یکشنبه ی گذشته، بهناز محرم‌زاده و علی عظیمی – آن زوج اوج نشین –  به دفتر کارم در مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور آمدند تا مراتب سپاس‌شان را از خوانندگان عزیز و دریادل این تارنما اعلام کرده و بگویند که منتظر دیدارشان هستند.
آنها حتا شماره تلفن‌های‌شان را در اختیار نگارنده قرار دادند تا هر کسی که مایل بود با ایشان گفتگو کند، بتواند توسط کامنت یا ایمیل، خبرم کند تا تلفن آنها را دراختیارش قرار دهم.
یک ویژگی ستایش‌برانگیز بهناز آن است که او در حالی به چکاد پرافتخار دماوند صعود کرده و ۲ ساعت هم در آنجا توقف کرد که به مدت شش سال با بیماری ام اس دست به گریبان بود و در حالی که همه انتظار خانه‌نشینی‌اش را داشتند؛ او شروع به پرواز کرد …
راه و رسم این پرواز بسیار شنیدنی است که امیدوارم دوستان در تماس مستقیم با این زوج عاشق، بیشتر در جریانش قرار گیرند.

اینک پیام تشکر بهناز و علی خطاب به شما خوبان:

سلامی به گرمی و با عشق به شما دوستان بسیار عزیزمان همراه با تشکر و سپاس فراوان از ارسال پیام‌های مملو از عشق و صفا و صمیمیتون و ابراز احساسات بسیار گرم و دوستانتون. آری به راستی که مراسم جشن ازدواجمان در قله همیشه سرافراز و سرا سر عشق دماوند در یکی از بیادماندنی ترین و جاودانه ترین لحظات زندگیمان  ثبت شد که ایمان داریم برای همنوردان بسیار عزیزمان هم، همین طور بود. چرا که در آن روز تمام نیروهای عالم هستی به همراه دماوند سراسر عشق، بهترین و بی‌نظیر ترین شرایط جوی را به همراه انرژی و توان و شادی و شعفی بیکران به ما و تمامی همراهان عزیزمان هدیه کردند که توانستیم در بهترین شرایط و در عین لذت و شادی وصف ناپذیری به قله رسیده و حدود ۲ ساعت مراسم را اجرا کنیم.

با آرزوی بهترین لحظات همراه با بهترین های خداوند برای تمامی شما دوستان بسیار عزیز و ارزشمندمان