معجزه‌ها در لحظه‌ها پدید می‌ایند، آماده باش و بخواه که آنها را ببینی.
وین دابلیو دایر
پدرسوخته، البته کلمه‌ی قشنگی برای به تصویر درآوردن ارادت آدم به معشوقش نیست! امّا اگر عشق، عشق باشد و با معشوق ندار باشی، گاه می‌توانی او را در اوج طنازی‌ها و عشوه‌گری‌هایش، پدرسوخته هم خطاب کنی! نمی‌توانی؟
به نظر من این پروانه‌های شیشه‌ای هم که انگار مانند گبه‌های وطنی رنگ‌آمیزی شده‌اند یا آن مرغابی هفت‌رنگ، مصداق بارزی از پدرسوخته می‌توانند باشند … به خصوص اگر توجه کنیم که در پس‌زمینه‌ی این مرغابی خوش خط و خال، یک درخت مشکوک سوزنی‌برگ و غیر مثمر خودنمایی می‌کند! نه؟
خواستم بگویم: من فکر می‌کنم شکارگر ِ این لحظه‌ها، آماده‌ی دیدن این معجزه‌ها بوده است، وگرنه مثل خیلی از ما ممکن است روزش را به شب برساند، بدون آن که پروانه‌ای در برابر چشمانش به رقص درآید …
راستی! گفتم که آدم می‌تواند به معشوقش “پدرسوخته” هم بگوید؛ امّا نگفتم که این پروانه‌ها و مرغابی‌ها معشوق من هستند! گفتم؟
حال می‌گویم …
آن آخري… آخري چيز ديگري‌ست، بي‌همتاست، خوب پدرسوخته‌اي‌ست…
چقدر چسبيد اين پستتان سر صبحي به من.
آفرين به عمق درك و خلاقيتتان عموي تك در جهانم.
فتبارک ا… احسن الخالقین
این رنگ ها در هیچ قوطی رنگی و روی هیچ تخته رنگی و با هیچ ترکیبی حساب شده ای پیدا نمی شود و هیچ سرانگشتانی قادر به چنین قلم زنی نمی باشد .
سلام
جالب بود – به خصوص اینکه قرار گذاشته بودم که با یکی از دوستان فصل جفت گیری پروانه ها برای عکس برداری در یکی از مناطق ایران باشیم که متاسفانه وقت من اجازه نداد و .. پرید.
به هر حال این عکس ها سر حالم آورد.
بدرود.
نقل و نبات است پدر سوخته
آب حیات است پدر سوخته
لعل هرات است پدرسوخته
شاخ نبات است پدر سوخته
بچه ر… است پدرسوخته
مامانی و مشت است پدر سوخته
تنگ بلور است پدر سوخته
گوگوری مگور است پدر سوخته
درویش خان مدینه گفتی و کردی کبابم!!
ببینم در دهه 50 شما با خانواده محترمتان به پلاژ های بابلسر که متعلق به آرتش بودند می رفتید و تنی به آب ان هنگام پاک خزر می زدید؟
..دریا دریا دریا..عشق ما دریا..بقیه شعر در خاطرتان است؟
پستهاي پروانه اي شما من را به ياد دفترچه يادداشتهاي پروانه اي خودم مي اندازد…ماجرايي دارد اين پروانه! اين موجود رنگين.. همانند زندگي… اين طوري انگار نمي توانم در قالب يادداشت كوتاه احساسم را نسبت به آن بگويم… اين جا در دلنوشته ها كه مي شود راحت حرف زد و احساس را گفت؟ نه؟! ياد قفس پروانه هاي دلم افتادم… ولي با همه اينها پروانه نشان زندگي است… مگرنه؟
خیلی به همین لحظه ها اعتقاد دارم و از آنجائی که همیشه آماده دریافت معجزه ام پس اعجازش را هم می بینم و لحظه ها را هم از دست نخواهم داد !
خیلی خیلی زیبا و خوشرنگند همین … سوخته ها 🙂
درود
ببخشید یکی از دوستان می گفت دریای شمال با جنوب فرق داره شمال که بری یه آرامش خاصی بهت می ده ولی دریای جنوب یه شور خاصی داره
فکر کنم این دریا دریا دریا… موقع جنوب رفتن به آدم دست می ده نه شمال !
دیدی بعضی وقت ها کلمه کم می آوری برای گفتن حرفت؟
که بعضی وقت ها انگار کلمه ها ناقصند ؛
که انگار کلمه ها یک چیزی شان می شود.
دیدی بعضی وقت ها پر از حرفی ، اما زبانت نمی چرخد برای گفتنشان؟
آن وقت چشم هات برق می زنند ؛
توی دلت ، یک جور ِ قشنگی ، آشوب می شود؛
ذوق می کنی و چشم هات تمام ذوقت را فریاد می زنند؛
دیدی بعضی وقت ها ، دلت سکوت می خواهد برای شنیدن آواهای جدید؛
و چشم هات سرشار از شوق تماشا می شوند؟
دیدی بعضی وقت ها، همین جوری الکی هزارتا هزارتا پروانه ی رنگی توی دلت پرواز می کنند؟
الان از آن وقت هاست …
برای من ، الان از آن وقت هاست …
یادم رفت بگویم :
ممنون که تماشای این پدرسوخته های رنگی رنگی را با ما شریک شدید.
دنیای پروانه ها دنیای پرواز است و هر جایی که پرواز باشد بی‌تردید عشق نیز هویدا می‌شود. آری شاید دلیل این همبستگی و عشق همین یکسان بودن جنس “عشق” و “پرواز” است.
سلام خیلی زیبایند. روح آدم شاد می شود از دیدنشان
اینها را هم ببنید:
http://animals.nationalgeographic.com/animals/photos/hummingbird-
photos/#male-annas-humminbird_12896_600x450.jpg
http://animals.nationalgeographic.com/animals/photos/shorebird-photos/#american-avocet-pair-nest_12933_600x450.jpg
http://animals.nationalgeographic.com/animals/photos/near-passerines/#pair-rainbow-bee-eaters_12911_600x450.jpg
http://animals.nationalgeographic.com/animals/photos/poison-dart-frogs/#dyeing-poison-dart-frog_5835_600x450.jpg
به به
قند و نبات است پدر سوخته 🙂
بسیار زیبا درویش عزیز
لذت بردم .
وبلاگ خودت رو با این عکس های زیبا رنگین کردی
شاد باشی و همیشه برای ما بمانی
آقای درویش این پروانه هاخیلی خیلی زیبا هستن. وچه عمر کوتاهی هم دارن؟
یکیشون که ناغافلکی به اندرونی خونه ما اومده بود نتونست خارج بشه و صبح روز بعد فوت شده بود.
اما گویا حضورشون بر روی گونه های غیر مثمر توسط علمای قوم! مورد تشکیک قرار گرفته. گویا برای اعتراف به زیبایی این زیبارویان باید منتظر تاییدشون بمونیم!
آقای درویش
داستان قاضی بلخ رو شنیدین که!
میترسم به خاطر نوشته های مبتذل خونه بغلی تمام امیدهایی که به مهار بیابان زایی دارین از بین بره. و “قناد رشید محله” قربانی چشمهای از حدقه در اومده جناب دزد بشه .
بسم الله الرحمن الرحیم
حالا یک تشکیک کوچولو این قدر همه را ناراحت کرد ؟
پس من بیچاره با 90 بار دروغگو شدن بخاطر یک حرف باید چکار می کردم؟
هزاران بار و هزاران بار می گویم پروانه ها این موجودات ظریف و لطیف خدا زیبا هستند واقعا زیبا
سبحان الله از اینهمه زیبایی سبحان الله از اینهمه ظرافت
اما من هم عکسشون رو دوست دارم هم خودشون رو
سلام خانوم خانوما !
—————————-
مهندس نیستین؟؟؟
به همسایه ی عزیز باید بگم که دریای شمال در عین حال که می تونه طوفانی و وحشی هم بشه اما هم آرامش داره و هم شور 🙂
درود
حالا خوبه امروز باهات حرف زدم یه دلتنگیم کمتر شد آنیموسی جان @
منم اگری هستم @
مهنددددددددددددددس کجایین؟
دل ما کوچیکه وا ، زود می تنگه !
دکتر اینو باش من تازه متوجه اون رنگ قرمزی زیر دم مرغابیه شدم
بابا طرف چه کرده !
من عاشق نیستم نمیدونم چرا منم سه نقطه شدم بی مرام !
عالی عالی
بک گراند شد .
دکتر ! میدونین که تفاوت بک گراند من و بعضیا از زمین تا آسمونه !!! 😉
دلم پروانه مي خواهد….
(گفته بودم مرا ياد قفس پروانه هايم مي اندازيد… گفته بودم از يادداشتهاي پروانه اي… آره، پدر سوخته كه خوبه… بدترش را هم بايد گفت وقتي دل آدم را اين طور به يغما مي برند…):
نمي خواهي بگويي كه همه اش تقصير من است! نه؟! نمي خواهي بگويي كه احساساتي هستم و به اين بهانه و كلام، همه حرفهايم را ذبح كني! نه؟! نمي خواهي بگويي كه چشمهايم هرزه گردند و دلم، بي پروا… همه اش تقصير من نيست… دستهاي او آنقدر ظريفند كه مي ترسم آنها را نواتزش كنم.آنقدر زلال است كه مي ترسم، نگاهش كنم… مثل رنگين كمان، كم مي آيد حوالي چشمان من… مي آيد و مي رود مثل قاصدك… بي نظير رويايي…!حق دارم كه عاشق شوم… نگو، نه…
وقتي گل، بو مي كند، پشت چشم نازك مي كند، وقتي به سبكي پَر مي نشيند… دلم مثل بالهاي عاشق كُشَش مي لرزد… نگاه كن، چه ظريف مي لرزد آن بالهاي رقصنده در باد… دلم، چون پرده اي با رقص او، ساز بي تابي سر مي دهد… دلم، پروانه مي خواهد… دلم، يك دشت اقاقي، دلم، يك كوه پُر از لاله وحشي؛ دلم، اين چرخ زن ِ مست ِ هياهوگر، دلم، پروانه مي خواهد….
مي بيني ! باز هم نشستي و گذاشتي حرف بزنم … و امشب، پرده دلم را كنار مي زنم تا خوب نگاه كني اين قفس پُر از پروانه ام را… پُر از پروانه ام …. پروانه هاي سوخته ام را… دل آتش گرفته ام را… گل سرخ دلم، آتش گرفته…
راز من و پروانه هايم… واي از اين رسوايي راز من و پروانه هايم…
درود بر شما
دوستان عزیز و اقای درویش گرامی …
با دعاهای خیر شما و مردم عزیز کشورم ایران سرافراز ، پدر صبا ساعتی پیش پس از دیدار با دکتر صدر و بزرگواری دیگر و معاینه توسط دکتر جوادزاده استادیار دانشگاه و فوق تخصص بیماریهای مغزی و اعصاب کودکان در تهران ، با تعجب دکتر فوق روبرو می شود که با نگاه به عکسها و نوارهای مغزی قبل و بعد صبا و مطابقت این دو ،عنوان معجزه را بکار میبرد و اعلام میدارند که سلولهای مغزی صبا در حال ترمیم هستند و امیدوارم که این گفته پدر صبا حقیقت داشته باشد و روزی مثل دیگر کودکان این مرز و بوم حرکت کند و درس بخواند و ایران را بسازد .
امیدوارم دعاهای شما بدرقه این کودک و فرزندان ایران زمین باشد.
امین
عکسهای صبا که چند روز پیش به گرگان امد و چند عکسی از ایشون گرفتم.
http://www.photoashand.blogfa.com/post-667.aspx
دم همتون گرم و پاینده باشید
دکتر جان کجایین ؟
نگرانتون شدیم ما
به فری :
آره والا ! اصلا از اسم من معلومه که چه آدمیم
برعکس نهند نام زنگی کافور 😉
استاددددددددددددددددددددددددددددددد دلمون تنگتونه ها
هیش حواستون هست !!!!!!!!!!!!؟@
این رنگها را حتما ببینید
http://pic.hipersian.com/content/321-تصاویر-فوق-العاده-زیبا-و-دیدنی-از-حشرات.html
جناب درویش عزیز
من خیلی سررشته ای در گیاه شناسی ندارم که اسم این گل را بلد باشم
ولی واقعا عجب پدر سوخته ای هست…
به تمامت تنهایی عزیز:
عکس ها فوق العاده هستند … مرسی .
به آقای درویش عزیز:
می دونستم آخرش از دست ما فرار می کنید و سر میذارید به بیابون؟
دلمون براتون تنگ شده … کجایید خب؟
سروی جان خوشحالم که خوشت آمد
به تمامت تنهایی :
عکس ها زیبا بودند . مخصوصا شبنم های نشسته بر تن زنبور و روی گل .
کنار عکس ها عکس های پاکسازی نفت در دالیان چین را هم دیدم . با اینکه پس زمینه بیشتر عکس ها سیاهی نفت است اما در همان سیاهی کنار صدف ها می توان از بازی رنگ ها لذت برد .این لکه های نفتی لکه ننگی هستند که بشر بر دامان آبی دریا ها می زند .ببینید چه جور برای پاک کردنشان تلاش می کنند .
ممنون
سلام همسایه جان خوبی خوشی کا!!! ( البته نمی دوم مذکری یا مونس 🙂 )
ممنون. خوشحالم که خوشت آمده. می دانی نفت خوب است که سیاه است. نشان دهنده ذات سیاهش است .که هرکسی به آن دست می یابد در قعر سیاهی و بدبختی می افتد. خیلی از نفت متنفرم. دریا زمین و حتی زندگی ما هم نفتی است
عجب خنگی زدم !!!!!!!!
مونس !!!!!!!!!!!!!! مونث بود . از همه ادیبان پوزش می طلبم. خودم خیلی توی درست نوشتن املای کلمات سختگیری می کنم . وقتی می بینم که آدمای تحصیلکرده هنوز توی املای فارسی مشکل دارند خیلی خیلی ناراحت می شم.
حالا خودم بدتر از همه مونث رو می نویسم مونس جالبه نه !؟
به تمامت تنهایی :
سلام .خوبم کا .کا رو برای بیان حدی از رفاقت استفاده می کنند مذکر و مونث نداره . اگه تو وبلاگم بگردی .یکی از دوستام تو کامنتش لوم داده (درمورد مذکر یا مونس بودن !)
سر این کا گفتن تودانشگاه یه سوتی حسابی دادم و تا ترم آخر از طرف فرار می کردم .
نفت ذاتا چیز بدی نیست . وقتی درد دل زمینو از دلش در می آری انتظار داری چی باشه؟
بیخود نمی گن بپا نفتی نشی ؟!
راست می گی همسایه جان .
پس ذاتا بده دیگه!!! 🙁
همسایه جان وبلاگت بالا نمی آید. آدرسش چیست ؟ من هنوز نتونستم وبلاگت را ببینم. خوشحال می شم منو هم بپذیری
به تمامت تنهایی :
نه . این تعابیر و استفاده ماست که به چیزی خوب یا بد بودن رو نسبت می دهیم وگرنه برای بعضی ها خوبه !
طلای سیاهه ،مایه حیاته !فکر کنم تا چند وقت دیگه که برگشتیم سر با چراغ سه فتیله غذا پختن . سفیدش برای ما هم مایه حیات می شه !:(
به تمامت تنهایی:
نگوووو.
من امروز به وبلاگت سر زدم کامنت هم گذاشتم . برو سر بزن
من روی اسمت اینجا کلیک می کنم وبلاگت باز نمییشه شاید آدرسشو اشتباه می نویسی. منهم آدرسشو سرچ کردم توی گوگل نمی آد.
شاید وبلاگ منهم همین طوریه . یه چک می کنی ؟
به آنیموسی:
موافقم … خووووب پدرسوخته ای است! راستی چرا کسی نپرسید که ” چرا پدرسوخته و نه مادر سوخته؟
.
.
به شقایق:
خوشحالم که با انتشار این یادداشت، سبب فوران عشق به طبیعت در ضمیر خوانندگان عزیزی چون شما شدم.
.
.
به همسایه:
نخست آن که قوطی رنگ رو خوووب اومدی! دوم این که نشانی وبلاگت را نه!!
.
.
به ابوحنانه:
از این که سرحال اومدی، سرحال اومدم!
درود …
.
.
به وبگرد:
اونم چه لامصبی! شمال خوش گذشت؟ همگی سالم برگشتید؟!!
.
.
به پارسا:
ممنون که رعایت عبور خانواده و علایم راهنمایی و رانندگی را می کنی! امیدوارم در روابط دبپلماتیک همیشه موفق باشی و ناکام از هیچ سفری برنگردی!
.
.
به اشکار:
نه … نمی رفتم.
.
.
به نیره:
یکی از پراحساس ترین کامنتهای این پست به شما تعلق دارد و نشان از قرابت کم نظیر بین شما و طبیعت دارد … امید که همیشه در این دریای خوش رنگ و بو شناور باشی …
.
.
به غزاله:
چقدر عالی است که خود شکارگر این لحظه ها هستید …
درود.
.
.
به سروی:
من که دیده بودم! ندیده بودم؟
.
.
به قهوه تلخ:
شاید … نمی دانم! اما فکر می کنم که پرواز عشق به مراتب از پرواز پروانه ها، والاتر و ماناتر و پرتپش تر است …
.
.
به تمامت تنهایی:
ممنون از رنگین تر تر کردن این یادداشت …
.
.
به نیما:
ممنون از حس زیبا و دعای قشنگت … خداوند سایه پدر را همواره برایت محفوظ داشته و سبز نگه دارد.
.
.
به فلورا:
نه نشنیدم!
.
.
به نرگس خاتون مجتهد نجفی:
خوشحالم که هم عکسشون و هم خودشون را دوست دارید … در ضمن باز که شرطی جواب دادید! این که یک نفر یک کار بدی در حق شما می کند، دلیل نمی شود که شما هم یک کار بد دیگر در حق یک نفر دیگر بکنید! دلیل می شود؟
.
.
به ابوطالب ندری:
همیشه خوش خبر باشی رفیق … از صمیم دل از خدای مهربان می خواهم تا معجزه را برای صباکوچولو عینیت بخشد …
.
.
به شیما:
خوشحالم که با هم هم نظر هستیم!
.
.
درود بر همه عزیزان که این کامنتدونی را از خودشان می دانند و از دل می نویسند … لطفاً همه برای صباکوچولو و پدر و مادر عزیزش دعا کنند …
به تمامت تنهایی :
وبلاگم به این اسم نیست .
آدرس را که در وبلاگم گذاشتی ، همان ، نمی آید. دکتر هم نوشته که نمی آید. فکر کنم که اشتباه تایپ می کنی البته فکر کنم . جسارت نباشه
بله نشانی وبلاگ همسایه همواره غلط درج و انتشار می یابد! شاید دوست ندارد کسی به آنجا سر بزند!!
دکتر جان ما شاگرد شماییم در کنترل روابط دیپلماتیک و
حواسمون هست چراغ قرمزو !!!
جاتون خالی بود بدفرم
دوستان به جای ما …
البته کاملن واضح و تابلو است که اینی که الان گفتم، اصلن تعارف نبود! بود؟
درود …
😀
تابلوس !
شمام بی تعارف خوش باشین
فردا صبح دارم می رم پلنگ چال … می آی؟
یا تو هم می ترسی عرق سوز بشی!!
سلام به شما و دوستان شما…
هر لحظه معجزه هست. در لحظه باشیم و چه باشکوه است این لحظه پدرسوخته…
درود بر قاسم سلطانی عزیز و وبلاگ بامزه اش!