آنچه كه با عنوان تجاوز بي سابقه به باغ گياه شناسي نوشهر اين روزها، دل هر علاقه مند به محيط زيست و منابع طبيعي اي را به درد آورده است؛ سبب شد تا پژوهشگران اين عرصه را با پرسشي جدي مواجه كند:
اين كه تا چه زمان مي توان سال ها پ‍‍ژوهش كرد و آنگاه در چند ساعت شاهد نابودي حاصل آن پژوهش ها بود؟!
چگونه است كه يك مدير محلي به نام فرماندار نوشهر مي تواند به خود اجازه دهد كه با اختياراتي كه براي خويش قايل است، سرمايه ملي و پژوهشي يك ملت را نابود كرده و شرم آورتر آن كه از آن دفاع هم بكند؟!
چنين است كه بزرگترين تشكل علمي/ پژوهشي كشور با بيش از يكصد عضو هيأت علمي، اينك طي نامه اي صريح، عالي ترين مقام پژوهشي وزارت جهاد كشاورزي در سازمان تات – دكتر پرهمت – را مورد خطاب قرار داده و از ايشان درخواست كرده است: « قانونی را در مجلس شورای اسلامی به تصویب برسانیم  که تغيير کاربری ایستگاه ها و مراکز تحقیقاتی و باغ های گیاهشناسی در هیچ شرایطی امکان پذیر نباشد. لطفا تيمي را مسئول پيگيري اين موضوع مهم بفرماييد. با توجه به زمان‌بر بودن این کار و نظر به بخشی نگری استانداران و فرمانداران و مصوبات استانی (سفر آتي هيأت دولت به مازندران خواهد بود) اقدام کوتاه مدت ممکن است این باشد که توسط وزیر محترم جهاد کشاورزی مصوبه‌ای در هیأت دولت به تصویب برسد که دخل و تصرف در ایستگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی و باغهای گیاهشناسی ممنوع اعلام گردد.»
متن كامل نامه را مي توانيد در تارنماي انجمن اعضاي هيأت علمي مؤسسه تحقيقات جنگل ها و مراتع بخوانيد.
از سوي ديگر، سرانجام دكتر علي سلاجقه هم در مصاحبه با ايسنا نخستين واكنش رسانه اي خويش را در برابر متجاوزين به باغ گياه شناسي نوشهر علني كردند و به صراحت اين عمل نابخردانه را به زراعت چوب در وسط بزرگراه تشبيه كردند.
اميدوارم همه با هم دست به دست داده و براي يكبار هم كه شده، فقط به محكوم كردن اين اقدام شرم آور و حرمت شكني آشكار بسنده نكرده و تا عزل مقام يا مقاماتي كه در اين حادثه، فرمان آتش را صادر كرده اند، كوتاه نياييم.
اگر امروز کاری نکنیم فردا دیر است، درختان ریشه کن شده باغ گیاهشناسی نوشهر را دیگر هیچ کس نمی‌تواند دوباره مستقر کند حداقل کاری کنیم که شاهد ادامه این فجایع زیانبار و يا تکرار آن در مکانهاي ديگري در میهن اسلامی خود نباشیم.

در همين باره:

– براي تعريض جاده ضرورتي به تخريب باغ نبود!

– باغ گياه‌شناسي نوشهرازذخايرملي است.

چهارشنبه هفته پيش از سكوت سنگين و غم انگيز رييس سازمان جنگل ها، مراتع و آبخيزداري كشور – دكترعلي سلاجقه – و نيز رييس دانشكده منابع طبيعي كرج – دكتر مهدي فائزي پور در برابر فاجعه تجاوز به باغ گياه شناسي ابراز شگفتي و گله مندي كردم و در عين حال اين اميد را براي خويش محفوظ داشتم كه آن عزيزان در فرصت باقيمانده، واكنش هايي سزاوارانه تر از خود و دستگاه متبوع شان بروز دهند.
اينك در مأموريت ارزشيابي در استان خوزستان به سر مي برم، اما همچنان دل و جان و انديشه ام  با زيستمندان مظلوم و به خاك افتاده باغ اكولوژي نوشهر است و همچنان چشم انتظار واكنش عزيزان هستم و هستيم. به خصوص كه اينك از طريق آقاي دكتر محمد جعفري – مشاور عالي رييس سازمان – مي دانم كه هر دو بزرگوار از جريان ماجرا آگاهي دارند و حتا علي سلاجقه مراتب اعتراض خويش را نسبت به اين رخداد شرم آور در نشست شوراي معاونين وزارت جهاد كشاورزي اعلام داشته اند. اما انتظار ما اين است كه مواضع رسمي سازمان بر روي وب سايت رسمي اين نهاد انعكاس يابد.
همچنين برايم جالب است كه چرا از بين ده ها هزار دانشجويي كه تاكنون از اين باغ پژوهشي ديدن كرده اند، هيچ يك حاضر نيستند تا خودرا به نوشهر رسانده و از تماميت اين حريم پژوهشي دفاع كنند؟!
بار ديگر از عالي ترين مقام هاي مسئول در اين حوزه ، يعني آقايان پرهمت (رييس سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي)، سلاجقه و فائزي پور مي خواهم تا مؤثرتر و دلگرم كننده تر از خود واكنش نشان داده و با محكوم كردن علني اين اقدام، به روشنگري و تنوير افكار عمومي بپردازند.
يادمان باشد:
اگر امروز مرد و مردانه در برابر تجاوزگران به باغ گياه شناسي نوشهر نايستيم، فردا ممكن است ديگر هيچ خاكريزي براي مان باقي نماند كه بتوانيم از آن دفاع كنيم.
در عين حال مي خواهم از دكتر محمد جعفري عزيز قدرداني كنم كه اين روزها همه ي توان و نفوذش را براي حفظ موجوديت باغ اكولوژي نوشهر به كار بسته و مي كوشد تا عالي ترين مقامات نظام را – دفتر مقام رهبري، رؤساي قواي مقننه، قضاييه و مجريه، رييس سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري و نماينده مردم نوشهر در مجلس شوراي اسلامي – از تبعات ويران گر اين تجاوز نابخردانه و آزمندانه آگاه سازد.
اين هم شعري كه يكي از دانشجويان عزيز پس از تماشاي ويرانگري هاي رخ داده در باغ اكولوژي نوشهر سروده است:

سوگنامه ای بر باغ نوشهر

آن تبر دستان پر کبر و غرور
بی خدا مردان اهل جور و زور
نا جوانمردانه بر ما تاختند
سروهای باغ را انداختند
شهر نا گه پر شد از جیغ درخت
ناله و فریادهای سخت و سخت
هر درخت کز اوج می آمد به زیر
می نشست بر قلب من همچو تیر
چند روز است آسمان گریان شده
سرزمین و جنگل عریان شده
جنگل انبوه و باغ مهربان
سوخت در نادانی و جهل زمان
من زتو زخمی ترم ای باغ من
زخم های تو همیشه داغ من
واقعاً جز مرگ جنگل راه نیست؟
یا که هست و شهر از آن آگاه نیست؟

امروز یک گروه کارشناسی که در جمع آنها، استاد علی اصغر معصومی، چهره‌ی نامدار گیاه‌شناسی کشور هم حضور داشت، به نوشهر رفتند تا از نزدیک عمق خسارت‌های واردآمده را ارزیابی کرده و با مسئولین منطقه به رایزنی بپردازند.
خوشبختانه آخرین خبر حکایت از آن دارد که اعضای شورای شهر نوشهر پس از بازدید از صحنه‌ی تجاوز، ضمن اعلام انزجار از چنین اقدامی، قول داده‌اند که نخواهند گذاشت تا حریم این باغ بی‌نظیر ایران شکسته شود و تلاش می‌کنند تا طبیعت‌ستیزان عقب رانده شوند.

از سوی دیگر، به همت گروهی از فعالان و نویسندگان سبزنویس، قرار شده است تا از 11 آبان به مدت یک هفته، همه‌ی اهالی وبلاگستان سبز به بهانه‌ی این تجاوز آشکار به موزه تاریخ طبیعی ایران، در پنجمین موج سبز دنیای مجازی شرکت کنند و دیدگاه‌های خویش را در این خصوص با خوانندگان خود به اشتراک نهند.
امید که همه بتوانیم در مؤثرترین شکل ممکن از این حرکت فرهنگی حمایت کرده و بدین‌ترتیب، هزینه‌ی خطاهای محیط زیستی را در نزد طبیعت‌ستیزان افزایش دهیم.

در همین باره:

– تخریب قدیمی‌ترین باغ گیاه شناسی کشور

– باغ گیاهشناسی نوشهر در آستانه تخریب

– چماق داران و ماموران گارد مسلح به باغ گیاه شناسی نوشهر حمله بردند

– تفاوت ایران و تایلند به روایت تصویر !

– آي حال كردم از اين خبر!

– برای نابودی باغ گیاه شناسی نوشهر ، به قوه قهریه متوصل شدند!

– برای حفظ منابع طبیعی ایران ( 1 )

– برای حفظ منابع طبیعی ایران ( 2 ) / 11 لغایت 18 آبان ماه