رأس ساعت 10 صبح فردا – در بیست و یکمین روز از دی ماه 1393 – قرار است نشستی کم‌سابقه در سازمان حفاظت محیط زیست برگزار شود. در این نشست، نمایندگانی از تشکل‌های مردم‌نهاد و متخصصانی که نسبت به انعقاد کل یا بندهایی از تفاهم‌نامه‌ی اخیر با سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی برای توسعه‌ی گردشگری در جزیره آشوراده مخالف هستند، در تالار اجتماعات معاونت محیط طبیعی گرد خواهند آمد تا به صورت رودررو پاره‌ای از انتقادها و نگرانی‌های خود را با عالی‌ترین مقام حوزه‌ی طبیعی سازمان – آقای دکتر احمدعلی کیخا – مطرح کنند. رخداد فرخنده‌ای که یکی از تفاوت‌های دوران مدیریت معصومه ابتکار را با همتایان پیشینش آشکارا نشان می‌دهد.
به باور نگارنده، ماجرای آشوراده که بسیاری از آن با عنوان نخستین بحران جدی دوران مدیریت ابتکار در دولت تدبیر و امید یاد می‌کنند که سبب شده تا گروهی از یاران دیروز ایتکار در برابرش صف‌آرایی کنند، می‌تواند به یکی از مهم‌ترین فرازهای ماندگار این دوران جدید بدل شود تا همه دریابند که سهم مردم و نخبگان در تصمیم‌گیری‌ها و تصمیم‌سازی‌های حوزه‌ی محیط زیست، هرگز با چنین غلظتی پررنگ و قابل احترام در هیچیک از ده دولت پیشین نبوده است؛ الگوی موفقی که می‌تواند یک نمونه‌ی مثالی زدنی از حکمرانی مطلوب هم به شمار آید.
