشی
باید سفره های این انسانها
که مرگ آفتاب را می بینند
را پیوند به شعر های عارفانه دهی
الله خشمگین تو قاتل خورشید است
قاتل ستاره گان کهکشانهای زندگی پر آفتاب تست
نمی توان از نگاه بستهء تو
به جهالت های قرنهای بی آفتاب
نگریست ورها شد
باید طلوع کنی ودر مغز این جهان
که همه چیز را مچاله می کند
تا انباشت سهمگین پول را تحقق دهد
با مشتهای آهنگینت نفوذ کنی
تا شقایق را در سفره ات مهمان کنی .
طلوع تو در دور دست است که نور می تراود
وشبنم های اطلسی
نسیم پر طراوت بهار را به گلهای آقاقی خانه ات
مهمان می کنند
باید به دلیل ادراک بد بین ومشکوک به این دنیا
نظاره کنی
و چرای هر چیز را از گلبرگهای تعقلت بجوئی
اما خوش بین به اراده ات باشی
چون اراده ات همه چیز را واژگون خواهد کرد
وترا با لایتناهی سرود های سر زمین های دور
پیوندخواهد داد وصدایت را
به کهکشان آبی خواهد رساند
تا به آن نماز گزاری ومردمکهای قرقاولان رنگین دم را
سرود وپرچم خود کنی .
بیاندیش باز هم بیاندیش
که طلوع آغازین تو در اندیشه به این جهان
لا یتناهیست که سفره هایت را آرایش خواهد داد
وقتی به سر مایه که حاصل انباشت سهمگین کار
تست بیاندیشی چمن زاران سر سبز خواهی آفرید
سر مایه این تف لعنت کرده ء تو
همه چیز را نابود ومضمحل می کند
نان را از سفره ات می گیرد
وگرد ناموزون می پاشد وتجاوز به غرورت را
مثل افیون به تو تزریق می کند
تا عادت به خرافه های هر روزه اش کنی
تا طبیعت دوست ویاور تورا برتو جهنم کند
تا مدام به آن توهین کنی
تا خونابه های سرخ طبیعت را
هم چون شراب بنوشی وتخریبش کنی
وشعر های عارفانه طبیعت را
با افیون آمیزش دهی وصبح را نبینی .
مرگ من در قانون سر مایه عروسی تست
ودر دل هزار بار مرا به دار میزنی
ودنیای وارونه را برای سر مایه مهیا می کنی
تا خورشید وزمین را زندانی کند
وعشق به مهتاب وستاره گان را
در سلولهای مغزت بیگانه و آمیخته
به وحی وبندگی کند
تا گلهای این خاک را با دستان زمختت
به جای آبیاری نابود کنی .
من پیراهن رنگین تو هستم
که شالیزارت را هر روز آرایش می دهم
وزیبا ترین ترانه را در گوشهایت زمزمه می کنم
تا خورشید را در شرق نگاهت طلوع دهی
من ترا از اندیشه های زمخت و چرکین
که فشار خونت را با لا می برند
وترا هر لحظه زندانی وبند می کنند
رها می کنم تا دنیا را
شکوفاتر وشفاف تر ببینی
وماهیان رود خانه ها را پرورش دهی
وآنانر را بر سفره ات به میهمانی بهاران ببری
در تو دریا شکوفه خواهد داد
وجنگل به میهمانیت خواهد آمدو آن
دیریست که از طلوعش می گذرد
وتو در خواب زمستانی سر مایه
روز شمار روز آفتابی هستی
که هر گز طلوع نمی کند .
باید در قرنهای سکوت بی دانشی ات گریست
ومن هر روز براین حزن که ترا فرا گرفته است
چشمم خونین است
وبه خاطر نیاندیشیدن تو مدام سلاخی می شوم
وطناب دار بر گردن دارم
چرا که فانوس روشنائی ات را به دست گرفته ام
وبی تو فرسنگها راه را به تنهائی طی کرده ام
تا اراده ء تو به اراده ام گره نخورد
تو هم چنان اذان گوی این مسلخی
وسنگ به دست زنان عاشق را سنگسار می کنی
ومرگ مرا بالای جراثقالها در میدان شهر تماشا می کنی
وآجیل وتخمه می شکنی.
آزادی پرچم تست
که هر روز در این مرغزار می روید
باید از ازخودبیگانگی که در نانت عجین است
وبر نمازت عجین است
وبر تنت بی توته می کند
رهائی یابی ونگاهت را با گلهای آبی نگاهم
آرایش دهی تا زمین با کارت آشتی کند
وطبیعت با نگاهت آشتی کند
وسحر تازه ای طلوع کند
وروز آبستن آزادی باشد
وسفره ات آرایش شود
همه چیز به نگاه تست که می شکوفد
وجنگل با کارت دوست می شود
که در هشتی خانه ات گلهای بید مشک بکاری فقط درنگاه تست
که انسانها همه با طبیعت دوست می شوند
وقرقاولان بر سفره ات پر می افشانند
قرقاولان آزادی
سلام دوست عزيز
وبلاگ گلستان ايروني ديگر بروز نمي شود،از اين پس مي توانيد در سايت هاي زير با ما در ارتباط باشيد:
وبلاگ روزنوشت هاي شخصي من: http://www.meh777.blogfa.com
ايران نت: http://www.irannet.vcp.ir
در پناه حق باشيد.
ياعلي.
خدانگهدار
درود بر میری عزیز و سپاس از توجه همیشگی اش به این خانه مجازی.
راستش هر چه فکر کردم، نفهمیدم کجای این شعر زیبا را باید سانسور کنم! شرمنده …
چقدر متاسف شدم
واقعا فرهنگ ما چقدر دچار افت شده
نتونستیم با شرایط زمان حرکت کنیم
نتونستیم تغییرات محیطی رو درک کنیم و هرچه خواستیم کردیم فقط شاید برای بهره کوتاه مدت خودمون وشاید شادی و تفریحی کوتاه مدت
چقدر از دیدن پلنگ بر دکل برق خشمگین شدم
درویش عصبی شدم
متاسفم برای ایرانی
سکوت
فقط سکوت
متاسفم که ناراحتت کردم … اما مزه میوه درخت دانایی همیشه تلخ بوده است!
درود …
خبر فوری خبر فوری…
هم اکنون ساعت 12.10 نیمه شب ، با ریزش قطرات ریز باران به سرزمین گرگان و گلستان ، بوی نمی خاک ، که خیلی دلنشین و رویاییست ، بلند شده و همه جا رو گرته . خدایا بارونت رو ببار و بفرست.
دوستان دعا کنید لطفا / اما نه اینکه سیل بیاد!!!!
http://www.parkgolestan.blogfa.com
http://www.photoashand.blogfa.com
آقای درویش عزیز،
واقغا آفرین به سماجت و پشتکارتان و اینکه ناامید نمیشوید و ادامه میدهید.
انصافا جای آفرین گفتن دارد.
خبری نیز که از سبز پرس در پایین مقاله تان آورده بودید نیز امیدوار کننده و دلگرم کننده بود. امیدوارم که اینگونه کارها پیوسته بگونه درست و منطقی ادامه یابند.
موفق و پیروز باشید.
از آقای میری بابت سرود زیبایی که نوشتن بسیار سپاسگزارم
اما کاش میگفتن این سرودِ انسان و طبیعت از تراوشات ذهن زیبای خودشون هست؟ یا اینکه سراینده ش رو به ما معرفی میکردن.
من در این سرود علاوه بر دوستداری طبیعت، افکار ضد بنیادگرایی و ضد سرمایه داری سبزها رو میبینم که البته باهاش مخالفتی ندارم… هیچ طبیعت دوست و انسان گرایی نمیتونه باهاش مخالفت داشته باشه.
درویش گرامی،
به گمانم اون قسمت از سرود که صحبت از آوردن ماهیهابه سفره البته به کنایه گفته شده، منظور نظر جناب میری بوده!
اينكه طبيعت ايران نابود ميشود شكي در ان نيست ولي با اينهمه جفا كاريهاي كه به طبيعت گرديد باز هم طبيعت با مهرباني امادگي اين را دارد تا در برابر اين ناملايمات انسانهاي ناسپاس مانند مادري مهربان كه چگونه اشتباهات فرزند را مي بخشد عمل كند. به شرطي كه به قول دكتر مخدوم از طبيعت بهره برداري بشود نه بهره كشي
اشکم درآوردی..
سلام و سپاس . همه دردها و تلخی ها را می دانیم و می شناسیم . اما جای ارائه راهی ، روشی ، بسیجی برای مقابله با این همه تلخی خالی است . صدا و سیما را ، آموزش و پرورش را ، هنر مندان را و هر آنچه که می دانید را به این میدان بیاورید و عموم را از این همه تلخی آگاه کنید و راهکار ارائه دهید . فضا هایی چون وبلاگ شما مخاطبین خاصی از میان قشر خاصی را پوشش می دهد . برای توجیه مردم کوچه وبیابان ، مسئولین تاثیر گذار بر تصمیمات موثر بر محیط زیست و… جه باید کرد ؟
به مهتا:
اشك ها بايد از گونه ها سرازير شوند تا آدم ها در زير سنگيني آنها، دق نكنند …
درود
به حسين آبسالان:
نكته درستي را اشاره كرده اي.
منتها بهره برداري نياز به حاكميت اخلاق و خرد دارد كه امروزه روز سخت كيمياست! نيست؟
به فلورا:
تازه به نظرم آن يكي شعر ديگرشون هم بسيار عالي بود؛ آيا آن را هم خواندي؟
به بوي گل سرخ:
ممنون از همراهي تان.
راستي! خيلي دوستش دارم … بوي گل سرخ را مي گويم!
درود.
به ابوطالب ندري:
چشم دعا مي كنيم كه بارون ادامه يابد ؛ اما نه آنقدر كه سيل جاري شود!
به مهزاد:
درست مي گوييد بايد بيش از اين همت كرد و آگاهي ها را همچنان افزايش داد … من به سهم خود از هر تريبوني كه بتوانم اين كار را به مدت 22 سال است كه دارم انجام مي دهم، اما متاسفانه مردم بيشتر مايلند تا اخبار مربوط به ال كلاسيكو را تعقيب كنند تا فرونشست زمين در اردبيل را …
آقای درویش
اگر بخواهند به عنوان کتابی در مقطع دبستان شروع کنند چه سرفصل هایی را در نظر دارید؟
من ال کلاسیدو را نمی دانم چیست یا کیست سرچ گوگل هم در ماند.
اما بقول یک روانشناس وقتی ظرفی خالی بود با هر چیزی می تواند پر شود بیایید پیمانه های کودکانمان رابا هرچیزی پر نکنیم
به همسایه :
http://www.ayat.ir/index.php/2008-12-06-08-25-26/46-2010-04-22-06-12-12/159-2010-04-22-07-57-13
به شقایق:
ممنون عزیزم
ولی اول باید سر فصل داشته باشیم . روی مفاهیم پایه برنامه ریزی کنیم بعد برای جا افتادن هر مفهوم رویکردهای خاص در نظر گرفت
وقتی می گوییم محیط زیست باید آن را تبیین کرد یک حوزه برایش تعریف کرد.
بعد مراحل بعد .
چیزی که تو ذهن منه یک حرکت محیط زیستی .به قول بچه های مدیریت برنامه ریزی یک سیستم نظام مند.
حرکت های پراکنده فایده ندارد . نه که فقط روز هوای پاک دست بچه ها شعار بدهیم و فکر کنیم درکشان فقط همین قدر است.
با برنامه ریزی نظام مند موافقم ؛ همسایه جان …
راستش فکر می کنم ،
احترام به طبیعت مثل تربیت است ؛ مدرسه و نهادهای بزرگ تر آموزش های مدون و برنامه ریزی شده برای تربیت فرزاندمان دارند
و اتفاقن ما هر یک بر اساس سلایق و عقایدمان مدارسی را انتخاب می کنیم که به سطح تربیت و فرهنگ خودمان نزدیک باشد ؛
این فیلد هم همینطور است ؛ احترام به طبیعت و محیط زیست دوستی ، از همان کودکی و در خانواده ها شروع می شود و
به نظرم کتاب های داستانی که محوریت سبز دارند ؛ برای آموزش های خانگی خیلی موثر است ،
طوری که بعد مدتی، بی حرمتی به طبیعت در چشم کودکان ِ آموزش دیده، گناه نابخشودنی محسوب می شود (که خب واقعن هم هست )منظورم از ارسال آن لینک هم همین بود .
به همسايه
ال كلاسيكو همون بازيهاي حساس فوتبال درليگ فوتبال اسپانيا -لاليگا- هست كه خيلي از ايرانيها پي گيريش ميكنن-كه البته بد نيست بشرطيكه به همه ي مسائل روز دنيا و زندگي و طبيعت هم همونقدر حساس باشن
به درويش گرامي
اگر امكان داره آدرس مطلبي كه توش شعرقبلي شون نوشته شده رو لطف كنين
ما از بعضی از واژه ها آنقدر بیجا استفاده کرده ایم که ماهیت و معنی واقعی خود را از دست داده اند. یکی از این واژه ها وطن پرستی و میهن دوستی است و بیشتر ما ایرانیان ادعا می کنیم که وطن پرست هستیم و اگر کسی بگوید که بالای چشم ایران ابرو است رگ گردنمان قلمبه می زند بیرون. مخصوصا کسانی که پایشان را از ایران به بیرون می گذارند دایه دلسوزتر از مادر می شوند و چنان وطن وطن می کنند که آدم فکر می کند که آنها را با غل و زنجیر به خارج از ایران میخ کرده اند اگرنه آنها فرار می کنند و به ایران بر می گردند.
ولی به نظر من بیشتر ما ایرانی ها دقیقا بر خلاف معنی واژه وطن پرستی, بیشترین تلاش را در جهت ویرانی وطن از هر لحاظ ممکن به خرج داده ایم و کماکان هم به خرج می دهیم. چه از نظر اقتصادی و معیشتی و چه از نظر منابع طبیعی و زیست محیطی شاید بشود گفت که ما نه تنها وطن خود را دوست نداریم بلکه دشمن شماره یک ایران هستیم و با سرعت تمام داریم آن را به یک ویرانه غیر قابل سکونت تبدیل می کنیم.
به نظر من وطن پرست واقعی شما هستید که با تمام وجود سعی می کنید از شدت روند رو به تخریب زیستگاه مادری ما بکاهید و به نظر من این کار شما واقعا قابل تحسین و ستایش است.
.
مسعود جان می بینم که سیاسی می نویسی و از مفاهیم عمیق و دمیق پنهانی سود می جویی!
می خواهی حال همایونی ما را بگیری پدرسوخته!
به آرش:
نخست آن که کلی حال مان خوش شد از خواندن کامنت چسبناکت آرش جان.
.
دوم این که:
می گویند: آدم هاي بزرگ عظمت ديگران را مي بينند ؛ آدم هاي متوسط به دنبال عظمت خود هستند؛ آدم هاي كوچك عظمت خود را در تحقير ديگران مي بينند!
.
خواستم بگویم: آدم بزرگی هستی آرش جان … خیلی بزرگ (هرچند که البته درویش کوچک است … خیلی کوچک).
درود …
به فلورا:
می بینم که یک پا فوتبالیستی! نیستی؟
در مورد شعر قبلی میری عزیز که البته مجبور به اندکی سانسورش شدم، به یادداشت پیشین سری بزن.
درود …
از مباحث شقایق و همسایه هم استفاده کردم و همچنان اعتقاد دارم باید از کودکان شروع کرد.
کودکان باید با سرفصل هایی چون، فواید درختان، تنوع حیوانات بر روی زمین، اهمیت کوهستان ها، نقش آب و خاک و آلودگی هوا با زبانی ساده آشنا شوند.
درود …
نه استاد جان ! می خواستم حال همایونی بدهم که اخذ نشد انگار!
باشد … حالا که فهمیدیم نیت رعیت ما خیر بوده، فلکش نمی کنیم! بکنیم؟