ایران – اروند درویش

ای ایران ؛ ای خانه ی پرشکوه من!

خرداد ۲, ۱۳۸۹ از اروند

مدرسه داره روزهای آخرش رو می گذرونه و منم تمامی وسایلم را از کمد مدرسه جمع کردم و به خونه آوردم … یه چیزایی از اون وسایل، واسه مامانی و پدر خیلی جالب بودند … مثل تصویر این آقای بدون سر! یا این قصه با عنوان “داستان فیل” … نگاه کنید به شیرازه ی دفتر! … ادامه

چرا «اروند»؟!

دقیقاً ۲۰ دقیقه از ساعت ۱۱ صبح روز ۱۰ مهر سال ۱۳۷۹ گذشته بود که در زایشگاه اقبال تهران به دنیا اومدم و فکر کنم از همون لحظه – یا شاید هم قبل از اون! – به سلطان بلامنازع سرزمینی تبدیل شدم که هرچند بزرگی‌ش از یک‌صدم هکتار بیشتر نبود و تعداد ساکنینش هم فقط دو نفر بودند! امّا به هر حال تقریباً مطمئنم که قلب اون سرزمین کوچولو و آدمای اندک امّا مهربونش، با پوم‌تاک قلب من هارمونی داره و فکر کنم هیچی تو دنیا بیشتر از این نیارزه که یه آدمایی باشند که تو رو فقط و فقط به خاطر خودت و بدون هیچ منت و چشمداشتی دوست داشته باشند و تو با حضور اون‌ها و لمس لرزش دل‌شون، احساس کنی … عمیقاً احساس کنی که «زندگی، ضرب زمین در ضربان دل ماست …»

بایگانی

2015 (2)
2013 (4)
2012 (1)
2011 (1)
2010 (40)
2009 (49)
2008 (9)
2007 (20)

تازه‌ترین‌ها

دسته‌ها