امیر صبوری – اروند درویش

چی بگم براتون؟ از چاغاله‌های نیاسر بگم یا از وسط وسطی و استپ هوایی با نیلوفر و شقایق و علی و امیر و سپهر و بردیا و غزل و عمو هومان و پدر و علی و امید و ارسلان و سحر و … و یا از مهمون نوازی عمو هومان و خاله حمیرای عزیز … ادامه

چرا «اروند»؟!

دقیقاً ۲۰ دقیقه از ساعت ۱۱ صبح روز ۱۰ مهر سال ۱۳۷۹ گذشته بود که در زایشگاه اقبال تهران به دنیا اومدم و فکر کنم از همون لحظه – یا شاید هم قبل از اون! – به سلطان بلامنازع سرزمینی تبدیل شدم که هرچند بزرگی‌ش از یک‌صدم هکتار بیشتر نبود و تعداد ساکنینش هم فقط دو نفر بودند! امّا به هر حال تقریباً مطمئنم که قلب اون سرزمین کوچولو و آدمای اندک امّا مهربونش، با پوم‌تاک قلب من هارمونی داره و فکر کنم هیچی تو دنیا بیشتر از این نیارزه که یه آدمایی باشند که تو رو فقط و فقط به خاطر خودت و بدون هیچ منت و چشمداشتی دوست داشته باشند و تو با حضور اون‌ها و لمس لرزش دل‌شون، احساس کنی … عمیقاً احساس کنی که «زندگی، ضرب زمین در ضربان دل ماست …»

بایگانی

2015 (2)
2013 (4)
2012 (1)
2011 (1)
2010 (40)
2009 (49)
2008 (9)
2007 (20)

تازه‌ترین‌ها

دسته‌ها

پینگ پونگ!

آقا ما برگشتیم … بیگی ما رو!