وقتی که در نخستین روزهای سال 1384 تصمیم گرفتم تا اندیشهها و تجربیاتم را با استفاده از ابزار نوینی به نام وبلاگ و در هیبت نامی نه چندان مأنوس چون «مهار بیابانزایی» با خوانندگان فارسیزبان به اشتراک نهم، هرگز نمیتوانستم تصور کنم که مهار بیابانزایی و محمّد درویش بتواند در کمتر از یک دهه، به چنین جایگاهی دست یابد؛ آن گونه که در آخرین روزهای سال 1391، دکتر مجید مخدوم – بنیانگذار دانش ارزیابی محیط زیست در ایران – نویسنده مهار بیابانزایی را بخواند تا به عنوان یک شخصیت اثرگذار در حوزه محیط زیست ایران سزاوار دریافت لوح سپاس تشخیص دهد. پیشتر البته مجموعه برنامههای رادیویی و تلویزیونی هم ساخته شد با این محوریت که محمّد درویش چگونه محمّد درویش شد؟ تا جایی که روزنامه پرشمارگان لس آنجلس تایمز هم در مقاله مشهورش از او با عنوان : یک گلادیاتور سبز در ایران یاد کرد. موفقیت اخیر مهار بیابانزایی در آغازین روزهای سال 1392 به عنوان برترین وبلاگ محیط زیستی پایتخت و نیز قرار گرفتن نامش در سیاههی کاندیداهای دریافت جایزه از اجلاس جهانی رسانهها، همه و همه گواه آن است که مهار بیابانزایی دارد دیده و خوانده میشود …
موفقیتی که آن را با تمام وجودم، ناشی از پیدایش نهضتی روشنگرانه و تحولی مثبت در دیدگاه و پندارینههای مردمی میدانم که کلید پاسداری از طبیعت ایران در دستان آنهاست.
اینها را گفتم تا ضمن قدردانی از همهی حامیان عزیز و دوستداران سبزاندیش هموطنم، قول دهم که مسئولیت سنگین این توجه و مهر و حمایت و اقبال عمومی را درک کرده و در پیشگاه شما خوبان روزگار، پیمان میبندم : محمّد درویش همچنان درویش میماند و بسیار بیشتر و وفادارتر از دیروز خواهد کوشید تا جان و مال و اندیشهاش را در راه اعتلای طبیعت وطنی که دوستش دارد، پیشکش کند … آرزویم این است که همچنان وکیل مدافع بی منت آن هموطنانی باشم که به قول سپهر عیدیوند عزیز دارند مظلومانه در این بوم و بر جان میدهند و برخی از ما فراموش کردهایم که آنها، پارههایی جدایی ناپذیر و فاخر از خاکی هستند که برای ماندگاریاش تاکنون صدها هزار جوان پاکدامن ایرانی، خون پاکشان را اهدا کردهاند.
آری … من با افتخار وکیل همهی یوزها و سنجابها و گرگها و بلوطها و اُرسها و گرازها و پلنگها و قوهای فریادکشی هستم که فریادشان را اغلب نمیشنویم. اما امروز بیشتر از دیروز امیدوارم که آن فریاد را بتوانم با زبان آدمزمینیها و به شیوهای مؤثرتر از همیشه بازنشر دهم.