«ثروت حقيقي يك ملت، در ذخيره‌ي طلا و نقره‌ي او نيست، بلكه در توان يادگيري او، در بصيرت او و در درستكاري فرزندان اوست.»
                                                                                                                                           جبران خليل جبران

      چندي پيش، يعني در آخرين جمعه‌ي تابستان 86 به اتفاق اروند، راهي ورزشگاه شهيد دكتر شريعتي كرج شديم تا در پاسخ به اشتياق او، بتواند پيش از بازگشايي مدارس، مسابقه‌ي فوتبالي را از نزديك ببيند. يكي از مشاهدات اروند – كه ظاهراً  برايش حيرت‌آور بود –  نحوه‌ي تخمه خوردن تماشاچي‌هاي عزيز فوتبال بود كه بدون هيچ ملاحظه‌اي، پوست تخمه‌هاي خويش را بر روي همان سكوهايي كه نشسته بودند، مي‌ريختند!
     ياد مسابقه‌ي رفت دو تيم فوتبال سپاهان اصفهان و كاوازاكي ژاپن افتادم كه چند روز قبل از آن در ورزشگاه فوتبال اصفهان برگزار شد و دوربين برنامه ورزش و مردم، طرفداران ژاپني تيم محبوب خود را در پايان بازي نشان مي‌داد كه چگونه هر كدام مشغول جمع‌‌آوري بقاياي مواد غذايي، بطري‌هاي آب و ديگر زباله‌هايي بودند كه به ورزشگاه آورده بودند؛ آن هم ورزشگاهي كه به شهر و كشور آنها تعلق نداشت!

     امروز، 23 مهرماه 1386 است و بيش از 14 هزار وبلاگ‌نويس از اغلب مليت‌هاي جهان در حركتي خودجوش و غيردولتي تصميم گرفته‌اند تا از محيط زيست بنويسند؛ دريغم آمد تا در دفتر مجازي اروند، به اين بهانه اثري به يادگار نماند …
     اروند به من مي‌گفت: پدر! مي‌بيني چه جوري همه دارند آشغالاشونو مي‌ريزن زمين؟! خيلي كار بدي مي‌كنند، نه؟!
     براي حفظ محيط زيست، بايد از زيستگاه خود شروع كنيم و نه تنها در پاكيزگي آن بكوشيم، بلكه حرمت اين پاك‌بودن و پاك ماندن را نيز به فرزندان معصوم و پاك‌نهاد خويش بياموزيم؛ به همان كودكاني كه فرداي اين سرزمين را به دست خواهند گرفت.  

این مطلب در تاریخ دوشنبه, اکتبر 15th, 2007 در ساعت 00:01 و درباره موضوعات مناسبت‌ها منتشر شده است. شما میتوانید هر پاسخی به این مطلب را توسط RSS 2.0 دنبال کنید. شما میتوانید به پایین صفحه رفته و نظر بدهید. ارسال دنبالک غیر فعال شده است.