گمان نبرم بتوان هموطنی را یافت که این شعر مشهور فردوسی بزرگ را دست کم یکبار نشنیده یا نخوانده باشد:
آنجا که در منظومه “رزم کاووس با شاه هاماوران” می سراید:
دریغ است ایران که ویران شود ؛ کنام پلنگان و شیران شود
اما امشب در آخرین یادداشت مهار بیابان زایی، می خواهم به همه ی هموطنان عزیزم بگویم:
فردوسی بزرگ اشتباه کرده است!
سرزمینی که نتواند زیستگاهی امن برای پلنگان و شیران خود فراهم آورد؛ سرزمینی که روند فروافت کارمایه های طبیعی اش به چنان آستانه خطرناکی سقوط کرده باشد که از عهده پذیرایی از یوزپلنگ و گورخر و مرال و … هم برنیاید؛
آن سرزمین است که دارد آرام آرام ویران می شود و پایداری بوم شناختی (اکولوژیکی اش) را از دست می دهد؛ نه سرزمینی که همچنان کنام پلنگان و شیران باشد.
نشانه مرگ یک سرزمین آن است که پلنگ هایش مجبور شوند برای گریز از مردن به دکل های برق فشار قوی پناه ببرند و نشانه مظلومیت محیط زیست یک کشور آن است که مهار بیابان زایی در آن اجازه انتشار آزادانه نداشته باشد!
خدا را شاهد می گیرم که فیلتر شدن مهار بیابان زایی، هرگز نخواهد توانست اندکی از عشق و علاقه آتشینم به طبیعت سرزمینی که عاشقانه دوستش دارم، کم کند؛ اما نمی توانم انکار کنم که امشب آنهایی که دستور چنین کاری را صادر کردند، دلم را شکستند …
چنین است رسم سرای سپنج ؛ گهی ناز و نوش و گهی درد و رنج
سرانجام نیک و بدش بگذرد ؛ شکارست مرگش همی بشکرد
ذلم برايتان تنگ شده.
آقای درویش عزیز،
با دو قطعه شعر از فرهنگ ایرانی آغاز میکنم و به پایان میراسنم. باقی بقا.
ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی
و
زبان در دهان ای خردمند چیست؟
کلید در گنج صاحب هنر
چو در بسته باشد چه داند کسی
که گوهر فروش است یا پیله ور
موفق و پیروز باشید.
درود بر فرهاد عزیز …
گاه در ِ بسته و گاه سکوت، اثرش بیشتر از فریاد است هموطن عزیز من.
الگوی ما در همه ابعاد زندگی مون ناصرالدین شاه شده مخصوصا در عرصه هاي مديريتي چراکه به گفته ایشون ” همه چی مون به همه چی مون میاد “
يراي همين بايد از خودمان شروع كنيم و با بازپالايي خود در حوزه هاي معرفتي و اخلاقي و علمي نشان دهيم كه سزاوار سامانه اي به از اين هستيم! نيستيم؟
درود …
سلام بر آقای درویش عزیز. من همچنان منتظر هستم که کرکره ها را بالا بکشید. چند وقتی است که از تمام وقایع زیست محیطی کشورمان بی خبرم و به خواندن وبلاگ های دیگر هم رقبتی ندارم. لااقل اگر مقدور است دل نوشته را ادامه دهید تا مهار بیایان هم راه بیفتد. برای شما آرزوی سلامتی دارم
من اصولاً با دلم می نویسم و زندگی می کنم آرش جان … و شاید دلی ترین قسمت وجودم همین دل نوشته هایم باشد که این روزها عجیب انگیزه هایش را برای نوشتن از دست داده است. هرچند که می دانم این شرایط پایدار نخواهد ماند! خواهد ماند؟
درود …
آخه چرا!؟
جدی جدی؟
نه !لطفا با یه وب دیگه دوباره بنویسید!
اطلاعاتی که میدادین عالی بود!
نمیدونم چرا کم کم همه ی برنامه های و مراجع خوب دارن تموم میشن!
بله کاملاً جدی!
چرایش را هم که گفته ام میراد جان! نگفته ام؟
راستی میراد یعنی چه؟
یادش بخیر اون روزهائی که اقای درویش اینجا و در مهار بیابان زایی می نوشتند! چقدر با علاقه و هیجان موضوعات زیست محیطی را به اشتراک می گذاشتید!
با آقای آرش از سانفرانسیسکو هم موافقم!
آقای درویش اقلاً بخاطر اینکه این پست خیلی خیلی بزرگ شده است یک پست جدید بگذارید! کلی باید بیائیم پایین تا برسیم به آخرش!
راستی میراد یعنی جی؟
واقعاً یادش به خیر … چه زود، زودها دیر می شود! نمی شود؟
سلام ودرود بر آقای محمد درویش من نوجوانی هستم که از سن 12 سالگی تا کنون که 14 سال دارم درحال نوشتم برای محیط زیست هستم وخوشحالم که توفیق نوشتن درباره ی محیط زیست را دارم و می توانم برای وبلاگ پر بیننده شما دیدگاه بنوسم آقای درویش از شما درخواستی دارم لطفا به وبلاگ من سری بزنید و مرا در بهتر نوشتن وبلاگم راهنمایی کنید تا در آینده وبلاگی موفق مانند وبلاگ شما داشته باشم ممنون
http://www.mehre-zamien.blogfa.com
با کمال میل مصطفوی گرامی.
امیدوارم مانند تو در وطن بیش از پیش تکثیر یابند. البته من یکبار پیش تر وبلاگت را دیده و نظرم را نوشته بودم.
درود …
کاش برمی گشتید آقای درویش. جاتون خیلی خالیه…..
شما كه خودتان بدتر از من در خواب زمستاني هستيد! نيستيد؟
آیا عرصه اندیشه و بیان و قلم آزاد تر از گذشته و آزادی انتخابات تضمین شده است؟
منظورتان را متوجه نمی شوم جناب اسماعیل. می شود بیشتر توضیح دهید؟
بالاخره “ميراد” معنيش چي شد؟
والله نمي دانم!
حیفم آمد که به اینجا سر بزنم و حالی از شما نپرسیده باشم. داشتم پیش خود فکر می کردم که چقدر مردم ما نسبت به دیگر کشورهای دنیا راحت السلطنه هستند. هر چقدر هم بیشتر تکریم می کنیم بیشتر پس گردنی می خوریم. بعد هم تشکر می کنیم و می گوییم که دست مبارک شما درد نکند که گردن نوازی کردید. حالا دوران ما که گذشت و رفت و هچ, ولی گمان نکنم که نسل جدیدی ها از این افاضات فدوی از خود بروز دهند. باید بعدها بنشینیم و گوش فرا دهیم که به ما بگویند نسل بی عرضه و دست و پا چلفتی و دم هم بر نیاوریم!
ممنون از احوال پرسي هايت آرش جان.
آخرين يادداشت هاي مرا مي تواني در وبلاگ طبيعت بختياري، روزنامه شرق، خبرگزاري ايرن و سبزپرس بخواني.
درود …
می دانم که شما همچنان پرتلاش به کار خود ادامه می دهید. ای کاش چیزی به نام اتحادیه طرفداران محیط زیست وجود داشت تا بتواند از حقوق فعالان در این زمینه حمایت کند. من نوشته های شما را دنبال می کنم و برای شما آرزوی بهروزی دارم.
ممنون از پیشنهاد خوبی که طرح کردی آرش جان. کسی چه می داند؟ شاید روزی این اتحادیه را تشکیل دادیم.
درود …
درویش عزیز
در دوران رخوت و بی حسی وبلاگ های فارسی
شما هم سکوت کردین و پستی ندارین
اما من سکوت نکرده ام نیما جان. فقط می خواهم هزینه وادارکنندگان به سکوت را برایشان افزایش دهم. تا دست کم با دیگر نویسندگان این حوزه مانند مهار بیابان زایی برخورد نکنند.
درود …
سلام خوب از اینکه میبینم انسداد این سایت رفع شده خوشحالم ..مطمئن باشید که روزی نتیجه این تلاشها ..خستگی را از تن شما وسایر دلسوزان طبیعت بیرون خواهد کرد..منتظر مطالب تازه شما هستیم
درویش عزیز دلم گرفته است از این موضوع که زیست بوم ما در اثر منافع اقلیتی در خطر است. اما باید باور داشت تا زمانی که انسان به انسان رحم نمی کند عجیب نیست این همه فاجعه که بر محیط زیست روا شده است واقعا عجیب نیست .
از خاوران
از جیبم در می آورم
تکه های خورشید را
و پرندگان کوهی را
گلوی زخمی آهوی دشت شور را
مرهم می گذارم
و از کناره شب مسموم
پر می دهم خورشید را
خورشید چون کبوتری پر داده شده
از لب بام
درآسمان قیچی می زند
و می درد این شب مسموم را
می دانم بهار می آید
چخماق عشق را توان آن هست
می دانم …
می دانم…
ار ش ی ا
اسفند 84
امروزه يک پنجم ثروتمندترين جمعيت جهان 58 درصدکل انرژي استحصالي را مصرف مي کنند . در حالي که 5 کشور فقيرتر جهان کمتر از 4 درصد آن را مصرف مي کنند . يک پنجم ثروتمندتر جهان 74 درصد تمام خطوط ارتباطي را در اختيار دارند در حالي که کشورهاي فقير 5 / 1 درصد آن را در اختيار دارند علاوه بر اينها در بسياري از کشورهاي کم توسعه يافته , مقررات ايمني و زيست محيطي اندک اند و يا عملاً وجود ندارند . برخي شرکتهاي فرا مليتي کالاهايي را در کشورهاي کم توسعه عرضه مي کنند که در کشورهاي صنعتي تحت کنترل يا ممنوع مي باشند . داروهاي پزشکي با کيفيت پايين , حشره کشهاي مخرب و يا راه اندازي صنايع آلوده کننده اي مانند پتروشيمي از اين جمله اند . بر پايه آمارهاي منتشره , روزانه حداقل 30000 کودک بر اثر بيماري هايي که همگي قابل پيشگيري مي باشند جان خود را از دست مي دهند . همه ساله 500000 زن و در واقع در هر دقيقه يک زن در دوران حاملگي و يا به هنگام زايمان مي ميرد . تنها در دهه نود 13 ميليون کودک , در اثر اسهال جان خود را از دست دادند که اين رقم بيش از کشته شدگان در درگيريها و کشمکش هاي جنگ جهاني دوم مي باشد . واقعيات عرياني که در پي دنبال گيري سياست هاي جهاني سازي سرمايه و آزادي تجارت بوجود آمده همگی سخت خشن و نابود کننده است .به قولی درویش عزیز زندگی در این وادی دعوت گرسنه به سياحت در ملکوت , خشت زدن بر درياست .
درود بر ارشیای عزیز
ممنون از همراهی و حمایتت دوست عزیز.
همچنین سپاسگزارم که در موجزترین شیوه ممکن و با زبان آمار، تصویری زنهاردهنده از امروز جهان را اراه دادی.
به محمد:
رفع نشده محمد جان!
شاید شما در خارج از کشور زندگی می کنید!!
درود …
سلام جناب استاد درویش
واقعیتش من الان بدون هیچ ابزار یا فیلtر شکن وارد شدم ودارم نظر میدم خارج از کشور هم نیستم تو بشرویه خراسان جنوبی گوشه کویر زندگی میکنم …نمیدونم والا..اینترنت ای دی اس ال هم استفاده میکنم .حالا اگر هنوز هم مسدودهست ،امیدوارم زودتر رفع بشه ….ضمنا فراموش کردم بگم جاتون تو همایش ملی کویر نوردی خالی بود تو برنامه های بعدی منتظرتون هستیم
ضمنا سکوت راه حل خوبی نیست چون فرصتی رابرای ازبین بردن تمام زحماتتان به سود جویان می دهد باید محکمتر وایستا تر از قبل نوشت ….سرزمین ایران محتاج قلم واندیشه شما وسایر دوستداران محیط زیست است
محمد جان شما دارید الان در دل نوشته های من می نویسید و نه در مهار بیابان زایی!
نشانی مهار بیابان زایی به قرار زیر است:
http://biaban.darvish.info
.
به نظر می رسه تا حالا به اونجا سر نزدی! زدی؟
درود …
لبخند زدی و آسمان آبی شد
شبهای قشنگ مهر مهتابی شد
پروانه پس از تولدت زیبایت
تا آخر عمر غرق بی تابی شد
*************************************
جناب درویش تولد شما مبارک بادا …
وقتی می بینم که دنیا هنوز درویش گونه دارد ، استنتاج می کنم که
خدا هنوز از انسان ناامید نشده است .
با سلام و عرض ادب خدمت شما عمو جان
من وب سایت ندارم ولی باز هم فیلتر شدن مهار بیابان زایی را محکوم میکنم.
شرمنده که خیلی طول کشید تا نظر بذارم.آخه درس و مدرسه و امتحانات که واسه آدم وقت نمیذاره.
راستی امتحانات اروند خوب شد؟
منتظر ما باشید …
درود بر حمیدرضای عزیز و ممنون از یادآوری آن روز برفی …
امیدوارم زندگی ات همواره در ترافیک لحظات خوش اسیر باشد مرد.
ممنون نیلوفر جان.
به پدر و مادر و داداش علی خیلی سلام برسان.
به خودم تبریک می گویم که به دنیا آمدید استاد ؛
مرسی از متولد شدنتون 🙂
چه تعبیر چسبناکی بود مسعود جان.
سپاسگزارم.
سلام آقاي درويش
من فكر مي كردم تولدتان 5 بهمن است بعد در مطالبتان ديدم اشتباه مي كنم 4 بهمن است و الان مي بينم 3 بهمن است. كداميك صحيح است؟
ولي هر كدامشان كه باشد
تولدتان را تبريك ميگويم.
و به قول آقاي مسعود، كه خيلي جالب گفتند، به خودم هم تبريك مي گويم تولد شما را.
هميشه شاد و خرم و سبز باشيد
ممنون از لطف تان. شرمنده فرموديد. البته تا آنجا كه ياد دارم من در روز 4 بهمن 44 به دنيا آمدم كه “مداركش” هم موجوده!
http://darvish100.blogfa.com/Profile/
درود …
چه جالب،
4 ضربدر 11 = 44
منظور از 11 بهمن ماه است
چه تاريخ تولد روندي داريد. ديگه هيچ وقت نميشه فراموشش كرد!
“سطل آب سرد” جالبي را كشف كرديد!
درود و باز هم ممنون.
تول تولد تولد عمو مبارك، مبارك مبارك، تولدتون مبارك…
ممنون عروس خانوم …
به آقا مهرداد عزيز سلام مخصوص برسان.
هر چي فكر مي كنم نمي فهمم منظور از “سطل آب سرد” را.
از دست اين دوزاري هاي كج!
“سطل آب سرد” يك كليدواژه در حوزه مهارت هاي يادگيري و “آنتي فراموشي” است.
ماجرايش به آن داستان مشهوري مي رسد كه دانش آموز بي خبر از همه جا وارد كلاس مي شود و ناگهان سطل آب سردي كه بالاي درب كلاس گذاشته اند بر رويش مي ريزد و همه مي زنند زير خنده! در آن روز همه اتفاقات ريز و درشت معمولا به ياد قرباني مي ماند!
حالا از همين تكنيك براي يادگيري متون يا موارد ديگر هم استفاده مي شود. شما هم براي به ياد ماندن چهارم بهمن از چنين تكنيكي به صورت ناخودآگاه بهره برديد.
درود.
استاد عزیز, آقای درویش گرامی,
سالروز تولدتان را صمیمانه تبریک عرض نموده و امیدوارم سالیان سال همراه با سلامتی, موفقیت و دلِ خوش در پاسداری از محیط زیست کشورمان کوشا باشی. مطمئن باش اگر کسانی کوته فکر, قدر شما را نمیدانند, ما دانشجویانت از جان و دل درسها و آموزه های شما را با گوشِ دل پذیرا هستیم و در کنار شما, این مسیر پر از سنگلاخ را که طبیعت ستیزان نفهم, برای زادبوم عزیزمان بوجود آورده اند, بازسازی نموده و آنرا برای نسلهای بعدی, همچون گذشته, هموار خواهیم ساخت.
.
.
.
پاسخ:
ممنون دانش عزيز … باشد كه روزي با هم بر روي اين دامنه هاي بهشتي قدم بزنيم.
فرزانه اي مي گفت:
من باور دارم
که صرفنظر از اين که چقدر دلمان شکسته باشد دنيا به خاطر غم و غصه ما از حرکت باز نخواهد ايستاد.
.
و چقدر خوب …
درود.
داستان جالب و تكنيك جالبي بود
البته من زياد فراموش كار نيستم و سنم هم خيلي كمه كه بخواهم مطالب رو فراموش كنم! اينو براي روزهائي كه سنم به 40 سال به بعد رسيد لازم دارم!!!